Brandende Taliban (mwah…)
In de media is tumult ontstaan over twee dode Taliban strijders die door Amerikaanse soldaten in Afghanistan zijn verbrand (GoogleNews). Doden verbranden past niet in het islamitische geloof en zou dus kwetsend zijn. “Mwah…” zeg ik dan.
Ging het ook niet tegen de christen-judeo humanistische identiteit van deze man in om van de zeventigste verdieping van zijn brandende kantoor te springen omdat een stel fundamentalistische onverlaten met een vliegtuig naar binnen waren gevlogen? Druiste het niet tegen de boedistische cultuur in om eeuwenoude boedha-beelden op te blazen? Ging het verbieden van muziek en kunst in Afghanistan in de jaren ’90 eigenlijk ook niet tegen de islamitische cultuur in?
Een stoere Australische embedded journalist filmde het verbranden van de lichamen en zat later in een Westerse talkshow te springen op zijn stoel. “They deliberately burned the corpses so the Taliban would attack them…!!” Deze man beleefde duidelijk zijn finest hour want dit filmpje verkoopt goed en ook bij een journalist moet de schoorsteen roken.
Het Pentagon reageert professioneel beschaafd en stelt een onderzoek in. Menig islamitische tv-kijker vertoont de bekende Pavlov reactie en spreekt er schande van. Maar hoe zouden de Taliban verderop in de heuvels hebben gereageerd bij het zien van de vlammen? De Amerikanen aanvallen deden ze niet. Nee, deze geharde strijders waarvan sommigen bij Russische soldaten nog letterlijk het vel over het hoofd hebben getrokken -iets wat duidelijk indruist tegen de Leninistische identiteit- zullen waarschijnlijk hun schouders hebben opgehaald, elkaar hebben aangekeken en zachtjes “mwah…” hebben gemompeld.