Seksuele intimidatie

Amerika maakt zich op voor de presidentsverkiezingen in 2012. ElectionDeskUSA bericht, in de aanloop naar 6 november 2012, dagelijks over de campagne en maakt daarvan wekelijks een overzicht. Deze week: Seksuele intimidatie, een tweede Lehman Brothers-situatie en problemen voor Obama.  Vorige week zoomden we in op de imploderende campagnes van Bachmann, Huntsman en Perry. Deze week kunnen we daar die van koploper Herman Cain bijvoegen. Maandag maakte Politico bekend dat twee vrouwen Cain al in de jaren negentig hadden aangeklaagd vanwege seksuele intimidatie. Daar kwam niet veel later een derde vrouw bij. Koploper Cain had het druk met damage control maar bleek daar nauwelijks in te slagen. De angel ging er maar niet uit. Dat was deels te wijten aan Cains eigen, weinig overtuigende optreden in diverse media. Hij verslikte zich voortdurend in de feiten: was er nu wel of geen overeenkomst met één van de vrouwen gesloten (toch een impliciete schuldbekentenis)? Hoeveel ‘zwijggeld’ was nu aan die andere vrouw betaald? Ook campagnestrateeg Mark Block, die vorige week nog zo gelukzalig aan zijn sigaretje zoog, gooide olie op het vuur. Hij beschuldigde Curt Anderson, adviseur in de campagne van Rick Perry, het verhaal de wereld in te hebben gebracht.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-03-2022

Sisyfus Obama

Obama krijgt waarschijnlijk zijn tweede termijn, maar met veel liefde zal het niet gaan. In plaats van de enthousiaste meute die in 2008 stond te popelen om de nieuwe belofte in het Witte Huis te krijgen, moet Obama vechten voor iedere stem. Daarna zal hij vier jaar lang in de loopgraven moeten doorbrengen om zijn hervormingen uit zijn eerste termijn veilig te stellen.

Mitt Romney is Obama’s grootste bedreiging. Niet om waar Romney voor staat – dat kan namelijk iedere dag veranderen – maar omdat het enthousiasme voor Obama zelf zó enorm laag is dat steeds meer mensen een keuze tussen Obama en Romney zien als een keuze tussen lood of oud ijzer. Gedesillusioneerde Democraten zullen in een strijd tussen Romney en Obama thuis blijven of uit boosheid misschien zelfs op Romney stemmen. Het is precies dat sentiment dat Team Romney wil voeden door politiek in het midden te blijven en de verschillen tussen hem en Obama te minimaliseren.

Team Romney ondertussen vaart een gevaarlijke koers. Romney mag niet te ver afdrijven van Obama, maar ook weer niet te veel naar links overhellen om onacceptabel te zijn voor de rechtse kiezers in de Republikeinse voorverkiezingen. Maar als hij slaagt in die spagaat en hij wordt de kandidaat, dan wordt Obama gedwongen zelf naar links te gaan bewegen om het broodnodige ideologische contrast met zijn opponent te creëren. Er moet immers wat te kiezen zijn. Het gevaar is duidelijk: schuift Obama te veel op naar links, dan wordt Romney vanzelf aantrekkelijker als de veilige kandidaat van het midden. En daar, in het electorale midden, worden de verkiezingen gewonnen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Gericht doden

Mag een staat moorden in vredestijd? Voor een dictator is het geen vraag van belang, maar een democratische rechtsstaat moet daar toch wel over nadenken. En als een staat moordt in vredestijd, moet je daarmee dan vriendjes zijn?

Obama had het over “justice” toen hij de dood van bin Laden bekend maakte, maar de geur van een standrechtelijke executie walmde er van af. Maar ik vergaf de juridische geschoolde en moralistische president van Amerika, want “9/11” was niet niks en hij kon een beetje waardering van zijn kiezers goed gebruiken voor nuttige dingen. Obama was tenslotte drager van hoop.

Maar dan groeit de twijfel: hoe lang is fatsoen en juridische scrupule te handhaven in een global war on terrorism? Obama’s regering is op een aantal terreinen tekort geschoten,  volgens David Cole: ,,He has dramatically expanded a program of targeted killings using unmanned drones, without setting forth the general procedures or criteria he is employing. Killing the enemy during wartime is not illegal, of course, but assassinating people outside of war is.” (NYRB, p.29)

In Yemen vond een drone, type Predator, de tweede man van Al Quaida. Zijn dood baarde niet veel opzien, maar voormalig vice president Dick Cheney prees Obama. Ik refereerde eerder aan een interview met Cheney in Tegenlicht, waarin hij alles verdedigde: de invasies in Iraq en Afghanistan, waterboarding, marteling, Guantanamo. Het roept de vraag bij mij op of de intelligente, moralistische en fatsoenlijke Obama, ondanks de ruime meerderheid van zijn verkiezing, de duistere krachten aan kan, die door “9/11”en de reactie van de regering Bush zijn losgemaakt. Ik twijfel daar steeds meer aan.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Freakshow 2012

Nog iets meer dan een jaar duurt het nog: op 6 november 2012 wordt bepaald of Obama nog 4 jaar mag President blijft of dat er een Republikein in het Witte Huis komt. Wie dat zal zijn moet nog blijken want de Republikeinen moeten nog een kandidaat kiezen. Volgend voorjaar weten we wie het zal zijn.

Tot nog toe is het Presidentschap van Obama geen groot succes, maar vergeleken met zijn voorganger is hij een hele verbetering. De regeerperiode van Bush was een aaneenschakeling van mislukkingen en machtsmisbuik. Het begon al meteen door de manier waarop hij aan de macht kwam: niet door de stem van het volk maar door de stem van 5 conservatieve rechters in het Supreme Court. Daar zeurde natuurlijk niemand meer over na 11 september 2001 toen de grootste terreur aanslag ooit plaatsvond. Als Al Gore President was geweest dan hadden de Republikeinen waarschijnlijk geprobeerd hem af te zetten. Clinton is door het Republikeinse Congres bijna afgezet voor minder. Democraten doen dat niet, die zijn daar veel te netjes voor. Dat Bush deze aanslag misschien had kunnen voorkomen wordt hem niet verweten.

Door de aanslag veranderde alles. Vanaf dat moment hadden de neoconservatieven in de regering de vrije hand om te doen wat ze al jaren geleden hadden gepland: eindelijk konden ze hun oude wens in vervulling brengen en de “klus in Irak” afmaken. Wat niemand ooit had verwacht gebeurde onder Bush: door de hoogste functionarissen in zijn regering, met mede weten van de President, werd opdracht gegeven om krijgsgevangenen te martelen. Er werd een systeem van geheime gevangenissen opgezet waarin mensen in “nacht und nebel” verdwenen. Ook hier geldt weer: niemand is vervolgd, de President kon zijn termijn uitzetten, en de betrokken functionarissen zijn of nog in functie of hebben een leuke baan als hoogleraar op een prestigieuze universiteit.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Obama, vlees noch vis

[qvdd]In fact, this larger notion that the only thing we can do to restore prosperity is just dismantle government, refund everyone’s money, let everyone write their own rules, and tell everyone they’re on their own – that’s not who we are. That’s not the story of America.

Yes, we are rugged individualists. Yes, we are strong and self-reliant. And it has been the drive and initiative of our workers and entrepreneurs that has made this economy the engine and envy of the world.

But there has always been another thread running throughout our history – a belief that we are all connected; and that there are some things we can only do together, as a nation.

President Obama in zijn ‘jobs speech’ waarin hij zijn plan presenteert om de economie weer op gang te helpen. Eindelijk wat retorisch weerwerk tegen de libertaristische Republikeinen die niets liever willen dan een kleine overheid, liefst zo klein dat je haar kan verdrinken in een badkuip.

Maar of het voldoende is? Hij zegt bijvoorbeeld ook dit:

The agreement we passed in July will cut government spending by about $1 trillion over the next ten years. It also charges this Congress to come up with an additional $1.5 trillion in savings by Christmas. Tonight, I’m asking you to increase that amount so that it covers the full cost of the American Jobs Act. And a week from Monday, I’ll be releasing a more ambitious deficit plan – a plan that will not only cover the cost of this jobs bill, but stabilize our debt in the long run.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Vorige Volgende