Kunst op Zondag | Arthur, je brieven vond ik terug op zolder

Arthur, je brieven vond ik terug op zolder Arthur, je brieven vond ik terug op zolder, (ach Arthur, das is lang geleden, ik was net zeventien), die je lang geleden schreef. Ik heb ze bewaard. Ik ben Catherine. Ach, Arthur, wat was ik verliefd, maar er was mijn vader. Er waren vermaningen, Arthur, bedenk, je had geen opleiding, Geen betrekking, op de boulevard rookte je je pijpje ondersteboven. De burgers spraken er schande van. Je had dat bravoure. Je had je gedichten, aute, aute beau, je schokte de burgerij. Arthur, ik beminde je innig, maar je sprak van Afrika, Je sprak van zee en horizon. In je ogen glinsterde goud, Maar ik wilde vastigheid, Geen dronken boot met grillige vaart. Ik vond het, bakvis dat ik was, heerlijk, om met mijn hoofd Op jouw schouder te kijken naar de rivier. En jij maar praten, en jij maar ratelen. Een zoete woordenstroom. [caption id="attachment_331324" align="alignleft" width="300"] Arthur Rimbaud[/caption]

Door: Foto: Botenkerkhof Noirmoutier: Maria Willems (cc)

Closing Time | First Evening

, door

Erotiek op Sargasso! Na al dat sexy lächeln kon okto natuurlijk niet achterblijven. Maar dan wel verantwoorde poëtische erotiek, want dit is een intellectueel weblog.

Nu we na vorige zin het grootste deel van de lezers kwijt zijn, en zeker alle mannen: de muziek is van multi-muzikalist Hector Zazou, en komt van een project waarbij de poëzie van de Franse 19e-eeuwse dichter Arthur Rimbaud op muziek gezet is.

Hector Zazou heeft door z’n carrière heen een breed palet aan genres verkend: van acid house en Afrikaanse dance via new music en strijkkwartetten tot aan experimentele ambient en Corsicaanse polyphone of religieuze oud-Ierse gezangen. Vaste kenmerken: een originele, tot in de puntjes verzorgde productie, veelal verrassende instrumentatie, en samenwerking met vele goden in de muziekwereld.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.