GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Onderstaand interview is van Ewoud Butter en verscheen eerder op zijn eigen weblog. In het kader van een onderzoek naar multicultureel onbehagen in Amsterdam interviewde ik een jaar geleden een 42-jarige fragiele en nichterige homo die serieus overweegt om bij de landelijke verkiezingen op de PVV te stemmen: Tim, een portret. Tim werd in mei ?68 (?symbolischer kan niet?) geboren in een klein dorp bij Goes als oudste van een gezin van vier kinderen. Zijn ouders waren streng gereformeerd, zijn vader was actief in het bestuur van de lokale kerk. Tim was 14 en zat op het VWO in Goes toen hij besefte dat hij homoseksueel was. Omdat hij wist dat zijn ouders homoseksualiteit niet accepteerden, hield hij zijn geaardheid lange tijd verborgen. Dat leidde er toe dat hij steeds depressiever werd. Ook gingen zijn prestaties op school achteruit, zodat hij moest overstappen naar de HAVO. Toen hij 16 was had hij na een avondje stappen thuis zijn coming out. Daarna brak de ?hel? los. ?Mijn vader heeft sinds die dag niet meer met me gesproken, m?n moeder probeerde me om te praten. Ze dacht dat ik geestelijk ziek was en zag mijn homoseksualiteit als een gevolg van mijn depressiviteit in plaats van andersom.? Ze stuurde Tim naar de dominee en daarna naar de psychiater. Tim werkte mee, tegen beter weten in, 'uit een soort schuldgevoel'.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
“Ansichtkaarten en aanstekers zijn tegenwoordiger het mikpunt van politiecontroles bij coffeeshops,” meldt De Pers. In een kleinzielige poging om coffeeshops in de hoofdstad te vervolgen krijgen zij door de Amsterdamse Rechtbank boetes opgelegd voor het adverteren van hun ondernemingen op ansichtkaarten, visitekaartjes en aanstekers. Dat is reclame om mensen aan te zetten tot drugsgebruik, aldus de officier van justitie en dat “kan het hele Nederlandse drugsbeleid in diskrediet brengen.” Toe maar.
Volgens De Pers controleert het Horeca Interventie Team van de Amsterdamse politie coffeeshops ongeveer tweehonderd keer per jaar: geen is recentlijk op het verkopen van harddrugs of het plegen van zware overtredingen betrapt. “En dus worden ze vervolgd voor reclame maken.” Niet op billboards of middels advertenties in lokale media; nee, het vermelden van de naam en de website van een shop op een aansteker geldt nu als misdrijf. De rechtbank moest zich “diep in de krochten van de opiumwet wurmen” maar het resultaat mocht er zijn: de souvenirwinkels aan het Damrak mogen rustig asbakken met een wietblad erop verkopen maar de coffeeshop ernaast, die zich ook keurig aan de regels van de gemeente houdt, wordt ervoor bestraft.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
“Het internationale politieke getij oogt gunstig voor het Nederlands beleid. President Obama heeft verklaard dat hij het drugsbeleid zal stoelen op zakelijke, niet ideologische basis.”
Burgemeester Job Cohen van Amsterdam maant de regering het Nederlandse drugsbeleid actiever uit te dragen. Volgens hem is de wereld er rijp voor. Dat zijn oproep gehoor gaat vinden is onwaarschijnlijk, omdat de ChristenUnie juist van het gedoogbeleid afwil.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.