Voor veel commentatoren kwam de uitslag van de Algerijnse verkiezingen van vorige week donderdag als een volslagen verrassing. De opkomst was met 42,91 procent veel hoger dan verwacht en een zege van de islamisten bleef uit. Wie het wel goed deden waren de vrouwen, zij wonnen een derde van de parlementszetels. Wel in lijn met de verwachtingen veroverde le Front de Libération Nationale (FLN), de partij die al regeert sinds Algerije in de jaren zestig onafhankelijk werd van Frankrijk, bijna de helft van de zetels veroverde. Terwijl buitenlandse waarnemers spreken over redelijk eerlijke en transparante verkiezingen, beschuldigen de islamisten de regering van ‘gecentraliseerde verkiezingsfraude’. In een eerste analyse spreekt Jadaliyya over een uitslag die onwaarschijnlijk maar niet onmogelijk is, en mogelijk maar niet gevalideerd. Hoewel het nog te vroeg is om de balans op te maken, geeft Jadaliyya al wel een aantal verklaringen. Zowel de overheid als veel politieke leiders hebben de beelden van de Arabische Lente in andere landen met succes geframed als buitenlandse interventie, islamistisch radicalisme en burgeroorlog. Dat de Algerijnse bevolking gevoelig is voor die boodschap, is niet zo vreemd in het licht van de islamistische overwinning en de burgeroorlog van de jaren negentig. Bovendien zijn de islamisten in Algerije, anders dan in Tunesië en Egypte, geen onbekenden in de politiek. Velen zien hen dan ook als belanghebbenden bij het huidige systeem. In ieder geval is de uitslag een steuntje in de rug voor secularisten elders in de regio.
Muziek uit Algerije, woestijn-blues, Toeareg-blues. Repeterend gitaarspel, lichte percussie, trancesfeertje. Maar de mannen kunnen hun gitaar ook op ‘ruig’ zetten. Volgens het tourschema (ze hebben een nieuwe plaat: Aboogi) op hun website, staan ze op 19 maart in Het Patronaat Haarlem en 21 maart in het Paard, Den Haag.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
In Algerije vinden vandaag verkiezingen plaats. Tot nu toe is daar geen sprake van een Arabische Lente, maar de autoriteiten staan wel onder druk om hervormingen door te voeren. Zij presenteren de verkiezingen dan ook als een belangrijke stap op weg naar democratische hervormingen. Een hoge opkomst zal de verkiezingen in hun ogen legitimiteit geven. Onder de bevolking overheerst echter cynisme en apathie. Velen zien er niet het nut van in om te gaan stemmen. In het verleden verliepen verkiezingen oneerlijk en verkiezingen zullen weinig veranderen aan de problemen van alledag, zoals werkloosheid, hoge prijzen, schaarste en slechte woonomstandigheden.
De Egyptische krant Al Ahram stelde deze week de vraag of de islamisten afgeschilderd worden als de nieuwe boeman van Egypte. Sinds de islamisten in maart de parlementsverkiezingen wonnen, maken velen zich zorgen over de inperking van de vrijheid van meningsuiting en andere burgerrechten, met name die van vrouwen en minderheden. Rechtszaken zoals die tegen de acteur Adel Imam, die werd beschuldigd van blasfemie, versterken die angst. De islamisten zelf zeggen dat de liberalen en de restanten van het oude regime hen proberen zwart te maken. Ze wijzen dan bijvoorbeeld op de kwaadaardige geruchten die verspreid worden, zoals de hoax dat mannen na het overlijden van hun vrouw nog wel seks met haar zouden mogen hebben. Het dwingt de salafisten in ieder geval om snel politiek volwassen te worden. Zo nam Nour onlangs al afstand van salafistisch presidentskandidaat Abu Ismaïl, die vrouwen op termijn wil verplichten de niqaab te dragen en niet buitenshuis te werken.
Vandaag een gastbijdrage van Martin Broek.
Nederland stuurt niet alleen politietrainers naar Afghanistan maar ook militaire trainers naar Afrika, meldt het gerenommeerde defensietijdschrift Jane’s Defence Weekly. De missie bestrijkt een gebied groter dan West-Europa. Ze vindt plaats in onder meer Algerije, Tsjaad en Senegal. De training is gericht op het bestrijden van illegale wapenhandel, smokkel en mensenhandel aldus Jane’s. Maar als er zoveel moois genoemd wordt, is enige scepsis geboden.
De oefeningen hebben de naam Flintlock. Flintlock is ook de term voor een ontstekingsmechanisme voor handvuurwapens. Niet precies de naam die je kiest bij het aanpakken van illegale vuurwapenhandel. Dat blijkt het ook niet te zijn. Het gaat om een activiteit in het kader van de Amerikaanse oorlog tegen het terrorisme (Operation Enduring Freedom, OEF).
Het is een oefening en een operatie die wordt opgezet en gecoördineerd door het Amerikaanse Special Forces Commando voor Afrika (JSOTF-TS). Het gaat niet om een opleidingsmissie, maar om een multinationale militaire activiteit. Al in 2005 trainden 700 Amerikaanse Special Forces onder de naam Flintlock 2100 slecht bewapende soldaten uit negen Noord en West Afrikaanse landen. Nederland is vanaf die tijd betrokken. Er is een Multinationaal Coördinatie Centrum (MCC) opgezet om de contraterrorisme activiteiten in Mali, Mauritanië, Senegal en Tsjaad te stroomlijnen, aldus de Amerikaanse luitenant kolonel John Williamson die de oefeningen organiseert. Desgevraagd bevestigt het ministerie van Defensie dat enkele tientallen Nederlandse mariniers en commando’s van half januari tot half maart in Senegal, Tsjaad en Burkina Faso oefenen. Met de special forces uit die landen en met die uit een aantal andere Europese en Afrikaanse landen. Welke andere landen deelnemen wil Defensie niet zeggen: “Niet elk land wil zichzelf bekendmaken.”
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Gospel uit Algerije vandaag. Deze groep heet Tarwa n Darwed (Davids kinderen). Het christendom groeit met name in Kabylië, een door berbers gedomineerde regio. Muzikaal allicht enigszins knullig, maar wel dapper.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
ACHTERGROND - Adam Curtis, de maker van ideeënhistorische documentaires als The Century of the Self (2002) en The Power of Nightmares (2004) neemt lezers van zijn blog mee langs een aantal koloniale conflicten in de 20e eeuw tussen islamisten in Afrika en grootmachten als Groot-Britannië, Frankrijk en Italië.
Curtis’ conclusie: de strijd die we bijvoorbeeld Frankrijk in Mali zien voeren tegen ‘islamisten’ is een herhaling van zetten, die Westerse grootmachten al zo vaak hebben uitgeprobeerd. Het is ‘history repeating’ en het resultaat was al die vorige keren ook al contraproductief, zo niet desastreus. En het wordt gelegitimeerd op basis van gemakzuchtige etiketteringen en een simplistisch wereldbeeld van ‘goeden’ versus ‘schurken’.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.