Hoop in bange dagen

Tot mijn verrassing had ik afgelopen week succes (*) op Twitter. Het ging om de volgende tweet: Mijn hoop dat het nog goed komt in de US geef ik niet op. Kijk maar eens hier. Deden we dat maar' vaker in Nederland Ik linkte naar deze video: [youtube=4x3]SrzTu6fK0mk[/youtube] Hoop is denk ik het kernwoord in deze tweet waar mijn volgers op Twitter op reageerden, want het is moeilijk nog te hopen dat het ooit nog goed zal komen met de politiek in Amerika. Het is iedereen die de politiek in Amerika ook maar een beetje volgt, duidelijk dat de democratie daar niet goed functioneert. Mij wordt wel eens gevraagd waarom ik nou juist de politiek in de US volg, want zelf komt er niet aan toe: je wordt er zo depressief van. In 2008 hoopte weldenkend Nederland dat Barack Obama een andere koers zou gaan varen dan zijn voorganger, George Mission Accomplished Bush (**). Maar het mocht niet zo zijn. Het blijkt dat hij vooral een echte centrist is die probeert compromissen te sluiten met een tegenstander die kost wat kost uit is op het mislukken van zijn presidentschap en “radicaal" links die wat wil doen aan de hoge werkloosheid en een einde wil maken aan de oorlogen en de afbraak van de rechtsstaat. Chris Hedges, de columnist van Truthdig heeft de moed helemaal opgegeven: When did our democracy die? When did it irrevocably transform itself into a lifeless farce and absurd political theater? When did the press, labor, universities and the Democratic Party—which once made piecemeal and incremental reform possible—wither and atrophy? When did reform through electoral politics become a form of magical thinking? When did the dead hand of the corporate state become unassailable?

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: het grootste slachtoffer

[qvdd]

Bibliotheken zijn het grootste slachtoffer van de bezuinigingswoede in Nederlandse gemeenten. Bijna 70 procent van alle gemeenten bezuinigt op kunst en cultuur. En de bibliotheek „staat op nummer één”, aldus een recent onderzoek in opdracht van staatssecretaris Zijlstra. (Cultuur, VVD).

NRC (9 april, geen link, alleen op dode bomen en i-pads) over de bezuinigingen op de bibliotheken, juist nu het bezoekersaantal weer toeneemt. Ook in andere kranten werd hierover al eerder bericht.

Niet alleen wordt de rekening voor het redden van de banken gestuurd naar de zwaksten in de samenleving, maar ook bibliotheken betalen het gelag. Blijkbaar is het zo belangrijk dat de schulden snel worden afbetaald dat wij zelfs onze toekomst er voor over hebben. Bibliotheken spelen misschien een bescheiden rol in de kenniseconomie, maar blijkbaar is de financiële situatie zo urgent dat we ons zelfs dat niet meer kunnen permitteren. “Het vet moet weggesneden worden”, zoals Joep Schrijvers het vorig jaar al formuleerde. En ik kan hem alleen maar gelijk geven: om echt goed te kunnen concurreren met India en China, zijn deze bezuinigingen nog maar het begin.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Een politieke agenda in omroepland

[qvdd]

Zij bezuinigen onevenredig op de kunst- en omroepsector. Dat is een politieke agenda en geen financiële. Nu laten we de commerciële omroepen doen wat de publieke laten liggen. Met de plannen van deze regering gaan de publieke omroepen doen wat de commerciële laten liggen.

Kamerlid Martijn van Dam vindt dat de VVD en PVV, met vazal CDA, de publieke omroep kapot maken. Maar wat is er nu slecht aan het concept dat de publieke omroepen gaan doen wat de commerciële laten liggen?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Bezuinigen op het speciaalonderwijs

[qvdd]

Als het aan de minister ligt, gaat in het speciaal onderwijs vanaf 2012 fors het mes. Dat betekent voor deze school dat er op een budget van 1,1 miljoen euro per jaar 180.000 euro bezuinigd moet worden. […] Wat [schooldirecteur Hanneke Blom] heel erg stoort is de toon van de brief die de minister hierover onlangs naar alle scholen stuurde: ‘Over succes spreekt zij kleinerend. Wij vinden het een succes als een kind weer gemotiveerd raakt om te leren en zich te ontwikkelen. Bij ons is het continu afstemmen, zorgen voor de voorwaarden om te komen tot leren. Daarvoor is meer nodig dan een lesboekje. Het idee dat er in het speciaal onderwijs luxegevallen zitten, is beledigend. De problemen van ieder kind moeten zwaar genoeg zijn en de meeste ouders willen het liever niet. Ze hebben vaak lang geprobeerd om hun kind op een gewone school met extra begeleiding te houden. Maar voor deze kinderen gaat dat absoluut niet.’

Nooit meer rust in de klas. Margreet Fogteloo en Roos Menkhorst, Groene Amsterdammer 24 maart

Waarom moeten kinderen met een handicap opdraaien voor de problemen die zijn veroorzaakt door hebzuchtige bankiers en gemakzuchtige politici? Onze gemakzuchtige regering denkt dat deze maatregelen noodzakelijk zijn om de economie weer op gang te helpen. Ik waag het te betwijfelen dat dit zo is. Het geeft eerder blijk van harteloosheid en verkeerd begrepen eigenbelang: deze kinderen zullen met of zonder bijzonder onderwijs waarschijnlijk nooit een productieve bijdrage leveren voor de economie, daarom kan er bezuinigd worden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

State of the Union: Obama’s sputnik moment

Brochure van de State of Union 2011 (Foto: WikiMedia Commons/Pete Souza)

Afgelopen week heeft de President zijn jaarlijkse State of the Union speech gehouden. Hoe staat het land erbij? Obama is een goede spreker en het is altijd plezierig om naar hem te luisteren want als deze president een ding kan dan is het wel speechen. Meer Amerikanen zijn positief gaan denken over hun president dankzij de State of the Union. Het is dan ook meer peptalk dan dat het gaat over de ’toestand in het land’.

Half a century ago, when the Soviets beat us into space with the launch of a satellite called Sputnik, we had no idea how we would beat them to the moon. The science wasn’t even there yet. NASA didn’t exist. But after investing in better research and education, we didn’t just surpass the Soviets; we unleashed a wave of innovation that created new industries and millions of new jobs.

This is our generation’s Sputnik moment.

Natuurlijk zijn er ook altijd mensen die alleen maar weerzin voelen en geen Commander in Chief zien maar een Idiot in Chief. Maar oordeel zelf.

In het begin zegt de President waar het om gaat:

At stake right now is not who wins the next election – after all, we just had an election. At stake is whether new jobs and industries take root in this country, or somewhere else.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Snel bezuinigen

“De economie lijkt iets sneller aan te trekken dan het Centraal Planbureau (CPB) toen voorspelde. Dan moeten we serieus kijken om daar waar het kan, ook meteen aan de overheidsfinanciën te werken.”

Financieel woordvoerder Ernst Cramer van de Christen Unie wil eerder bezuinigen, nu blijkt dat de economie sneller aantrekt dan gedacht. Gerijmd of ongerijmd?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Bankier en barbier schrijven voor: aderlaten

Detail van prent Aderlaten uit Sieben weise Meister van Hans Dirmstein (Wikimedia Commons/Universitätsbibliothek Frankfurt am Main)

Het gaat slecht met de economie. Laat daarover geen enkel misverstand bestaan. De VVD en de PVV hebben (mede) door te beloven de economie daadkrachtig aan te pakken, de verkiezingen gewonnen. De mensen zijn bang, en heus niet alleen voor buitenlanders. Door de aanhoudend slechte berichten over Griekenland en nu weer Spanje, wordt men onzeker. Het gevoel dat er gesneden moet worden is algemeen, de een wat meer de ander wat minder, maar, zoals Joep Schrijvers het afgelopen vrijdag kernachtig uitdrukte in Obalive: het vet moet weggesneden worden. Bijna dagelijks hoor en zie ik op radio en tv dat er daadkrachtig moet worden ingegrepen. Zelfs op de G20 top van vijf juni klonk de roep om bezuinigingen. Stimuleren is uit, bezuinigen is in. Wie serieus genomen wil worden, moet in het koor meezingen.

De bankier
In het radio1 journaal van afgelopen vrijdag 11 juni zingt ook Lex Hoogduin van de Nederlands Bank mee in het koor van boekhouders dat de boeken weer sluitend wil maken. Er zal volgens hem fors bezuinigd moeten worden:

André Meinema: Nou hebben we in de voorbije weken wel gezien, hoe snel opeens het sentiment kan omslaan. Zijn dat ook nog factoren die een hele belangrijke, dominerende rol kunnen spelen?

Lex Hoogduin: […] het herstel is gematigd. Dat is één sleutelwoord. Een ander sleutelwoord voor het huidige beeld is hele grote onzekerheid die hangt samen, voor een heel groot deel, direct of in indirect met de situatie in de overheidsfinanciën. Je ziet een heleboel landen waar er fors bezuinigd zal gaan moeten worden. Dat er onhoudbare tekorten zijn. In welk tempo en wanneer dat precies gebeurt, dat is onzeker. In Nederland komt daar nog bij dat we op dit moment nog geen kabinet hebben. Dat we nog geen programma hebben. Dat we nog niet precies weten wat er in Nederland gebeurt. En er is onzekerheid omdat we niet zeker weten of en in welke mate de onrust op de financiële markten van de laatste maanden doorwerkt in de reële economie van de groei en werkgelegenheid.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Pimpelpaars is de kleur van het verraad van links

Wim Kok (Foto: Wikimedia Commons/Presidential Press and Information Office)

Een interview van Mark Rutte in de Spits van afgelopen vrijdag wordt als volgt ingeleid:

“Mark Rutte gaat fier aan kop in de peilingen, vooral vanwege één krachtige boodschap: bezuinigen. Houdt hij het tot aan de verkiezingen vol?”

Rutte’s partijgenoot Arend Jan Boekestijn schrijft aan Vincent Bijlo dat de problemen die we nu hebben zijn veroorzaakt door de ‘massieve fiscale stimulus’ waarmee de meeste regeringen hebben gereageerd op de kredietcrisis in 2008. Dit zou resulteren in inflatie – ‘vroeg of laat’ voegt hij er voor de zekerheid aan toe.

Daadkracht
Zie hier de campagne strategie van de VVD: zij belooft daadkracht bij het opruimen van de puinhopen ? de schulden ? die het gevolg zijn van de crisis. De slogan van de VVD had ook kunnen zijn ‘zachte heelmeesters maken stinkende wonden’. Voeg toe een dynamische, leuke, en goed gebekte lijsttrekker en je kunt er de verkiezingen mee winnen ? zeker als de oppositie niet veel tegenwerk levert. Van de PvdA horen we alleen: ‘iedereen telt mee’. Het zijn slogans die alleen maar lijken te bevestigen dat de PvdA niet daadkrachtig is. Daadkracht, dat is immers wat wij nodig hebben in dit land. De onuitgesproken gedachte erachter is dat het helemaal niet uitmaakt wat er gedaan wordt, als er maar iets gedaan wordt. En wat is er dan beter dan puinruimen? De ‘puinhopen van Paars’ liggen er nog steeds lijkt het wel.

Paars
Over de oorzaak van de crisis gaat het nauwelijks. Zeker als men bedenkt dat het dezelfde partijen zijn die in de jaren ’90 samen regeerden en beleid voerden dat de oorzaak is van de huidige problemen. Niet alleen in Nederland regeerde Paars, ook in andere westerse landen. In Engeland was Labour, dat zich New Labour noemde aan de macht en voerde het beleid van vergaande privatisering, ingezet door Margret Thatcher, met enthousiasme uit. Amerika werd geregeerd door Democraten die niet in staat waren om de ziektekostenstelsel te hervormen maar wel de financiële markt dereguleerden.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Schaf ontwikkelingshulp af

I'm hungry (Foto: Flickr/computerwhiz417)

Omdat de crisis de overheidsfinancien stevig uit het lood slaat, lijkt minister Bos niet te ontkomen aan stevige bezuinigingen. Hoewel je je kan afvragen of het uberhaupt wel zinvol is – immers het probleem is eigenlijk 12 miljard, maar die bezuiniging heeft zulke negatieve effecten dat men vervolgens nog eens voor 8 miljard aan de slag moet – slaan de coalitiepartijen alvast wat piketpalen. Voor een groot deel van de Nederlanders is het ook al duidelijk: bezuinig maar op ontwikkelingshulp vindt 40% van de bevolking. De meest genoemde redenen: het wordt toch niet goed besteed, er blijft teveel aan de strijkstok hangen (.pdf) en het kweekt afhankelijkheid.

Dat zijn allemaal legitieme redenen, maar voor mij ligt het nog fundamenteler. Waarom heeft de overheid een rol bij het verstrekken van ontwikkelingshulp? Zijn Nederlanders niet in staat om zelf een bedrag over te maken naar de hulporganisatie van hun keuze? Het is tegenwoordig mogelijk om zelfs het individu dat je wilt helpen zelf uit te kiezen. Is het dan niet veel logischer om de individuele Nederlander ook zelf te laten bepalen waar hij of zij ontwikkelingshulp aan wil geven?

Het enige tegenargument is dat de hoeveelheid geld voor ontwikkelingshulp kan dalen. Een aantal mensen zullen wel geld geven, terwijl anderen het laten versloffen. Hoewel men dat kan zien als collatoral damage van de democratie – kennelijk is de hoeveelheid geld die er nu heengaat niet overeenkomstig de wens van de bevolking -, kan je stellen dat dit een ongewenste ontwikkeling is, omdat ontwikkelingssamenwerking een public good is. Wij zijn allemaal geholpen als arme landen zich ontwikkelen, maar degenen die niet betalen profiteren daar ook van.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Crisispoll: waar moet het geld vandaan komen?

Logo SGC klein (Illustratie: Crachát)

Crosspost: Het nu volgende stuk verschijnt simultaan op Sargasso en GeenCommentaar.

Goed, we zitten dus in een recessie, en het wordt nog wel een depressie, als we de verhalen mogen geloven. En wat nu, bezuinigen of juist stimuleren? De Volkskrant rekent ons voor dat de overheid twaalf miljard moet bezuinigen, maar dat de economie daar zo’n klap van krijgt dat er nog eens acht miljard extra bezuinigd moet worden.

Twintig miljard, dat is ruim 11 procent van de totale begroting van 179 miljard euro over 2009. Eén groot ministerie of twee a drie wat kleinere. Percentages en bedragen die tot een paar maanden, zelfs weken, geleden ondenkbaar waren.

Laten we er eens een wisdom of crowds-polletje op los laten. Moet er volgens u bezuinigd worden, en áls we gaan bezuinigen, waar moet dat geld dan vandaan komen? Hieronder twee polletjes, één met enkele keuze, één multiple choice. Eens kijken waar onze reageerders, die zichzelf in diverse, al dan niet ivoren, torens bevinden staan. Wordt het ontwikkelingssamenwerking, of toch defensie?

Moeten we gaan bezuinigen?
Moeten we gaan bezuinigen?
( polls)

Als we gaan bezuinigen, waarop dan?
Waarop moeten we bezuinigen?
( polls)

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Vorige