Post-Atheïst | Schipperen naast God
COLUMN - Volgens de klassieke islamitische rechtsleer – de shari’a – gelden kinderen van moslims automatisch ook als moslims. Dat principe is in de loop van de geschiedenis even onhoudbaar gebleken als het eenvoudig was. In landen waar iedereen moslim is, heeft een dergelijke regel nauwelijks consequenties. Maar landen waar vrijwel iedereen moslim is, komen niet zo veel voor en bovendien pas vanaf de Middeleeuwen.
Er leefden in 632 – toen Mohammed overleed – maar zoveel Arabieren in het Arabische deel van de wereld en dat waren al niet allemaal moslims. Niet weinig van die veroveringen werden gedaan met behulp van niet-islamitische bondgenoten. De verovering van de halve wereld tussen 632 en 732 – Poitiers – maakte van de moslims een minderheid in eigen rijk en dat zou nog lang zo blijven.
Spanje onder islamitisch bestuur is een aardig voorbeeld van een ‘provincie’ waar nog heel lang een minderheid van moslims moest zien samen te leven met joden en christenen. Ze hadden de macht en spraken dus recht volgens islamitische principes, die echter nog volop in ontwikkeling waren. Dat kon leiden tot buitengewoon gecompliceerde situaties, bijvoorbeeld over de vraag wie nu precies moslim was en wie niet. Het antwoord op die vraag was belangrijk om te kunnen bepalen of iemand die zich van de islam afkeerde, afvallig was.
