De Irak-oorlog ging om het veiligstellen van olie. De vraag is of de Amerikanen daarin geslaagd zijn. Op de Amerikaanse progressieve blogs verschijnt dezer dagen een bijzonder en wrang verhaal van Greg Muttitt, een Britse onderzoeker die de olie-industrie volgt. Bijna tien jaar lang zette hij zijn tanden in de mogelijke relatie tussen oliebelangen en de inval, sloop en wederopbouw van Irak. Zijn bevindingen, opgeschreven in Fuel on the Fire, zijn onthutsend. Hoewel Bush toentertijd het oliemotief niet in het openbaar noemde, werden er volgens Muttitt in het Pentagon en in een aantal neoconservatieve denktanks bijzondere plannen gemaakt. De Iraakse olieindustrie moest niet overgenomen worden, maar gesloopt, compleet ontmanteld. Het idee was om chaos te creëren, waarna Big Oil ingevlogen moest worden om orde op zaken te stellen. Liefst Amerikaanse Big Oil uiteraard. Dit motief klinkt bekend.
It has been 5 years since the #ParisAgreement was signed. To honour this occasion, the 5 big oil companies came together to celebrate the tremendous progress they have made since. #OnlyWords #5jaarParijs #COP26 pic.twitter.com/JTdYGY080E
— Reclame Fossielvrij (@FVReclame) December 12, 2020
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Oliebedrijf Chevron geeft toe dat haar rol in het veroorzaken van klimaatverandering ervoor kan zorgen dat het bedrijf onderwerp van overheidsonderzoek kan worden en mogelijk ook van aansprakelijkheid rechtszaken. In een rapportage die Chevron heeft ingediend bij de Amerikaanse beurswaakhond (SEC) geeft Chevron ook aan dat klimaatbeleid forse invloed kan hebben op het bedrijf en de financiele gezondheid van het bedrijf:
In the years ahead, companies in the energy industry, like Chevron, may be challenged by an increase in international and domestic regulation relating to greenhouse gas emissions.
Such regulation could have the impact of curtailing profitability in the oil and gas sector or rendering the extraction of the company’s oil and gas resources economically infeasible.
If a new onset of regulation contributes to a decline in the demand for the company’s products, this could have a material adverse effect on the company and its financial condition.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
NIEUWS - De grote bedrijven werken samen met privéveiligheidsdiensten en geheime diensten om non-gouvernementele en activistische organisaties te bespioneren en te infiltreren. Het rapport van het Center for Corporate Policy (CCP) in Washington laat een scala aan bewijs zien en concludeert o.a. dat deze ontwikkeling een aantasting is van de werking van de democratie:
“In effect, corporations are now able to replicate in miniature the services of a private CIA, employing active-duty and retired officers from intelligence and/or law enforcement. Lawlessness committed by this private intelligence and law enforcement capacity, which appears to enjoy near impunity, is a threat to democracy and the rule of law. In essence, corporations are now able to hire a private law enforcement capacity – which is barely constrained by legal and ethical norms – and use it to subvert or destroy civic groups. This greatly erodes the capacity of the civic sector to countervail the tremendous power of corporate and wealthy elites.”
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.