Bijzaken in Bulgarije
ELDERS - Zondag mogen de Bulgaren weer naar de stembus om een nieuw parlement te kiezen. Voor de derde keer in anderhalf jaar.
Opmerkelijk: op zoek naar nieuws over de Bulgaarse verkiezingen van a.s. zondag zette ik woensdag in de zoekmachine achter de naam van het land ‘wahlen‘ om geen sport of pulp naar boven te halen. Het eerste bericht luidt: Bulgarische Wahlen nur nebensache: Real kommt. Oud-premier Borissov, die in de peilingen op winst staat, onderbreekt zijn campagne voor een wedstrijd van zijn favoriete club uit Spanje, maar hij hoopt toch stiekem dat outsider Ludgorets Razgrad gaat winnen. Zonder nationalisme wint in Europa geen enkele politicus een wed-, pardon, verkiezingsstrijd. Real won uiteindelijk nipt, maar Ludgorets deed het helemaal niet slecht als nieuwkomer in de Champions League, dus het nationale gevoel zal wel gesterkt zijn. Maar een tragisch ongeval maakte donderdag al snel een eind aan alle positieve gevoelens. Vandaag is het land in nationale rouw gedompeld vanwege een ontploffing in een munitiefabriek die vijftien mensen het leven heeft gekost.
Zijn verkiezingen bijzaak geworden? De opkomst zondag zou wel eens erg laag kunnen worden. Meer dan de helft van de bevolking gelooft niet dat een nieuwe regering het beter gaat doen, 70% is pessimistisch over de toekomst van het land. De Bulgaren zijn moe en apathisch en ze hebben er genoeg van steeds dezelfde gezichten in beeld te krijgen van kandidaten met mooie beloften terwijl er in de situatie van het land niets verandert. Maandenlang is er gedemonstreerd in het afgelopen jaar. Tegen de corruptie, voor hervormingen, voor meer democratie. Veel heeft het niet geholpen.