‘Minister moet ongezien kunnen beslissen’
, door
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Het recht op dissidentie
, door
GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat Jan-Jaap van Peperstraten over Burke en het recht op dissidentie van bevolkingsvertegenwoordigers.
Na de gebeurtenissen van de ‘Slag bij Arnhem’ op het CDA congres is het pleit gewonnen door het ‘voor’ kamp. Met een goede twee-derde meerderheid verwierp het congres de resoluties die de gedoogconstructie ontraadden. Zijn de twee ‘dissidenten’ Ad Koppejan en Kathleen Ferrier nu moreel of anderszins verplicht zich over hun gewetensbezwaren heen te zetten en alsnog akkoord te gaan met het regeerakkoord?
Met Edmund Burke (18e-eeuwse Anglo-Ierse staatsman en conservatief denker) in de hand denk ik van niet. Ik baseer mezelf op twee passages uit verschillende geschriften van zijn hand die m.i. illustreren wat het betekent om een politiek vertegenwoordiger te zijn en wat het betekent om in vrijheid een keuze of een afweging te maken.
De eerste passage komt uit een redevoering die Burke, zelf parlementariër, hield voor de kiezers van het kiesdistrict Bristol. Burke was een eigengereid politicus en nam vaker besluiten waar de soms wat opgewonden achterban niet altijd mee akkoord was. Burke verdedigde echter zijn eigen rol als onafhankelijke vertegenwoordiger met de volgende woorden (uit zijn Speech to the Electors at Bristol at the Conclusion of the Poll , 1780):
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Dissidenten hebben spijt van akkoord
, door
Elke week maakt GeenCommentaar ruimte voor een artikel van de satirische website de Speld! Nieuws zonder de ‘feitish’ van de reguliere media.
Voormalig CDA-dissidenten Kathleen Ferrier en Ad Koppejan hebben nu al spijt van hun beslissing om het regeer- en gedoogakkoord goed te keuren. “Ontzettend vermoeiend, dat worden de komende vier jaar. Door het akkoord te steunen én het kabinet kritisch te volgen, moeten we een soort politiek jongleerkarwei gaan klaren. Dat we daar niet langer stil bij hebben gestaan. Principes zijn leuk, maar ik wil ook nog vrije tijd overhouden,” aldus Koppejan. Door de ‘ongelukkige beslissing’ zitten de kamerleden nu met stapels extra werk, een existentiële crisis en lopen ze een aanzienlijk bedrag aan wachtgeld mis.
Zowel Koppejan als Ferrier waren aanvankelijk van plan het regeerakkoord af te keuren, uit de fractie te stappen en hun wachtgeld voor de komende jaren op te strijken. “We hoopten eindelijk onze sociale principes te gelde te kunnen maken, want dat is al moeilijk genoeg. Mensen zonder principes komen zo aan het werk bij een bank of verzekeraar, maar als je eenmaal voor principes hebt gekozen is de toekomst erg schraal.”
Helaas voor de beide kamerleden vonden ze fractieleider Maxime Verhagen op hun weg. Verhagen wilde de voltallige fractie achter zich hebben. “Leuk opportunistisch gespeeld van Maxime, maar het doorkruiste wel mooi onze plannen om Den Haag met een flinke zak geld te verlaten,” aldus Ferrier. Een alternatief was het zonder meer goedkeuren van het akkoord. “Dan zouden we in onze gebruikelijke ‘regeringspartij-winterslaap’ zijn gegaan. Je moet wel af en toe aanwezig zijn, maar het is toch vooral een hoop jaknikken en meestemmen. Niet ideaal, maar leefbaar.”
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.