Met enige regelmaat biedt Sargasso ruimte voor gastredacteuren. Vandaag wederom een stuk van Ingo Piepers, defensiespecialist. -- Update: Ingo is inmiddels associated blogger. Daarom staat dit stuk nu onder zijn eigen naam -- In NRC Handelsblad van 20 februari wordt naar aanleiding van het friendly fire incident in Uruzgan vorige maand een aantal reacties van militairen en politici genoemd`: "Te snelle conclusies na incident" en "Militairen gegriefd door brief minister". Ook wordt gereageerd in het Commentaar van de redactie van NRC Handelsblad: "Wat heeft minister Van Middelkoop bezield om gisteren een onderzoek naar buiten te brengen dat meer vragen oproept dan antwoorden geeft?" Zowel de volledigheid als de tijdigheid van het rapport worden ter discussie gesteld. Los van deze - tot op zekere hoogte - begrijpelijk commotie is het nuttig om het fenomeen friendly fire eens onder de loep te nemen (ik maak hierbij onder andere gebruik van het Amerikaanse rapport Friendly Fire: Time For Action. Friendly fire - dat wil zeggen 'onbedoeld vuur van militaire eenheden en personeel op eigen of coalitietroepen tijdens gevechtsacties' - bestaat zolang er gevochten wordt. Amerikaans onderzoek heeft uitgewezen dat bijna 2% van het aantal(gevechts)slachtoffers, tijdens de Tweede Wereldoorlog en de Korea- en Vietnamoorlog het gevolg was van friendly fire. Tijdens de Eerste Golf Oorlog (1991) waren maar liefst 35 van de 148 (24%) Amerikaanse slachtoffers het gevolg van friendly fire. De emotionele impact op een militaire eenheid is enorm als zich slachtoffers voordoen als gevolg van friendly fire. Dergelijke incidenten kunnen het moraal en de gevechtswaarde van de eenheid ernstig aantasten. Ook laat het de publieke opinie niet onberoerd. Een studie naar de impact van friendly fire op de Amerikaanse publieke opinie tijdens de Vietnamoorlog laat zien, dat dergelijke friendly fire incidenten ook invloed hadden op het maatschappelijke draagvlak in de VS voor deze oorlog. Nog een reden zorgvuldig over dergelijke incidenten te communiceren.
Vandaag viel het 4000-ste dodelijke slachtoffer onder de Amerikaanse soldaten in Irak (CNN). Het Canadese ezine Walrus legde in een fotoserie teksten op militaire toiletmuren in Koeiweit en Afghanistan vast, waaronder een overpeinzing waarom als de Romeinen Mesapotamië verlieten de Amerikanen dan ook niet? Romans didn’t need oil !!
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Met enige regelmaat biedt Sargasso ruimte voor gastredacteuren. Vandaag wederom een stuk van Ingo Piepers.
— Update: Ingo is inmiddels associated blogger. Daarom staat dit stuk nu onder zijn eigen naam —
Het is zover: de Amerikaanse minister van defensie Gates heeft de NAVO op een veiligheidsconferentie in Munchen opgeheven. Best wel jammer, want diezelfde NAVO had – indien goed geleid – nog best wel enige toekomst gehad.
De ‘diplomacy of fear’ van Gates, en van de secretaris-generaal van de NAVO De Hoop Scheffer, heeft vooral ‘ge-backfired’ op het bondgenootschap. Het succes van de missie in Afghanistan werd bij de start ervan al rechtstreeks gekoppeld aan het voortbestaan van dit bondgenootschap. Gates heeft nu de lat nog hoger – onrealistisch hoog – gelegd: Als een aantal bondgenoten “niet bereid zou zijn te vechten en te sterven in Afghanistan dan zou deze ontwikkeling het bondgenootschap in feite vernietigen”. Deze bondgenoten bestaan, dat weet iedereen, ook Gates. Dat bondgenoten niet deelnemen volgens Amerinkaanse formule is overigens hun goed recht, bovendien is daar veel voor te zeggen. Er valt namelijk nogal wat af te dingen op deze aanpak.
Gates beweert ook dat er een oorzakelijk verband bestaat tussen nieuwe aanslagen zoals in “Madrid en Londen en kleinere aanslagen in Istanbul, Amsterdam, Parijs en Glasgow” en het succes van de de bestrijding van gewelddadig extremisme door de NAVO in onder andere Afghanistan. Dat is bangmakerij, grenzend aan chantage. Onderzoek heeft namelijk duidelijk gemaakt dat de missies in Irak en Afghanistan – en de wijze waarop daar wordt opgetreden – terrorisme stimuleert. Kort gezegd: foute argumentatie van Gates en foute bedreigingen aan het adres van bondgenoten. In een ding heeft hij echter wel gelijk: dit betekent het einde van de NAVO, na bijna zestig jaar trouwe dienst.
Wat vindt u: Mag een gecensureerd artikel een journalistieke persprijs winnen? ‘Natuurlijk niet!’, hoor ik u denken. De ‘Nederlandse journalist van de twintigste eeuw’ H.J.A Hofland is het met u eens en weigert –indien gevraagd- de persprijs ‘De Tegel 2007’ uit te reiken als het artikel of reportage gescreend is door Defensie. “De tegel is geen staatsprijs,” laat hij telefonisch weten in een artikel van mijn hand op de website van www.Revu.nl.
Deze week sloot de inzendingen voor ‘De Tegel, de belangrijkste persprijs van Nederland.’ De kans is groot dat er artikelen en tv- of radioreportages uit Uruzgan worden ingestuurd die gecensureerd zijn door Defensie. Zelf denk ik aan KRO Reporter, wat artikelen uit de Volkskrant, Trouw en het NRC Handelsblad. Allemaal nageplozen op ‘operationele informatie’ die de Nederlandse troepen (lees: de minister van defensie) in gevaar kan brengen. En dat is tegen het zere been van Hofland, ooit zelf frontverslaggever tijdens de Hongaarse Opstand in 1956. Bovendien heeft hij recht van spreken omdat de naam van de persprijs is genoemd naar zijn boek ‘Tegels Lichten’ uit 1972, een aanklacht tegen het establishment. Hofland, tegenwoordig columnist voor NRC Handelsblad en de Groene Amsterdammer, snapt dat militaire operaties geheimen bevatten maar volgens hem wordt de huidige embedded-censuur gehanteerd om de berichtgeving uit de Afghaanse provincie positief te beïnvloeden. Daar strijden sinds augustus 2006 Nederlandse militairen tegen aanhangers van het verdreven Taliban-regiem. Hofland: “Deze censuur is een oneigenlijke manier van politiek bedrijven. En gecensureerde inzendingen horen niet thuis bij een persprijs. Als mij wordt gevraagd die prijs uit te reiken dan zal ik die winnaar bellen en uitnodigden voor de koffie en zeggen dat, hoe prachtig het werk ook kan zijn, ik me daar niet voor zal lenen. Ik wil geen winnaar met een handicap. Dit is geen reclame voor degene die de prijs ontvangt. En het publiek moet weten waarvoor die beloning is uitgereikt en zich niet afvragen welk nieuws is achtergehouden.”
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
‘Wat ben ik toch blij om een journalist te zijn’, neuriede ik de laatste dagen. Heb ik wel vaker, een goed gevoel na gedane arbeid. Dan fluit ik ’s morgens over mijn bak havermout iets vrolijks.
De muzikale oprisping was voor de onthullingen van Peter R. de Vries over de dood van het Amerikaanse meisje Natalee Holloway. Ze verdween in 2005 op het eiland Aruba. De Nederlander Joran van der Sloot wordt verdacht daar een hand in te hebben gehad. Zo’n zaak is een drama voor de nabestaanden, maar het is blijkbaar smullen voor de hele Nederlandse pers. Die krijgt geen genoeg van een drinkend, blond, wulps & all American studente. Het verhaal kreeg ik de laatste dagen zo vaak opgediend dat ik de krant wegleg of van tv-kanaal verander.
Misdaadverslaggever Peter R. de Vries neem ik niks kwalijk. Hij onderzocht de zaak en kwam tot een conclusie. Hij werkt tenminste. Dat kan ik niet zeggen van alle nieuwsparasieten die vervolgens op zijn onderzoek doken. NOS-collega Lex Runderkamp schoof tijdens een journaal-uitzending ‘life’ aan tafel en herkauwde het nieuws. Zielig, dacht ik. Waar bleef het NOS-journaal deze week toen er twee aanklachten tegen Nederlandse top-militairen in Uruzgan werden aangezwengeld? Er zijn advocaten die zeggen voldoende aanwijzingen te hebben dat er mogelijk Nederlandse oorlogsmisdaden tegen Afghaanse burgers werden gepleegd. En dan hebben we over een zaak pakweg 200 maal Natalee Holloway. De dader is geen draaikonterige tot op het bot verwende jongeman aan wiens geestesgesteldheid je mag twijfelen. Nee, in Afghanistan waren het stabiele heren die weloverwogen dodelijke opdrachten gaven. Evenmin is er sprake van verdwenen lijken of ontbrekende getuigen. Tientallen mensen keken toe en tientallen graven vormen het bewijs. Was best aandacht waard, lijkt me. Misselijk makend vind ik daarom die Holloway-show bij onder andere het NOS-journaal: Met z’n allen schoppen tegen een jongeman maar te angstig zijn om de staatsbemoeienis bij een mogelijke massamoord aan te kaarten.
At a gathering in Takhar province, Maulavi Ghulam Rabbani Rahmani, the heads of the Ulema council, said: “We want the government and the courts to execute the court verdict on Kambaksh as soon as possible.” In Parwan province, another senior cleric, Maulavi Muhammad Asif, said: “This decision is for disrespecting the holy Koran and the government should enforce the decision before it came under more pressure from foreigners.”
Lees en huiver. In het van Taliban bevrijde Afghanisten, – het landje dat als enige verzet bleef bieden tegen Alexander de Grote (neen, niet prins-willem) – heeft iemand de doodstraf gekregen omdat hij het verdomde lef had een rapport omtrent vrouwenrechten van ons internet down te loaden. Groot gelijk zeggen wij, wat denkt die wel? Dat wij geen democratie kunnen opleggen daarginds?Uiteraard zal die killing joke niet doorgaan, die overwinning op onbeschaving gunt Karzai ons Vrije Westen wel, zolang we maar bescherming voor de booming business blijven bieden: de opiumoorlog.
The Independent heeft een petitie opgestart om alsnog mijnheer Sayed Pervez Kambaksh’ terechtstelling te voorkomen.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.