Overheid ligt stil, en play-offs van start

De VS is bevangen door de shutdown, het zal niemand ontgaan zijn. Omdat het congres de begroting niet op tijd heeft goedgekeurd, zijn vrijwel alle overheidsdiensten tot nader order gesloten, want er is geen geld om personeel en onkosten te betalen. De Republikeinen weigeren de begroting goed te keuren als de Democraten niet eerst wijzigingen in het reeds goedgekeurde Obamacare aanbrengen. Een bizarre situatie. Jon Stewart had er in zijn Daily Show een aantal hele fijne clips over. En Mother Jones legde in tien redenen uit waarom het allemaal de schuld van de Republikeinen is. De situatie kan niet al te lang doorgaan. Uiterlijk 17 oktober moeten de VS het schuldenplafond verhogen zodat ze hun schulden kunnen blijven aflossen. Dat lijken ook de Republikeinen in te zien: het lijkt erop dat ze het beëindigen van de shutdown willen bewerkstelligen door te onderhandelen over het schuldenplafond. Obama wil er niets van weten, volgens The Wall Street Journal. Volgens Obama moet het congres het schuldenplafond verhogen zónder aanvullende eisen. Toch zei Obama tegen NPR dat hij wel tot onderhandeling bereid was, maar: I'm happy to negotiate with you on anything. I don't think any one party has a monopoly on wisdom. But you don't negotiate by putting a gun to the other person's head. Ondertussen kijkt de rest van de wereld met verbijstering (en soms een beetje leedvermaak) naar wat er gaande is in de VS.

Foto: Victoria Pickering (cc)

Capitol Nihil

ANALYSE - Misschien moeten we de Amerikaanse shutdown niet duiden in termen van een actuele machtsstrijd, maar voortvloeiend uit een lezing van de verkiezingsuitslag van 2012. John Sides, hoogleraar politicologie en redacteur van de Washington Post schrijft op het uitstekende blog The Monkey Cage de stalemate toe aan een tegengestelde uitleg van de Amerikaanse presidentsverkiezingen van vorig jaar. Daarmee verklaart hij de ernst van het conflict en de diepte van de loopgraven waar Republikeinen en Democraten zich in verschansen – beide partijen claimen te handelen vanuit een duidelijk electoraal mandaat. En dat geef je niet zomaar op.

Democraten denken, volgens Sides, dat met de herverkiezing van Obama zijn Obamacare is gepacificeerd. Republikeinen hebben gepleit tegen de invoering van het plan en hebben die strijd met vijf miljoen stemmen verloren. Dat Republikeinen nu achteraf proberen om Obamacare alsnog te ‘repareren’, met de shutdown als gevolg, is niet alleen ondemocratisch, het ontkent het electorale mandaat waarmee Obama handelt.

Republikeinen geven toe dat ze de presidentsverkiezing hebben verloren, maar ze hebben een duurzame meerderheid in het Huis van Afgevaardigden. Obama is weliswaar president, maar heeft geen enkel electoraal mandaat. De Democraten kunnen er nog fijntjes op wijzen dat die meerderheid in het Huis vooral te danken is aan het verleggen van grenzen in Republikeinse kiesdistricten (redistricting) en dat Democratische afgevaardigden nationaal meer stemmen kregen dan Republikeinen, feit is dat er meer Republikeinen in het Huis zitten dan Democraten.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Patrick Feller (cc)

Ted Cruz’ eenzame kruistocht tegen Obamacare

ANALYSE - Nee, het is geen filibuster en zelfs een meerderheid Republikeinen is het niet met de Texaan Cruz eens, toch blokkeerde hij gisteren de Senaatsvloer met een uren durende speech. Nou ja, speech. De senator reeg anekdotes aan kinderrijmpjes, ontboezemingen aan inspiratie en biechtte zijn voorkeur op voor hamburgers. Na ruim twaalf uur moest Cruz toch echt naar het toilet en verliet hij de Senaat. Zijn poging om de financiering van Obamacare tegen te houden, strandde.

En strandde eigenlijk al bij voorbaat. Cruz heeft geen steun voor zijn stunt – waarom stond hij dan toch uren achtereen te speechen als iedereen, hij incluis, wist dat zijn poging geen enkele effect zou sorteren? Aandacht, vermoedt ABC-verslaggever Arlette Saenz:

This is largely a made-for-cable-TV demonstration. The Texas Republican can’t talk more than 15 hours, according to the Senate’s rules. Cruz’s aides won’t say how long he’ll speak, but one Republican leadership source suggested he might go on only long enough to reach the prime time audience on Fox News Channel.

Cruz is in de race voor 2016 en moet zich profileren. Zijn haat jegens Obamacare is een ideale gelegenheid om zijn standvastigheid te tonen. Uren lang, uit principe, staan voor je zaak wordt in Amerika gewaardeerd. Des te pijnlijker als ook Cruz moet toegeven niet zo heel principieel te zijn.

Foto: CSIS PONI (cc)

Division and indecision over Syria

ANALYSE - The deal on chemical weapons reached by Russia and the United States marks the latest chapter in the West’s effort to stay out of Syria’s civil war. After Russia’s diplomatic initiative, a military strike has been avoided. The White House says that diplomacy backed by a credible military threat has succeeded, and European leaders claim that their appeal for a UN process was heard. Obama’s wish to avoid military solutions may have created new momentum for negotiations with Iran. But this moment of jubilation could be short-lived: a daunting task at the UN awaits; military action may still be needed; and transatlantic cohesion has been damaged.

For more than two years, US and European governments have successfully navigated developments that could otherwise have formed a casus belli and led to Western entanglement in Syria. In the summer of 2012, the Syrian military shot down a Turkish air force jet, and was accused by Ankara of lobbing mortars over the Turkish-Syrian border and staging car bombings in southern Turkish towns. The attack on a NATO member-state could have triggered military action against Syria, but instead the alliance showed restraint and sent German, Dutch and US air defence batteries to southern Turkey.Closest to military intervention

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Center for American Progress Action Fund (cc)

Kiplekkere Kerry

ACHTERGROND - John Kerry: 60 procent, Joe Biden: 51 procent, Barack Obama: 45 procent. Job approval dat is. Het is geen unicum dat de minster van Buitenlandse Zaken beter scoorde dan zijn/haar president. Condoleeza Rice deed het onder Bush Jr.. Rice scoorde 61procent, de president die zij diende 52 procent (dat was in maart 2005). En ook Henry Kissinger was populairder dan zijn meester (Ford). Alleen Eisenhower draaide de percentages om: hij scoorde een job approval van 61 procent, John Foster Dulles scoorde 39 procent.

De waardering voor Kerry is om een reden verbazingwekkend. Terwijl Obama keihard wordt afgestraft voor de ‘rode ijn in het zand’ waar Assad straffeloos overheen mag stappen, mag Kerry zijn oorlogsretoriek ongestraft inruilen voor hoog diplomatiek spel. Het was de minister van Buitenlandse Zaken die zeker wist dat het regime achter de gifgasaanval zat. Hij noemde die aanval ‘moreel obsceen’. Een vraag tijdens een persconferentie – kan Assad militair ingrijpen voorkomen? – zette hem op een andere koers, lijkt het.

Dat kon – als Assad zijn chemische wapens zou overdragen aan de internationale gemeenschap. Moest die internationale gemeenschap nog wel worden gesmeed. Morele obsceniteit veronderstelt hard ingrijpen, maar blijkt niet zo’n diepe streep in het zand te zijn. Het oordeel klinkt harder dan de mogelijke consequenties die eraan verbonden zijn. Kerry sloeg moreel superieur op de trom, maar keerde toch ook weer op zijn schreden terug. Net als Obama. Grote verschil: 15 procent tussen beider job approval. Grootste verschil: Obama trok anderhalf jaar geleden een streep in het zand, Kerry deed dat anderhalve week geleden. De draai is sneller, de waardering hoger.

Foto: copyright ok. Gecheckt 22-02-2022

En de winnaar is: de wapenindustrie

OPINIE - Chemische wapens zijn armelui’s wapens en leveren doorgaans minder slachtoffers op dan conventionele wapens. Ze zijn goedkoop en makkelijk te maken met alledaagse middelen en recepten van het internet. Dus heeft het Amerikaanse, Britse, Franse, Israëlische of Russische militair-industriële complex er baat bij om ze te verbieden. Wapenleveranciers verdienen immers niks aan chemisch tuig.

Nu Syrië heeft besloten om tot de Chemical Weapons Convention (CWC) toe te treden is niet alleen het gezicht van president Obama gered. Alle partijen in Syrië moeten hun chemische wapens nu vervangen met meer conventioneel wapentuig. De wapenhandelaars uit bovengenoemde landen hebben over de schouders van de Russische en Amerikaanse ministers meegeluisterd en zullen binnenkort bij president Assad aankloppen. Want dit soort wapens mag hij volgens de spelregels van oorlogvoering rustig gebruiken. Zo bleek ook direct na het Syrisch-Russisch-Amerikaans onderonsje. Binnen een dag na het “historisch compromis” bombardeerden de regeringstroepen van president Assad een stadswijk in Damascus zonder ook maar een krimp van Amerikaans protest te horen.

De van blaam geredde Amerikaanse president sputtert weliswaar dat hij de optie van een vergeldingsaanval achter de hand houdt. Voor wanneer Assad zijn belofte niet houdt en de voorraden chemische wapens niet ontmantelt. Verhaspel u nu niet weer, meneer Obama! De wereldgemeenschap weet dat uw land de CWC heeft geratificeerd, volgens welke productie, opslag, transport en gebruik van chemische wapens is verboden. Uw land zou zijn arsenaal chemische wapens tot 2012 vernietigen. Dit is niet gebeurd. Zodoende heerst u nog steeds over 5430 ton mosterd-, sarin- en andere gifgassen. Moeten we als verontwaardigde wereldburgers dan op uw pakhuizen een kort, maar krachtig salvo lossen, om u aan de niet nagekomen belofte te herinneren? Het is geen troost voor de wereld dat uw Russische tegenpool net zo onbetrouwbaar handelt, hetzelfde CWC-akkoord aan zijn laars lapt en zelfs nog 20.500 ton aan chemisch wapengif achter de hand houdt. Mogen we u er ook aan herinneren dat dat witte fosfor dat uw manschappen in 2004 over Falluja (Irak) uitstrooiden normaliter als chemische wapens wordt gecategoriseerd? Wat betekent dan een ratificatie van een CWC wanneer hij direct wordt genegeerd? U wilt vast niet dat meneer Assad de CWC net zo losjes interpreteert als u en uw voorgangers dat deden. Het is trouwens ook aan uw voorgangers te danken dat napalm en andere brandbommen niet in het CWC zijn opgenomen – alsof het hier niet om schadelijke chemische substanties gaat met massavernietigingswerking. Zo hoeft meneer Assad zijn chemisch pakhuis toch niet helemaal uit te mesten. En wanneer hij die brandbommen inzet tegen zijn volk, dan blijft hij aan de goede kant van de “rode lijn”. Is het sterven in vuur dan minder erg dan te sterven door uitval van het zenuwstelsel in een sarin-aanval?

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

#Dezeweek | De magie is weg

COLUMN - Mijn eerste leraar op de basisschool kon iets heel gaafs. Meneer Guus kon met een beetje wrikken en sjorren zijn linker duim van zijn hand af trekken. Hij nam de duim dan in z’n rechterhand en liet die aan mij zien. Ongelofelijk.

Totdat een klasgenootje – die de truc al kende – mij vertelde dat het niet echt was. Dat meneer Guus gewoon zijn linkerduim in zijn linkervuist had verstopt, om mij vervolgens frauduleus zijn rechterduim tussen zijn rechtervingers te tonen. Het was gedaan met mijn ontzag. De magie was weg.

Een beetje hetzelfde gevoel kreeg ik bij de Apple keynote van afgelopen dinsdag, waarop onder andere de nieuwe iPhones werden aangekondigd. De tijd dat ik bij dergelijke presentaties van de ene verrassing in de andere donderde, is lang en breed verstreken. Apple lijkt sinds de dood van Jobs achter de feiten aan te lopen. Want dat iOs 7 flat design, hebben ze dat nou van Windows of van Nokia? Vooruit, het unlocken met de vingerafdruk is heel cool en futuristisch, maar wat betekent dat eigenlijk voor de privacy? De grootste aankondiging is dan misschien nog wel dat de telefoon in verschillende kleuren komt. Daar krijg ik dan toch wel een beetje het rechterduimgevoel van. De magie is weg.

Foto: David (cc)

Cruciale week voor Obama

ELDERS - Het nieuws waar niemand in de wereld omheen kan: Obama wil toestemming van het congres om een militaire interventie in Syrië te starten. Die heeft hij technisch gezien niet nodig, als president is hij immers commander-in-chief en mag hij zelfstandig besluiten nemen over de inzet van Amerikaanse strijdkrachtenKomende week wordt de stemming gehouden, dinsdagavond spreekt Obama de natie toe vanuit het Witte Huis. Dan moet hij uitleggen waarom Syrië geen tweede Irak is, schrijft The New York Times. Ook komt er vandaag een persoffensief, Obama heeft interviews met zes verschillende news anchors (onder andere PBS, CNN en Fox).

Ondertussen ziet het er niet goed uit voor Obama. Het Senaat is wel zover te krijgen in te stemmen met de interventie, maar in het Huis van Afgevaardigden kan de Obama-regering het nog lastig krijgen, legt NYT uit.

In the House, the number of rank-and-file members who have declared that they will oppose or are leaning against military action is approaching 218, the point of no return for the White House. Getting them to reverse their positions will be extremely difficult.

Mother Jones maakte een overzicht van de verschillende facties in de Senaat en het Huis. En The Huffington Post houdt een datablog bij over de te verwachten uitslag van de stemming. De Obama-regering neemt het zekere voor het onzekere en probeert de parlementariërs op alle mogelijk manieren vóór interventie te krijgen. Zelfs het laten zien van videomateriaal van de gifgasaanval die aan 1400 mensen het leven kostte. 

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: winni3 (cc)

Obama regeert met buitenlanddoctrine over eigen graf

ANALYSE - Je zal maar van Republikeinse huize zijn en een gooi willen doen naar het presidentschap in 2016. Dan zit je met de laatst presidentiële poets toch lelijk in je maag. De nieuwe Obama-doctrine het Congres steun te vragen om ten strijde te trekken, is van een ongekende politiek-strategische schoonheid.

Die ‘goedkeuring’, waarmee Obama nu al voor de komende verkiezingsstrijd de duiven van de haviken scheidt, is misschien wel mooier dan de meesterzet na zijn zwaarbevochten campagne tegen Hilary Clinton. Zij verloor de keiharde strijd om de nominatie in 2008, maar kreeg daags nadat het stof was neergedaald de aanbieding minister van Buitenlandse Zaken te worden. Obama had haar liever inside the tent pissing out than outside the tent pissing in, om Lyndon Johnson (over Edgad J. Hoover) te mogen citeren.

Parallellen

Natuurlijk stemde Clinton in 2008 voor de oorlog in Irak; een gegeven dat menig commentator steeds weer opnieuw oprakelt. Alsof er een directe lijn is te trekken tussen de situatie van 2002 (ook een dictator, ook chemische wapens – maar die waren er toen niet), de campagne van 2008 (om de democratische nominatie) en nu (waarin Clinton zich nog niet eens heeft uitgesproken over haar kandidatuur in een campagne die er nog helemaal niet is).

Foto: Angela Radulescu (cc)

Syrië, Hillary Clinton en LGBT-issues in Amerikaanse nieuws

ELDERS - Het meest prominente wereldnieuws van afgelopen week, de gifgasaanvallen in Syrië, zijn uiteraard in de Verenigde Staten niet onbesproken gebleven. NPR sprak twee artsen uit Syrische ziekenhuizen die slachtoffers behandelden. De artsen vertellen over de vele zieken die ze behandeld hebben, inclusief diegenen (waaronder een meisje van drie maanden oud) die ze niet meer konden redden. Deels door een gebrek aan middelen. Dat het om een chemische aanval gaat, is niet officieel vastgesteld, maar de artsen zeiden tegen NPR dat op basis van wat zij gezien hebben, een sarin gas de meest waarschijnlijke oorzaak van de symptomen is.

President Obama sprak zich uit over de aanval in Syrië in een interview met CNN, waarin hij onder andere zei dat VS-afgevaardigden bezig zijn de Verenigde Naties tot meer actie te dwingen en de Syrische regering oproept onderzoek naar de aanval toe te laten. Maar, ‘we don’t expect cooperation (from the Syrian government), given their past history,’ gaf Obama toe.

Clinton for president

Ondertussen is de blik van politieke redacteuren ook al weer op de horizon gericht. Hoewel Hillary Clinton nog altijd niets heeft gezegd over een eventuele gooi naar het presidentschap in 2016, wordt er al sinds haar aftreden als minister van Buitenlandse Zaken flink over gediscussieerd. The Times heeft journaliste Amy Chozick vrijgemaakt om zich volledig te focussen op het volgen van de Clintons. The New York Times schetst de voor- en nadelen aan de beslissing. Aan de ene kant kan Chozick op deze manier veel tijd steken in het opbouwen van een netwerk rondom haar onderwerp, wat bij de Clintons geen overbodige luxe is. Aan de andere kant: is er wel genoeg nieuws over het onderwerp (zeker aangezien Clinton nog altijd niet heeft gezegd mee te doen aan de verkiezingen), en moeten de media wel bijdragen aan het in stand houden van de permanente politieke campagne?

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Vorige Volgende