Voorpagina

Zoekresultaten voor

'privacy'

Foto: Tom Davidson (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Open Up Overheid!

, door

DATA - Vandaag een gastbijdrage van Noor Huijboom en Bas Kotterink, werkzaam bij TNO. De bijdrage stond eerder in NRC Handelsblad.

open ramenIn zijn recente boek Je hebt het niet van mij, maar… pleit Joris Luyendijk voor meer openheid over contacten tussen lobbyisten en ambtenaren. Zelf onthulde hij deze week dat minister Hillen (Defensie, CDA) bij zijn aantreden had verzwegen dat hij tot voor kort betaald advies gaf aan een sigarettenfabrikant.

Wij zijn het eens met Luyendijks oproep. Terwijl internationaal meer transparantie de trend is, blijven Nederlandse overheidsinstellingen relatief gesloten. De regeringen van de Verenigde Staten, Groot-Brittannië en Australië houden zelfs een wedloop: wie publiceert de meeste overheidsdata online?

Regeringen noemen diverse motieven voor hun beleid van openheid. Ten eerste kunnen overheidsdata worden gebruikt om de overheid te controleren. In de Verenigde Staten zijn er talloze initiatieven, bijvoorbeeld de website followthemoney.org, met informatie over politieke donaties. Met één druk op de knop wordt duidelijk dat Tim James, Republikein in Alabama, vooral wordt gesponsord door makelaars en democraat Jim Folsom door advocaten. In Groot-Brittannië organiseerde The Guardian een grootschalig onderzoek naar declaratiepraktijken van politici, met behulp van een onlineapplicatie en toegang tot overheidsdata.

Op de tweede plaats kunnen ondernemers met overheidsdata nieuwe digitale diensten ontwikkelen – om een gratis parkeerplek te vinden, te zien of een product is afgekeurd of om de wachttijd bij een loket te raadplegen. De Europese Commissie becijferde al in 2006 dat de economische baten van dit soort nieuwe diensten kunnen oplopen tot 44 miljard euro per jaar in Europa.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het Sailliant | Waar blijven de rode vaandels?

, door

SaillantLOGO Ongecontroleerd en schaamteloos kapitalisme hebben de wereldeconomie in een diepe crisis gestort, en er lijkt geen oplossing in zicht. Maar waar praat Nederland over? Chocomelknoeiende Marokkanen in Gouda en dronken meppende kamerleden. Wordt het niet eens tijd dat socialistische partijen laten zien waarvoor ze eigenlijk bestaan? Revolutie potverdrie!

Wat opviel aan de crimi-enquete die onze Tweede Kamer deze week opgelegd kreeg door de chantagejournalistiek van RTL: ieder kamerlid vulde braaf een formuliertje in. De enige die dat niet deed was Hero Brinkman (kudoos voor hem). Maar verder protesteerde niemand tegen een debiele poging om de privacy van kamerleden te grabbel te gooien. Zorgwekkend.

Maar er was nog wat anders: het is duidelijk dat met het vertrek van Krista van Velzen uit de Tweede Kamer er een bloedeloos, non-activistisch links is overgebleven. Is er nou helemaal niemand bij die SP, PvdA of GroenLinks-fractie gearresteerd bij een protest, het gooien van verfbommen, ophitsing, muiterij of belediging van een ambtenaar in functie? Je kan veel zeggen van die PVV-ers, maar hun justitieverleden past perfect bij het beeld dat er van hun partij bestaat. En als je een beeld hebt van links als zacht pratende, weldenkende middenklasse zonder ruggegraat of vuile handen die nooit “vol op het orgel” gaat, dan klopt dat ook best aardig.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De ongelukkige geschiedenis van de paspoortwet

, door

Vingerafdruk (Foto: Flickr/Jack Spades)

Maandag 29 november begint het proces van Privacy First tegen de Staat der Nederlanden over het nieuwe paspoort. Dankzij de Utrechtse burgemeester Wolfsen is de discussie over dit onderwerp gelukkig weer opgelaaid. Het biometrisch paspoort en het in de wet vastgelegde mogelijke gebruik voor opsporingsdoeleinden is een nieuwe paspoortaffaire waard. Met parlementaire enquete en aftredende ministers. Belangrijk voorwerk vinden we in een vorige maand gepubliceerd rapport van de WRR: Happy Landings? Het biometrische paspoort als zwarte doos. In dit rapport beschrijft Vincent Böhre hoe we aan het biometrische paspoort en de paspoortwet gekomen zijn. Het lijkt een aaneenschakeling van missers in de politiek en doordrammende ambtenaren.

Een van de belangrijkste conclusies van Böhre is de verschuiving in het doel van de wetgeving. Aanvankelijk was er alleen sprake van verificatie van het reisdocument door middel van een gemeentelijke database met foto’s en vingerafdrukken. In de wet die er uiteindelijk in 2009 gekomen is wordt de basis gelegd voor identificatie van personen door middel van een nationale database die voor meerdere doeleinden, waaronder opsporing, bruikbaar zou moeten zijn. Dat de terrorismebestrijding en de eisen vanuit de VS (middels aangescherpte visumbepalingen) hierbij een rol hebben gespeeld is duidelijk. Het sprookje dat wordt verteld is dat het allemaal moest van de EU. De EU schrijft de vingerafdruk voor, maar niet de centrale database. In Duitsland is de gedigitaliseerde vingerafdruk alleen opgeslagen op de chip in het paspoort. Die mogelijkheid is in Nederland nooit serieus besproken.

Quote du Jour

Quote du Jour | Terug

, door

“They won’t find ET or the ivory-billed woodpecker, clone Neandertals, download our psyches into computers, and so on.”

John Horgan stelt vast dat wetenschap achteruit holt, in plaats van haar natuurlijke staat van nieuwsgierig zijn te volgen: vooruitgaand. Het is een trend die natuurlijk niet enkel in de wetenschappen voorkomt. Dit instellinkje natuurlijk, maar ook cultuur of sociaal gericht gedrag zit niet langer in de lift. Schuld is makkelijker aan te wijzen dan oplossing: de tevee heeft een kudde van ons gemaakt, de intellectueel is uitgeband, privacy is nu enkel nog voor en van bedrijven die het kunnen betalen, progressief en milieubewust wil voornamelijk consuminderen, een Mars-expeditie zou nu moeten gevoerd worden door bejaarden, en ‘hoger cultureel’ gesproken kan men duidelijk van extreem weinig fut spreken… Kijk eens een keertje een avond tevee, en een depressie hakt je in stukken.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Acta-verdrag stapt dichterbij

, door

Dit is een gastbijdrage van Joost Schellevis.

Het anti-piraterijverdrag Acta, waar op internetfora en nieuwssites verhitte discussies over worden gevoerd, is een stap dichterbij gekomen. Het Europees Parlement heeft een resolutie aangenomen waarin het de onderhandelingen toejuicht. Wat dat concreet betekent? Weinig, het is grotendeels symbolisch: het Parlement laat weten achter de Europese Commissie te staan. Het is de Commissie die de onderhandelingen over het verdrag voert, samen met onderhandelingspartners als de Verenigde Staten en Japan. Het Europees Parlement kan ratificatie enkel goedkeuren of blokkeren. Macht heeft het dus wel, maar het zit niet aan de onderhandelingstafel.

Het EP riep de Commissie wel op om te verzekeren dat het verdrag geen inbreuk zal maken op burgerrechten. Die vraag lijkt overdreven voor iets wat een gewoon handelsverdrag lijkt, maar de angst voor maatregelen die burgerrechten en de privacy zouden schenden was wellicht terecht. Er lag tijdens de onderhandelingen namelijk een voorstel op tafel om ondertekenaars van het verdrag te bewegen tot strenge maatregelen tegen auteursrechtenschending, waarvan ’three strikes’- wetgeving een voorbeeld zou zijn. Met dergelijke wetgeving worden burgers die zich herhaaldelijk schuldig maken aan auteursrechtinbreuk – om precies te zijn: drie keer – afgesloten van internet. Onder andere Frankrijk kent al zo’n wet.

Dat vonden veel burgers, organisaties en politici te ver gaan. Met als resultaat dat dat voorstel is geschrapt. Sterker nog: het zou nooit op tafel hebben gelegen, beweren de onderhandelaars nu. Dat is een ander punt waarop de onderhandelingen kritiek kregen: de ondoorzichtigheid. Er werd de afgelopen jaren achter gesloten deuren gepraat; zelfs het Europees Parlement wist weinig over het verdrag. Het nam eerder dit jaar een resolutie aan waarin het openheid over de onderhandelingen eiste. Met een overweldigende meerderheid zelfs: 633 parlementariërs stemden voor, slechts 13 tegen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Mijn vingerafdrukken mag je hebben, maar niet als identificatiemiddel

, door

Vingerafdruk (Foto: Flickr/Jack Spades)

Utrechts brekebeenburgemeester Aleid Wolfsen heeft zichzelf weer eens in het nieuws gebracht. In een uitspraak met een lokaal huis-aan-huiskrantje zei hij: “Vingerafdrukken zeggen niets over iemand persoonlijkheid, dus zijn ze niet persoonlijk.” Nu is het gedeelte na ‘dus’ pertinent onwaar. Als vingerafdrukken niet persoonlijk zouden zijn, zouden ze ook niet geschikt zijn voor identificatie.

Het interessante is het gedeelte voor de komma. Wat Wolfsen daar zegt is namelijk feitelijk wel juist. Mijn vingerafdrukken zeggen niets over mij dan wat de vorm van de ribbels op de huid van mijn vingertoppen is. Als ik nadenk over hoe privacygevoelig ik bepaalde informatie vind op basis wat je er over me kunt afleiden, dan kom ik op deze lijst:

  • Dagboek
  • Medische dossier
  • Volledige DNA-sequentie
  • Financiële gegevens
  • Vakantiefoto’s
  • Pasfoto
  • Adresgegevens
  • Vingerafdrukken
  • Naam

    De volgorde heeft een persoonlijke component, maar vingerafdrukken zullen bij niemand hoog scoren. We laten ze immers de hele dag overal achter. Als we dat echt een probleem hadden gevonden, dan hadden handschoenen wel tot de standaard kleding behoord, net als de onderbroek.

    Teun gaf de volgende reactie op Wolfsens Quote van de Dag:

    De lengte van uw geslachtsdeel of de hoeveelheid haar op uw aars zegt niks over uw persoonlijkheid, meneer Wolfsen, dus laat maar zakken, die broek.

    Maar dat snijdt daarom ook geen hout. Wat privé wordt geacht en wat niet, is namelijk een kwestie van cultuur.

    Dat cultuuraspect verklaart waarschijnlijk ook de weerstand tegen de opslag van vingerafdrukken. Het nemen van vingerafdrukken was tot voor kort een handeling die uitsluitend bij criminelen werd uitgevoerd. Zelfs CPB-voorzitter Kohnstamm wijst op die culturele connotatie als hij zegt dat de Nederlander wordt behandeld als ‘een potentiële crimineel’ als de vingerafdrukken worden opgeslagen in een database. Terwijl als de keuze is tussen een pasfoto en een vingerafdruk in een database, eerstgenoemde toch duidelijk meer informatie bevat die privacygevoelig kan zijn. Huidskleur, geslacht en leeftijd zijn niet uit een vingerafdruk af te leiden, wel van een foto.

    Met privacygevoeligheid van de vingerafdruk an sich valt het dus wel mee. Toch is het een buitengewoon onverstandig idee ze op grote schaal voor identificatie te gebruiken, juist omdat we er zo gemakkelijk mee omgaan en ze overal achterlaten. Stel dat je kan betalen met je vingerafdruk. Dan is skimmen een kwestie geworden van een vettig plankje, plakband en siliconenrubber. Wie geeft om privacy is daarom tegen de opslag van vingerafdrukken, niet om de reden dat opslag van de vingerafdrukken zelf zo belastend is, maar omdat de wel privacygevoelige informatie die ermee beveiligd wordt dan wel eens heel gemakkelijk bereikbaar zou kunnen worden voor kwaadwillenden.

    • Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

    Bewaarplicht als boegbeeld van onze bevrijding

    , door

    Deze gastbijdrage is van Axel Arnbak van Bits of Freedom. Het stuk is ook op de site van BOF te lezen.

    Stilaan openbaart zich de impact van deze massale controlemaatregel op de privacy en vrijheid op het internet. Deens onderzoek laat zien dat iedere burger door de bewaarplicht circa 225 keer per dag wordt gemonitord. Iedere zes minuten wordt vastgelegd met wie iemand belde, hoe lang, waar hij was. Inkomende en uitgaande e-mailtjes, sms’jes en mms-berichten vallen eveneens onder de bewaarplicht. ‘Wie zijn de anonieme bronnen van die kritische journalist?’, ‘was u op kerstavond van 17:01:12 tot 17:34:51 bij uw psycholoog?’ Door dataretentie ligt het antwoord op dit soort vragen voor het oprapen in de databanken van telefonie- en internetproviders.

    Voor het oprapen, omdat deze privé-informatie eenvoudig opgevraagd kan worden door instanties belast met de bestrijding van terrorisme en criminaliteit (‘opsporingsdiensten’). De bepalingen in het Wetboek van Strafvordering zijn zo ruim geformuleerd dat in theorie van vrijwel iedereen gegevens kunnen worden opgevraagd. Je hoeft niet ‘verdacht’ te zijn, de aanduiding ‘betrokkenheid’ is al voldoende voor een vordering, die niet getoetst wordt door een rechter-commissaris. Dus als uw collega verdacht wordt van de ‘heling van een goed’ (koopt een fiets op straat, bijvoorbeeld), kan de officier van justitie al uw bel-, sms- en internetverkeer van de afgelopen twaalf maanden inzien. Het wordt zelfs grappig, als we de wet goed bestuderen. Als uw zoon verdacht wordt van het ‘gebruiken van een hond als trekkracht’ kan de politie al uw telecomverkeer opvragen. Laat die hond voortaan zelf maar uit, u weet nooit wat kleine Max van plan is!

    Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

    Don’t mess with the dominant classes

    , door

    bodyscanner imageA good point (via), it’s funny how something gets outrageous only when it affects the white, middle/upper, professional classes:

    “Airport security theater does deserve some pushback, and I think it would be great if passengers simply refused to comply with gross violations of their privacy that do nothing to make air travel safer.  I doubt too many people will resist, though, since not flying is usually not a realistic option for people who have places to be and have already packed and schlepped everything to the airport.  TSA has us, literally and figuratively, by the balls.

    That said, this is not the great civil rights battle of our time.  Passengers are not being hauled out of their homes or tortured or placed in prison without access to legal counsel — things that actually have happened to American citizens in recent years in the name of security.  Nor are people being turned away from the polls or told they can’t unionize or being beaten by police officers — also things that have happened to real live Americans in recent years.  What’s going on in the airports is simply a form of government humiliation that has hit the professional class.“

    Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

    DNA in je paspoort?

    , door

    Binnen nu en vijf jaar zullen biometrische eigenschappen zoals vingerafdrukken, irisscans en andere biometrische kenmerken steeds vaker gebruikt worden in het dagelijks leven van mensen. Nu worden die gegevens vooral ingezet om terroristen op te sporen of boeven te vangen, straks kunnen consumenten ermee betalen, hun eigen huis binnenkomen of zonder paspoort reizen.

    Dit toekomstbeeld schetst het Nederlandse bedrijf WCC Smart Search & Match tijdens het internationale congres ID World in Milaan, dat op 16 november van start gaat, en op de conferentie Identity Next in Den Haag op 8 december.

    WCC werkt zelf mee aan die ontwikkeling door het gebruik van biometrische eigenschappen zo eenvoudig, goed en goedkoop mogelijk te maken. Het bedrijf levert software zoals de database en zoekmachine ELISE, die onder meer gebruikt wordt door politie, grensbewaking en het Ministerie van Justitie, en die in staat is de best passende match te vinden.

    Volgens CEO Peter Went van WCC worden burgers sinds 11 september steeds vaker geconfronteerd met biometrie. Wie naar Amerika reist moet bijvoorbeeld zijn vingerafdrukken laten scannen. India lanceerde onlangs het nationale UIDAI programma om zijn 1,2 miljard inwoners met behulp van vingerafdrukken, irisscans en gezichtsherkenning een biometrisch ID-nummer te geven. Daarmee kunnen ze een uitkering, voedselbonnen of gezondheidszorg verkrijgen, iets wat ze nu ontberen omdat ze geen identiteit hebben.

    Vorige Volgende