Het risico op armoede en uitsluiting in Europa is volgens cijfers van Eurostat groter bij kinderen dan bij ouderen. Gemiddeld riskeerde in 2011 27% van de kinderen beneden de 18 jaar in Europa armoede. Voor de totale populatie in de 27 EU-landen is dit 24%, voor de ouderen boven 65 20%. Eurostat spreekt van een risico als er sprake is van een combinatie van factoren: een laag gezinsinkomen, het missen van basisvoorzieningen en werkloosheid. De hoogste cijfers werden genoteerd in Bulgarije (52%), Roemenië (49%) en Letland (44%). De laagste cijfers in de Scandinavische landen (16%), Slovenië (17%), Nederland (18%) en Oostenrijk (19%). Uitgesplitst naar opleidingsniveau zien we dat bijna de helft van de kinderen met ouders die niet verder kwamen dan het laagste niveau van secundair onderwijs in de risicogroep zit. Zodra het opleidingsniveau stijgt, daalt het risico. Verder blijkt dat naar verhouding meer kinderen uit gezinnen van migranten armoede en uitsluiting riskeren (32% gemiddeld in de EU). Maar dat cijfer verschilt erg per land, en waarschijnlijk per groep immigranten.
NIEUWS - “Een recordaantal Belgen heeft koning Albert vorig jaar gesmeekt om geld. Het waren er 11.000, of tien procent meer dan een jaar eerder. En de koning was nog nooit zo gul”, aldus de Gazet van Antwerpen.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
ANALYSE - Wat ooit begon als een roep om meer vrijheid zou zo maar eens kunnen uitdraaien op een machtsovername van President Morsi en zijn Moslimbroederschap. Valt er voor ons lering te trekken uit de dreigende ontsporing van de Arabische Lente in Egypte?
Afgelopen weekend verleende de Egyptische bevolking per referendum haar goedkeuring aan een nieuwe grondwet. Volgens critici worden hiermee vrijheid en democratie ondergeschikt gemaakt aan de beslissingen van ongekozen Islamitische schriftgeleerden. President Mohammed Morsi, voorzitter van de aan de Moslimbroederschap geliëerde partij Vrijheid en Recht, riep nog maar eens op de aandacht te verleggen naar het herstel van de economie.
Het debat rondom de omstreden grondwet en het bijbehorende referendum verliep niet bepaald hoopgevend. Rechters wensten niet mee te werken en riepen op tot een algemene staking. De Egyptische Moslimbroederschap beschreef demonstranten tegen de nieuwe grondwet als ‘schurken’ en ‘betaalde vertegenwoordigers van buitenlandse machten’. Gisteravond werd bekend dat de Egyptische hoofdaanklager een onderzoek is begonnen tegen enkele vooraanstaande oppositieleden wegens vermeend hoogverraad.
Zodoende lijkt de Arabische Lente in Egypte inmiddels aardig op weg een bekend patroon te volgen, zo merkte schrijver en journalist Chris Hedges al eerder op:
When Ayatollah Ruhollah Khomeini returned to Iran after 14 years in exile on Feb. 1, 1979, he set out to destroy the secular opposition forces, including the Communist Party of Iran, which had been instrumental in bringing down the shah. […]
This is what is under way in Egypt. It is the story of most revolutions. The moderates, who are crucial to winning the support of the masses and many outside the country, become an impediment to the consolidation of autocratic power. […]
In short, the revolutionary elites give liberty only to those who they believe deserve it. And all revolutions, even purportedly secular ones such as the Bolshevik Revolution, are in essence religious experiences. They hold out glorious utopian visions and insist they have harnessed the forces of history, racial purity, destiny or God. They bifurcate the world into good and evil. They are exempt, as revolutionaries, from everyday morality. They embody an absolute truth. To tolerate differences is to abet evil.
COLUMN - Ben je arm als je als alleenstaande duizend euro per maand verdient? Of geef je dan gewoon teveel geld uit? Een tip van Johnny Volente: koop aardappels.
De armoede in Nederland stijgt flink, zo concluderen CBS en SCP in een gezamenlijk rapport. Dat klopt vast, het is immers crisis, maar de definitie die men hanteert is vrij discutabel. Beide bureaus zijn de eersten om dat toe te geven, maar de nuances gaan zoals zo vaak verloren in de media. Vooral De Volkskrant maakt het bont, door op telegrafeske wijze te koppen dat 1,1 miljoen Nederlanders niet rond kunnen komen.
Ik ontken niet dat armoede bestaat in Nederland. Je zou ze de kost moeten geven, die armen. Gisteren nog zag ik een man rondzwerven. Een zwerver zogezegd. Hij had geen huis, zijn kleren boden onvoldoende weerstand tegen de kou en hij zag er niet uit alsof hij dagelijks de aanbevolen hoeveelheid groente en fruit inneemt. Deze man was arm. Ik gaf hem een euro. Toen was hij nog steeds arm, maar wel iets minder.
Alleenstaanden die een kleine duizend euro per maand te besteden hebben zijn niet arm. Ze hebben zelfs geld zat om af en toe een euro aan een zwerver te geven. Dat zij soms toch moeite hebben om rond te kunnen komen heeft meer met hun uitgavenpatroon te maken dan met hun inkomen. Je kan niet twee keer per week in De Librije gaan lunchen, maar je hoeft ook niet om te komen van de honger.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Mooi onderzoek naar de financiering van een luxe hotel in het kader van armoedebestrijding
ANALYSE - Economieën die bestaan uit een groot percentage zelfstandigen zijn inefficiënt en kennen veel armoede.
Over het ondernemerschap valt in Nederland nauwelijks een kwaad woord te beluisteren. Ook zelfstandigen zonder personeel, de zogenaamde ZZP’ers, worden maar al te vaak de hemel in geprezen. Deze ondernemers zijn onder meer ‘initiatiefrijk’ en durven bovendien ‘zelf verantwoordelijkheid voor hun toekomst te nemen’. Het Platform Zelfstandige Ondernemers beweerde onlangs zelfs dat ZZP’ers ‘de economie uit het slop kunnen trekken’.
De realiteit is anders. Een hoog percentage zelfstandigen is veeleer een teken van economisch falen, namelijk een wijdverbreid onvermogen om voldoende banen te creëren. Zoals deze interactieve grafiek laat zien, bestaat er een direct verband tussen het percentage zelfstandigen en armoede. In 2005, bijvoorbeeld, waren Tanzania en Bangladesh de twee landen waarin het zelfstandig ondernemerschap met afstand het meest floreerde.
Een recent rapport (pdf) van onderzoeksbureau Panteia concludeerde naar aanleiding van een vergelijkend, meerjarig onderzoek tussen 26 economisch ontwikkelde landen dat wanneer het percentage ZZP’ers groter is dan zeven procent van de beroepsbevolking, dit remmend werkt op de economische groei. Hoewel ZZP’ers zorgen voor een flexibele arbeidsmarkt (wat gunstig is voor bedrijven) en een positieve bijdrage leveren aan de mate van concurrentie, wegen vanaf een bepaald punt deze voordelen niet meer op tegen de nadelen.
OPINIE - De regering wil dat we zelfredzamer worden. Maar in hoeverre kan dat, als we ons werk en inkomen niet in eigen handen hebben?
‘Je bent nooit meer dan drie loonstrookjes verwijderd van een gedwongen huisontruiming!’ Geldgoeroe Suze Orman kijkt streng naar het publiek van Oprah, terwijl ze geduldig haar financiële adviezen ontvouwt. Deze adviezen blijken waardevoller dan een nieuwe auto, maar dat wist het teleurgestelde publiek (‘Dammit, it’s not Oprah’s favorite things‘) toen nog niet.
Voor veel gezinnen in Nederland is zo’n huisontruiming inmiddels bittere realiteit. Terwijl aan de ene kant het nieuws naar buiten komt dat het aantal miljonairs in Nederland gelijk is gebleven, trekt aan de andere kant van de kloof de daklozenopvang aan de bel, omdat ze de enorme toestroom niet aan kunnen.
Op de bodem van de kloof bevindt zich een groeiende hoeveelheid leegstaande panden: woningen, kantoren en winkelcentra. Waarschijnlijk in handen van de eerste groep, de 92.000 huishoudens die gemiddeld 2.9 miljoen euro waard zijn. Ik zou zeggen: zoek elkaar op. De één een dak boven z’n hoofd, de ander goed karma. Iedereen wint. De inbrekers die ervan beschuldigd worden met de Quote 500 in hun jaszak het welgestelde deel van de regio Haaglanden leeg te plukken, moeten ook zoiets gedacht hebben. Maar zo werkt het natuurlijk niet. Aangezien het deze heren vooral om zelfverrijking ging, kan ze geen Robin Hood syndroom verweten worden. Hopelijk brengt de nieuwe lijst niet een groepje andere inbrekers op slechte ideeën.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
ACHTERGROND, ANALYSE, OPINIE - In Spanje stijgt de werkloosheid tot recordhoogte. In haar kielzog stijgen ook het aantal mensen met een depressie en het aantal zelfmoorden. De tol van bezuinigen?
ACHTERGROND - In Spanje is inmiddels één op de vier mensen werkloos. De economische crisis heeft niet alleen financiële gevolgen. Ook hun psychische gezondheid staat op het spel. Dat roept de vraag op of al die bezuinigingen nu wel zo verstandig zijn.
Afgelopen vrijdag publiceerde het Instituto Nacional de Estadística, het Spaanse CBS, haar nieuwe kwartaalcijfers. Daaruit rijst een dramatisch beeld. Meer dan 800 duizend Spanjaarden verloren het afgelopen jaar hun baan. Inmiddels is een op de vier Spanjaarden werkloos en in sommige regio’s, zoals Andalusië, zelfs een op de drie. In de Andalusische provincie Jaén gaat het zelfs om vier op de tien inwoners. De werkloosheid onder jongeren is zelfs opgelopen tot meer dan vijftig procent. Het aantal gezinnen waar niemand meer werk heeft, nam in een jaar tijd toe van 313 duizend tot 1,7 miljoen.
Bezuinigen en hervormen
Spanje zit inmiddels in de tweede recessie binnen drie jaar. De regering-Rajoy nam flink wat bezuinigingsmaatregelen om de financiën op orde te brengen en de rust op de financiële markten te herstellen. Daarnaast staan er financiële en arbeidsmarkthervormingen op stapel. Rajoy beloofde in de verkiezingscampagne vorig jaar de werkloosheid omlaag te brengen, maar daar komt tot nu toe weinig van terecht. De hervormingsvoorstellen, waaronder een plan om mensen makkelijker te kunnen ontslaan, kunnen echter wel op veel protest rekenen. Op 14 november kan Spanje zijn tweede algemene staking binnen een jaar tegemoet zien.
Hoe moet je als gezin van vijf leven van achttien pond per week? Een close up verhaal over armoede.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.