Stefan Popa

4 Artikelen
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Foto: AnGeL Clau (cc)

De gebroeders Băsescu: een Roemeense tragedie

ELDERS - Het is te rustig in Roemenië. Het land is een soort binnenstebuiten gekeerd Oekraïne. Er is veel om over te klagen, maar de Roemenen halen hun schouders op.

De zomer lijkt hun onvrede te sussen, want er is geen beter medicijn tegen misgenoegen dan de zon. Dit terwijl misgenoegen op zijn plaats is. Roemenië heeft namelijk een nieuwe soap voorgeschoteld gekregen met in de hoofdrol de corrupte broer van president Traian Băsescu. Het volkslied van het land gebiedt de Roemenen om te ontwaken. Het wordt tijd.

De toetreding van het Zuidoost-Europese land tot de EU wordt vanuit Nederland, met terugwerkende kracht, vol scepsis bekeken. Voor Roemenië is het lidmaatschap echter een zegen. Niet per se financieel; het binnenharken van Europese fondsen is ingewikkelder dan men dacht. Er is iets veranderd wat belangrijker is dan geld. Het positieve denken is gereanimeerd in een land waarin negativisme door de eeuwen heen welig om zich heen greep.

Dat heeft mijn inziens vooral met één belangrijk punt te maken: corruptie. De Duitse politicus en oud-Europees Commissaris Günter Verheugen zei eens in een interview dat als je hem vraagt ‘wie de meest corrupte landen zijn in de EU, Roemenië en Bulgarije daar niet bij horen’. Sympathiek, maar de reinste onzin natuurlijk. Zolang je doodziek in een ziekenhuis aankomt en eerst de portemonnee moet trekken voordat je wordt behandeld, ben je behoorlijk corrupt. Volgens officiële cijfers zijn alleen Griekenland en Bulgarije nog corruptere EU-leden. Dat vind ik al geloofwaardiger. Corruptie is hoe dan ook al jaren het gesprek van de dag binnen de landsgrenzen van Roemenië, aangewakkerd door de Europese Unie – waarvoor dank.

Foto: szczel (cc)

De liefdadigheidsbieb

COLUMN - Via social media werd ik op het bestaan gewezen van een thuisbibliotheek in Venlo-Oost. Een lidmaatschap bij de reguliere bibliotheek kost ongeveer evenveel als een gebonden boek van enig formaat. Dat betekent dat je bijna alle boeken tot je beschikking hebt voor de prijs van één meesterwerk. Een koopje, maar voor sommigen is dat alsnog te duur. In de wijken van Venlo-Oost leven veel mensen die daardoor niet kunnen lezen. Initiatiefneemster Belinda Augustinus heeft haar huis veranderd in een bibliotheek. Voor haar thuisbibliotheek heb je geen abonnement, dus geld nodig. Alleen liefde voor het lezen.

Dat doet mij denken aan mijn jeugdige initiatief om zelf een bibliotheek te starten. Ik was negen jaar oud en de zomervakantie duurde lang. De blauwijzeren stellage die mijn spullen droeg werd eigenhandig leeggehaald. Ik verzamelde al mijn boeken en zette ze op alfabetische volgorde op de planken. De Griezelbussen, wat werk van Paul Biegel, de klassiekers van Roald Dahl, een magnifiek rijtje van Guus Kuier (Tin Toeval was mijn held), de stapel Asterix en Obelixen van mijn moeder, Robinson Crusoe, wat reeksen Lijsters die mij werden aangesmeerd via school, een Carry Slee, een paar keer Thea Beckman en wat al niet meer.

Ik knipte en verfraaide mijn eigen uitleenpasjes. Op streepjespapier zou ik bijhouden wie van mijn vriendjes welke boeken leenden en wanneer ik ze kon terugverwachten – en wat de boete zou worden als ze de afgesproken datum lieten passeren zonder het boek terug te brengen. Uiteindelijk leende alleen mijn zusje af en toe een boek.

Foto: Gabriel (cc)

Onder het beton van Boekarest schuilt groen

COLUMN - Een tijdje terug volgde ik het laatste halfuur van het internetprogramma van de Roemeense krant Adevărul. Adevărul (De Waarheid) kun je de Volkskrant van Roemenië noemen, hoewel het positioneren van de Roemeense media net zo lastig is als het plaatsen van de politieke partijen aldaar. Vaak draait het niet om links, rechts of het midden, maar om de bons achter de partij of het medium. Leden hoppen vrolijk van de ene naar de andere partij, onderwijl schandalen verspreidend. De Roemeense politiek is smaakloos en daardoor te vaak smakeloos.

In Adevărul Live schuiven vrijwel dagelijks personen aan om te worden ondervraagd over allerlei onderwerpen en ideeën. Een opperbest project. Ik vraag mij af waarom kranten en nieuwssites in Nederland niet een soortgelijk studiootje inrichten om hun journalistieke waarde te bewijzen op een manier die past bij deze interactieve 2.0-wereld. In de uitzending waren twee voor mij onbekende figuren te gast bij Adevărul Live. Een architect, Teodor Frolu, en een man die ik later pas herkende als Ivan Patzaichin, de onbetwiste vlakwatersprintheld van Roemenië. De kop boven de video trok mij: ‘Hoe lang blijft de Dâmboviţa (de rivier die door Boekarest stroomt) nog een kanaal van beton?’

Om beurten spraken de twee over een groene riem die de rivier volgt en daardoor de Roemeense hoofdstad splijt. Een groen hart, een groen eco-centrum, kano’s – uiteraard! – in de rivier, een ademzone voor inwoners en toeristen, een natuurlijke airconditioning voor de stad. Ik hoorde de twee aan en werd enthousiast. Niet per se door de voorbeelden die – architectenbureaus eigen – heel vaag waren, inclusief geknipte en geplakte mensjes die heel blij selfies maakten aan het water. Nee, ze brachten een gevoel van hoop over.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De fallus van Saoedi-Arabië

COLUMN - In Saoedi-Arabië kan alles. Dat is het idee achter de Kingdom Tower, het aankomende hoogste gebouw van de wereld. De toren wordt één kilometer hoog. Stapel drie Eiffeltorens op elkaar en je komt alsnog een gemiddeld appartementenblok te kort om het Saoedi-Arabische huzarenstukje te evenaren. De Kingdom Tower wordt het uitroepteken van het mensdom. Hiervoor is 5,7 miljoen vierkante meter beton, 80.000 ton staal, 1,2 miljard dollar en een nog onbekend aantal Aziatische slavenlevens nodig.

Kingdom_Tower,_Jeddah,_renderDubai, koning van de duizelingwekkende bouwwerken, is intussen jaloers. Nu staat het hoogste gebouw nog in dat kleine emiraat aan de Perzische Golf. Over pak ‘m beet vijf jaar wordt Dubai onttroond. Dan doorklieft de Kingdom Tower de wolken en staat het hoogste gebouw aan de Rode Zee – allemaal mogelijk gemaakt door, jawel, de Saudi Binladin Group. Machtige mannen zullen vanonder hun geblokte omatheedoeken neerkijken op het voetvolk. Op vrouwen voornamelijk. Krioelende mieren. Je kunt immers wel een fallus van één kilometer aan de kuststrook bouwen, maar een vrouw moet lopen, niet rijden. Want in Saoedi-Arabië kan alles, behalve een vrouw achter het stuur. De Kingdom Tower: een hele grote fuck you naar alles wat goed is.

Afbeelding: impressie van de te bouwen Kingdom Tower (Wikipedia)