Fat shaming

COLUMN - Asha ten Broeke schreef een column over het eten van vlees met een sarcastische insteek. Het was een antwoord op een column van Elma Drayer, wat weer een reactie was op Roos Vonk en De Telegraaf over de gehaktballenhoax (links in het artikel van Elma). Elma vond dat we de moraal buiten de discussie moeten houden. Wat natuurlijk nogal debiel is, laten we eerlijk zijn. De keuze voor vegetarisch of veganistisch eten is bij uitstek een morele keuze. Dat doe je omdat je tegen dierenleed in de bio-industrie bent, of omdat je het milieu wilt ontzien. Elma is zelf ook vegetarisch, maar waarom maakt ze niet duidelijk. Nou ja, misschien lust ze gewoon geen vlees, dat is de enige andere reden die ik kan bedenken. Maar voor het gros van de mensen is het een morele keuze.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Politiek Kwartier | De vrouw als man

COLUMN - Het moderne feminisme heeft last van penisnijd en verliest daarmee belangrijke waarden uit het oog.

Eén ding moeten we Sunny Bergman meegeven: ze weet hoe ze een discussie aan moet zwengelen. De blogjes naar aanleiding van haar documentaire en boek ‘sletvrees‘ waren ontelbaar dit jaar.

Maar hoe nuttig haar pleidooi voor het accepteren van de vrouw als seksueel vrij wezen in meerdere opzichten ook mag zijn, wat mij opvalt aan dit zogeheten ‘feminisme 3.0’ is dat het zo weinig politiek is, en al helemaal niet economisch.

Waar 3.0-feministen als Simone van Saarloos zich uitputten in gemiep over het vrouwelijke seksleven, maakte het feminisme 2.0 zich nog druk om de carrière van vrouwen. Maar gelukkig is er nog Asha ten Broeke. In tuinbroek gestoken zet zij zich af tegen stereotypering. Overigens niet alleen van vrouwen, maar van alle minderheden. Ergens is dat een mooie strijd, want stereotypering is in veel gevallen nadelig voor kwetsbare mensen. Stereotypen dwingen hen en hun omgeving in een rollenpatroon dat nadelig kan zijn voor hun keuzevrijheid.

Toch lijkt Asha’s queeste op te gaan in muggenzifterij. Een andere kleur voor zwarte Piet gaat de discriminatie op de arbeidsmarkt en door de politie echt niet oplossen, en vrouwen krijgen helaas nog geen hogere zelfstandigheid door een andere folder van Bart Smit. Het streeft zijn doel nogal voorbij.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

In het brein van de (agressieve) reaguurder

Asha ten Broeke zocht voor Vrij Nederland uit waarom sommige mensen zo lopen te schelden op internet – tot doodsbedreigingen aan toe.

Ten Broeke, een uitgesproken feministe die qua uiterlijk niet aan het klassieke schoonheidsideaal voldoet, maakt zelf ook de nodige reacties los. Ze sprak onder meer met een vast lid van haar ‘fanclub’, Robert Engel:

Als ik hem vraag naar zijn eigen hatelijke en dreigende opmerkingen, wuift hij het weg. ‘Een gebbetje.’

Foto: Roel Wijnants (cc)

Islam en feminisme

OPINIE - Het fenomeen hoofddoek levert gegronde aanleiding voor een feministische kritiek op de Islam.

Een tijdje terug verscheen een column van Asha ten Broeke in de Volkskrant, waarin ze haar afkeuring uitsprak over het gegeven dat in sommige kringen feministische argumenten selectief worden gebruikt om moslims mee aan te vallen.

Volgens Ten Broeke wordt daarbij namelijk nogal opzichtig met twee maten gemeten:

In onze samenleving worden de acties, woorden en vragen van moslims door een luidruchtige groep roeptoeters voortdurend langs een andere meetlat gelegd dan die van andere groepen. Zo leidde het feit dat de VU een islamitische gebedsruimte heeft waar mannen en vrouwen apart bidden tot verontwaardiging, maar geen stofje waaide op toen in het Volkskrant Magazine stond dat de hippe evangelische City Life Church op sekse segregeert.

Nu is Nederland inderdaad geen feministisch paradijs. Vrouwen verdienen minder dan mannen voor vergelijkbaar werk. Jonge meisjes worden nog steeds stelselmatig richting de roze speelmeuk, onpraktische kleding en zorgzaamheid gedrongen. De woorden van Simone de Beauvoir ‘Je komt niet ter wereld als vrouw, je wordt vrouw,’ hebben hun relevantie nog lang niet verloren.

Dit laat echter onverlet dat de situatie in de islamitische wereld (en onder autochtone moslims) nog altijd een flink stuk erger is dan de allesbehalve perfecte stand van zaken in doorsnee-Nederland.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

#Dezeweek | Asha’s oksel

COLUMN - Toen het warme, half vochtige bosje haar werd gefatsoeneerd voor een selfie, hadden ze waarschijnlijk nog geen idee wat hen te wachten stond. Echter, niet veel later zou blijken dat zelfs de Instagramfilter het weerzinwekkend aanzien niet had kunnen verhullen. En wat was dat bruine stipje? Een pukkel? Een koekkruimel van vorige week? Een opgedroogd stukje poep?

Terwijl de Van Dale traditioneel begon met het opwarmen van afgekoelde woorden als selfie, was de wereld alweer een stap verder. Kees van Kooten opteerde voor de term otofoto, terwijl een stukje verderop de komische variatie okselfie werd geboren. Dat laatste komt neer op een selfie, maar dan met je oksel erbij. Eigenlijk voor de ironische hype goed en wel op gang was gekomen, had Asha ten Broeke ‘m al kapotgemaakt.

Asha ten Broeke, de vrouw die een broodje kaas nog van seksisme zou beschuldigen, wist immers ook deze lolligheid voor haar karretje te spannen. De foto van haar tamelijk vieze oksel riep logischerwijs het één en ander aan reacties op. Maar nee, aldus Asha, dit waren geen mensen die zomaar iets vies vonden, dit waren de zoveelste figuren die haar hun eigen normen en waarden op wilden leggen. ‘Of als je okselhaar hebt, moet je daar dan geheimzinnig over doen?’ Geheimzinnig doen en er een foto van maken, het ligt nogal ver uit elkaar. Gelukkig hield ze gauw op met deze onzin. ‘Zo genoeg geprovoceerd voor nu.‘ Maar daarmee begon de onzin eigenlijk pas echt.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.