De oorlog in Libanon zorgt voor een stevige humanitaire crisis. Diverse hulporganisaties proberen dan ook, zo goed en kwaad als het kan, hulp te bieden. Hulporganisaties zijn afhankelijk van donaties van mensen. De Arabisch-Amerikaanse hulporganisaties die zich in zetten voor Libanon hebben nu echter een probleem. De donaties die zij krijgen bestaan voornamelijk uit goederen. Eten, medicijnen en kleding wordt massaal aangeleverd. Maar om die goederen naar het getroffen gebied te krijgen, hebben ze geld nodig voor het betalen van het transport. En dat komt maar mondjesmaat binnen. Waarom? De mensen die het geld willen geven zijn bang dat de Amerikaanse overheid ze zal identificeren als terroristen of terroristen-steuners omdat ze, indirect, hulp verlenen aan met name Hezbollah. In de VS worden de financiële transacties immers nauwlettend in de gaten gehouden.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Vanochtend werd op radio 1 uitleg gegeven over de situatie in Mexico. De recente verkiezingen aldaar, waarbij ook de president gekozen werd, leverde winst op voor de rechtse kandidaat Felipe Calderón.
De linkse kandidaat Andrés Manuel López Obrador legt zich daarbij niet neer en spreekt van verkiezingsfraude.
Correspondent Marjon van Royen verwees naar een aantal bronnen op internet, zoals een artikel van Greg Palast, waarin aangegeven werd dat wat er met de uitslagen gebeurde statistisch gezien uitermate onwaarschijnlijk was.
Nu is dat tamelijk droge kost en de uitspraak op zich zegt weinig. Daarom hier een poging het, aan de hand van gegevens uit Wikipedia, inzichtelijk te maken. Om te beginnen een plaatje van het verloop van de binnenkomende uitslagen:
Op de horizontale as ziet u het percentage stemmen geteld (kan dus ook als een soort tijdsas gezien worden) en op de verticale as ziet u de scores van beide kandidaten.
Dat is dus op zich al een heel bijzondere grafiek.
Maar het wordt nog wat ernstiger als je het laatste stuk van de tellingen in stemmen gaat vertalen.
Het totaal aantal uitgebrachte stemmen voor de presidentskandidaten is ongeveer 42 miljoen.
We pakken de stemming op bij het punt dat Calderón plots begint in te halen. 85,34% van de stemmen zijn dan geteld. Calderón staat op 34,77% en Obrador op 36,49%.
Op dat moment zijn dat dan respectievelijk (afgerond) 12.401.800 en 13.015.250 stemmen. De Obrador ligt dus 600.000 stemmen voor. Er moeten dan nog ruim 6 miljoen stemmen geteld worden.
Bij de uiteindelijke uitslag heeft Calderón 15.000.284 stemmen en Obrador 14.756.350.
Van de laatste 6 miljoen stemmen zijn er dan dus 2.600.000 door Calderón gehaald en 1.750.000 door Obrador. Oftewel respectievelijk 43% en 29%. Doe je de berekening voor de laatste 5% van de getelde stemmen kom je zelfs op 47% vs. 23% uit.
En dat is statistisch gezien heel vreemd. Zeker als je daarbij ziet dat de overige kandidaten wel gelijk bleven scoren in het laatste stuk.
Dit op zich is al wel een goede reden om onderzoek te doen naar fraude.
Ik moet bekennen dat ik er altijd tweeslachtig tegenover heb gestaan, de Gay Parade. Tuurlijk, iedereen moet maar doen wat ie niet laten kan, maar wat kunnen al die blote billen in leren pakjes nu bijdragen aan de emancipatie van de samenwonende homo’s om de hoek? Worden zij nu juist niet versleten voor radicale seksuele terroristen?
Vandaag de dag lijkt dat probleem opgelost. De multinationals hebben het feest als een goedkope advertentieplek ontdekt en Shell, IBM, ING en ABN Amro varen voor 100 euro met logo’s door de grachten. En elke emancipatiebeweging die zo wordt omarmd door de commercie krijgt de kus des doods, dat is bekend. Immers, peperdure imago’s lenen zich niet voor een associatie met iets als paarse dildo’s en stomende homoseks.
Ongetwijfeld zal deze nieuwe wurggreep niet de enige reden zijn waarom de Gay Parade steeds minder tevreden bezoekers trekt. Niet alleen is de nieuwigheid er wel een beetje van af, maar ook het spektakel laat te wensen over. ‘Een heteroparade zonder blote billen’ tekent de Volkskrant op. Saai. Het is niet vreemd.
Nederland en ook Amsterdam zijn al jaren aan een ernstige vertrutting bezig en ook de homo’s hebben zich in slaap laten soezen. Het past in de tijdsgeest: we vragen ons niet meer af of iemand tegen de stroom mag in roeien. We verlangen dat ‘iedereen zijn steentje bijdraagt aan de maatschappij’ en zich een beetje ‘fatsoenlijk gedraagt’. Op zich een nobel streven, maar fatsoensrakkerij kan ook te ver gaan. In Nederland denderen we weer hard op een moralocratie af: we verlaten het standpunt dat als iemand met z’n gedrag niemand kwaad doet, er ook niks mis mee is. We worden één grote verstikkende morele zuil, een 300 kilometer brede tornado van normen en waarden.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
De VN-resolutie van de US en Frankrijk, die de twee polen in het conflict vertegenwoordigen, lijkt nu de zegen te hebben van beide hoofdsteden en van de belangrijkste leden van de VN-veiligheidsraad. De resolutie roept op tot “full cessation of hostilities based upon, in particular, the immediate cessation by Hizbollah of all attacks and the immediate cessation by Israel of all offensive military operations.” Let op het woord ‘offensive’: Israël wil zich kunnen blijven verdedigen – wat het daar ook onder moge verstaan.
Wapengekletter gaat door. Israël heeft overigens aangekondigd door te gaan met bombarderen, totdat een eventuele UN-macht er is. Hezbollah op haar beurt heeft verklaard niet te stoppen met raketten afvuren voordat de laatste Israëlier Libanon heeft verlaten. Voorlopig is er dus nog geen respijt voor de Libanezen. En dat terwijl de humanitaire situatie nijpend begint te worden omdat de Israëliërs de kustweg vanuit Syrië naar Beiroet, -de enige weg waarlangs humanitaire hulp nog binnengebracht mocht worden- hebben kapotgebombardeerd. De mensenrechten-organisaties Amnesty en Human Rights Watch hebben inmiddels Israël veroordeeld vanwege haar disproportioneel gebruik van geweld tegen burgers. Natuurlijk, Israël claimt terecht dat Hezbollah zich onder burgers verschuilt en daarmee ook verantwoordelijk is voor slachtofers. Maar de IDF voeren aanvallen op burgerdoelen uit waarvan het militaire nut zeer twijfelachtig is, aldus het rapport (PDF) van HRW; en sommige aanvallen vallen onder het kopje oorlogsmisdaden.
Wat Syrië jarenlang niet heeft kunnen (en willen) doen is Israël binnen 3 weken wel gelukt.
Hezbollah omtoveren tot de populairste partij van Libanon.
Ruim 80% van de bevolking zou op dit moment de Hezbollah steunen in haar strijd.
80% van de Druzen en christenen steunt de Hezbollah. Van de soennitische moslims steunt maar liefst 89% de beweging.
Een van de beoogde doelen van Israel, het opstoken van de Libanese bevolking tegen de Hezbollah, is dus niet gehaald.
Hezbollah ziet de toenemende populariteit ondertussen als vrijbrief om iedereen die haar bekritiseert als verrader te bestempelen.
Politici houden wijselijk hun mond en scharen zich achter de beweging. Hetzelfde geldt voor de geestelijke leiders. Maronitische, Grieks-orthodoxe, Armeens-orthodoxe, Soennitische en Druzische leiders hebben Hezbollah bedankt voor de heldhaftige strijd die zij levert.
Ondertussen ruiken pro-syrische politici bloed en roepen om nieuwe verkiezingen.
De huidige regering zou gefaald hebben en meer aandacht besteed hebben aan Rice dan aan de Libanese bevolking.
Nieuwe, snelle verkiezingen zouden een nederlaag betekenen voor premier Siniora en zijn 14-maart coalitie (bestaande uit de druzische PSP, de rechts-christelijke LebaneseForces, de conservatief-christelijke Qornet Shehwan en de soennitische/christelijke FutureMovement).
Dezelfde coalitie die Bush gebruikte om aan te tonen dat zijn Middenoosten-beleid wél werkt…
De grote winnaars zullen de Hezbollah en de christelijke FPM zijn.
De eerste zou nog meer stemmen afsnoepen van de shiitische Amal, wiens partijleider ook wordt bekritiseerd vanwege onpattriotisch gedrag.
De FPM zal haar huidige zetelaantal behouden of iets vergroten. Maar de partijleider, ex-generaal Michel Aoun, zou het presidentschap cadeau krijgen van de Hezbollah.
Zijn uitspraken á la “wij zijn allemaal martelaars” of “elke Libanees wil nu een zelfmoordaanslag plegen” klonken voor de Hezbollah-leiders als muziek in de oren.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.