Voorpagina

Zoekresultaten voor

'privacy'

Foto: Tom Davidson (cc)
Waan van de dag

Rich people got 99 problems, too

, door

Maar waar anders dan in The Wall Street Journal lees je erover?

Then there is living with the retinue. “People buy these big houses and then all of a sudden they’re living with a lot of people, so the privacy thing is interesting,” says Ms. Kahn. “I ask ‘Are you OK having a chef and a server in the kitchen?’ “She predicts that open floor plans will eventually fall out of favor with wives who have nowhere to go in their own homes.

A client called her once from a closet, since it was the only place she had privacy, Ms. Kahn says. Another just built a separate kitchen for the staff. Yet another client is putting up walls on the first floor of their new house.

Waan van de dag

Opstelten (wie anders) wil alle reisgegevens van alle Nederlanders opslaan

, door

Alleen maar voor uw eigen veiligheid, natuurlijk.

Minister Opstelten (veiligheid en justitie) wil de reisgegeven van alle Nederlanders opslaan. De autoriteiten kunnen zo zogenoemde djihadreizigers beter in de gaten houden. De minister zei dit gisteren naar aanleiding van de nieuwste rapportage van de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid.

Maar wat als de Syriëgangers gewoon met de auto gaan?

Ik denk dat we inmiddels veilig van een ‘War on Privacy’ kunnen spreken.

Foto: copyright ok. Gecheckt 03-03-2022

Een jaar Wobben

, door

REPORTAGE - Ruim een jaar lang hebben we bij Sargasso ‘ge-Wobt’: documenten opgevraagd met een beroep op de Wet openbaarheid van bestuur. Tijd voor een tussenbalans: hoeveel moeite kost het, wat levert het op?

Om maar met de deur in huis te vallen: Wobben is een taai proces. Wie er daadwerkelijk profijt van wil beleven, moet geduld hebben. Héél veel geduld. En tijd. Beide hebben de meeste journalisten niet. Terwijl het toch bij uitstek journalisten zijn die het middel (zouden kunnen) inzetten. Maar Wobben kost dusdanig veel inspanning dat veel journalisten de moed maar hebben opgegeven. Ze laten zich ontmoedigen, afpoeieren, uitputten, overbluffen, zeg maar: slopen.

Door een waar leger aan duurbetaalde Wob-ambtenaren en gespecialiseerde juristen die namens de overheid – van uw en mijn geld dus – niets anders doen dan bekijken hoe ze documenten niet hoeven vrij te geven en hoe ze de verzoeker kunnen afschudden. Laat u niks wijsmaken door ambtenaren die anders beweren. Ze zullen zeggen: een zorgvuldige afweging en verstrekking kost nu eenmaal tijd, documenten moeten worden gescreend op gevoelige, niet-openbare gegevens, we moeten waken over de privacy en bladiebla.

In werkelijkheid kost niet het verstrekken van documenten tijd, maar het weigeren. We hebben meegemaakt dat we een afwijzingsbrief kregen van tien (!) kantjes vol juridische haarkloverij, overzichten van jurisprudentie enzovoort om uit te leggen waarom één (!) document niet kon worden vrijgegeven. Daar is dus een jurist een volle week full time mee bezig geweest.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Sargasso in getallen (1) | Posts

, door

DATA - Ruim 30.000 posts, 90 pagina’s en 711.000 reacties zijn er op Sargasso verschenen in de afgelopen twaalf jaar. Een kleine data-analyse.

Om het wat exacter te zeggen, tot en met 31 oktober hebben we 30.585 posts, 22.025 waanlinks en 734 KlikTV-items gepubliceerd.
Hieronder zie je de maandelijkse productie van de postjes sinds de start:

post_per_maand2_475

Daar vallen twee zaken in op. Ten eerste het gat in 2004. Ja, toen waren we er bijna vier maanden tussenuit omdat het post-Pim-tijdperk ons niet in de koude kleren was gaan zitten. Het had niet veel gescheeld of daar was het echt gestopt. Maar eind oktober was er de doorstart. Een paar dagen later werd Theo van Gogh doodgeschoten.

Ten tweede de hogere aantallen tussen 2005 en 2011. Dat komt doordat in die periode GeenCommentaar nog los van Sargasso stond. Na de fusie was er wat minder noodzaak om alles dubbel te doen.

Op welke momenten van de dag komen die posts nou online?

posts_per_uur2_475

Een heel andere invalshoek betreft de lengte van de artikelen (in aantal karakters). Laten we het gemiddelde per dag van de week eens nemen.

lengte_weekdag_475
Het moge duidelijk zijn dat we in het weekend wat meer tijd nemen om over zaken uit te weiden. En dat dinsdag onze kort maar krachtig dag is.

Foto: copyright ok. Gecheckt 15-03-2022

Recensie | Who owns the future

, door

RECENSIE - Is er een alternatief voor de huidige data-gedreven samenleving? Jaron Lanier geeft er in zijn nieuwe boek Who Owns The Future een interessante visie op.

Eind jaren ’80, begin jaren ’90 stond de naam van Jaron Lanier gelijk aan virtual reality. Lanier was een pionier op dit gebied, wat door hype en hoop werd omgeven. De beloften van de nieuwe digitale wereld lonkten en Lanier maakte de eerste stappen. Een jaar of 20-30 later is Lanier stukken veel minder optimistisch ove’r de mogelijkheden die de digitale netwerksamenleving heeft gebracht.  Dat bleek al uit zijn  kritiek op user-generated content in You are not a Gadget (2010) en nu ook in zijn nieuwste boek Who owns the Future.

“Who owns the future” bouwt hier en daar voor op het vorige boek, maar gaat nog een flinke stap verder. Lanier doet een ideologisch relaas over hoe, door de architectuur van hedendaagse digitale netwerken, onze economie in grote problemen komt. Door het digitale-efficiëntiedenken verdwijnen de banen en zekerheden van de economische middenklasse, en concentreren data, geld en macht zich bij centrale servers van de mensen met de beste computers en de slimste programmeurs. Siren servers, zoals Lanier ze noemt.

De manier waarop het moderne internet is ingericht zorgt ervoor dat alleen deze siren servers geld verdienen aan de waardevolle informatie die op het web wordt gecreëerd. Zij monitoren en verzamelen alle informatie die over het netwerk wordt verstuurd. De servers die op het hoogste overzichtsniveau informatie verzamelen, creëren de meeste waarde en hebben de macht om de markt naar hun hand te zetten. Dit zijn de bekende internetreuzen zoals Google, Facebook en Amazon, maar ook de verzekeraars en supermarktketens als Wal-Mart die informatie over klanten verzamelen. De siren servers verdienen miljarden, maar de makers van de informatie worden hier niet voor gecompenseerd. Een succesvolle informatie economie kan volgens Lanier niet functioneren op dit principe waarin een kleine groep grof geld verdient aan informatie, terwijl de rest van de samenleving het gratis weggeeft.

Foto: Mark Maas (cc)

Opgesloten in een vreemd land

, door

Voor de politiek blijft vreemdelingendetentie een problematisch onderwerp. Onlangs kwam staatssecretaris Teeven in zijn toekomstvisie met voorstellen om het huidige detentiebeleid te veranderen. Vreemdelingendetentie is er voor vreemdelingen die niet in Nederland mogen zijn en zo snel mogelijk het land moeten verlaten. Duizenden vluchtelingen krijgen er jaarlijks mee te maken. Hoe gaat ons land hier mee om en hoe is het om als vluchteling achter de tralies te belanden?

REPORTAGE - ‘Vreemdelingendetentie; straf of maatregel?’, was de titel van een lezing van Amnesty International in Den Haag over het onderwerp. De mensenrechtenorganisatie startte in mei van dit jaar de campagne ‘Ik schaam me diep’, om aandacht te vragen voor de volgens hen inhumane detentie van vreemdelingen in Nederland.

Het stel Mohammed Talib (35) en Mollee Thabit (26) weet uit ervaring hoe het is om door Nederland te zwerven. Begin oktober zijn ze verhuisd van de vluchtflat naar de Weteringschans in Amsterdam, waar bijna 200 vluchtelingen wachten op een nieuwe toekomst.

Griekse gevangenis

Wat begon als een ontroerend liefdesverhaal voelt voor de twee nu als een nachtmerrie. Vijf jaar geleden gaf Mollee in Jemen stiekem een briefje met haar telefoonnummer aan die leuke jongen van de pizzahut. Iets dat je als vrouw in Jemen absoluut niet mag doen, zeker niet omdat deze jongen, Mohammed, een vluchteling uit Eritrea is. Een relatie met een Afrikaan, dat is een doodzonde. Daarom vertrok Mohammed een jaar later naar Europa om in Griekenland terecht te komen. ‘Ik kan bijna niet praten over de Griekse gevangenissen. Ze zijn zo walgelijk en smerig,’ zegt hij.

Foto: g4ll4is (cc)

Europarlement lijkt Snowden-onthullingen te negeren

, door

ACHTERGROND - De commissie Burgerlijke vrijheden, justitie en binnenlandse zaken van het Europarlement (kortweg LIBE genoemd) heeft morgen, 21 oktober, een belangrijke stemming in het kader van de grootste wetgevingsoperatie op het gebied van privacy in vijftien jaar. Zoals alles in Brussel ontworpen lijkt te zijn om de passie uit mensen weg te zuigen is ook hier een slaapverwekkende naam aan gegeven: de Algemene Verordening Gegevensbescherming. Aangezien de rest van de democratische wereld, met uitzondering van de Verenigde Staten, hun wetgeving op die van Europa pleegt te modelleren rust op de schouders van de betrokken Europarlementariërs niet alleen de taak om de toch al fragiele privacy van Europese burgers te beschermen, maar heeft dit op termijn ook implicaties voor niet EU-ingezetenen.

In het licht van de hoorzittingen van diezelfde commissie over de onthullingen van Edward Snowden zou je verwachten dat er serieus gekeken wordt naar de gegevensuitwisseling van onze gegevens met landen buiten de EU. Zoals de Verenigde Staten, dat de rest van de mensheid tot tweederangs mensen met minder recht op privacy dan de eigen burgers degradeert. De grootste gaten in de huidige regels worden daarbij volledig intact gelaten. Terwijl juist nu het politieke momentum er zou moeten zijn om er wat aan te doen. Want laten we ons niet vergissen: Europa is een belangrijke markt voor de Amerikaanse technologiebedrijven. In plaats van dat we die marktmacht gebruiken om de Amerikaanse technologiebedrijven in de Verenigde Staten aan te laten dringen op privacybescherming á la Europeénne, laten we toe dat Amerikaanse technologiebedrijven met ongekend en ongereguleerd lobbygeweld Europa af laat zakken naar Amerikaans niveau.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Politiek Kwartier | Tussen reuzen

, door

COLUMN - Waarin Klokwerk tot de pijnlijke conclusie komt dat er voor Nederland met grotere machten als de VS en Rusland eigenlijk niet te onderhandelen valt.

Stel, je bent een inlichtingendienst. Je job is mensen lokaliseren die jouw land bedreigen.

En stel nu dat er in jouw land een paar bedrijven gevestigd zijn die gegevens van bijna alle mensen op de hele wereld op hun servers hebben staan. Bedrijven die er bovendien bekend om staan dat ze niet echt supersecuur omgaan met de privacy van hun klanten.

Ga je dan je mankracht inzetten op het laten surveilleren van mogelijk schadelijke personen met een walkietalkie en een regenjas? Natuurlijk niet.

Op die manier bezien kunnen de onthullingen van Edward Snowden eigenlijk nauwelijks onthullingen genoemd worden. Maar helaas is in ieder land het lekken van staatsgeheimen strafbaar, ook in de VS. Vandaar dat onze held vluchtte naar Rusland.

In Rusland is de bevolking ondertussen officieel nog behoorlijk blij met Poetin. Ergens logisch, als je bedenkt wat de alternatieven zijn die de Russen kennen: een communistisch schrikbewind; een hervormer die de Sovjet Unie deed exploderen; een dronken opa die het land uitleverde aan de maffia. 

Onder Poetin heeft in Rusland de overheid de touwtjes weer in handen, het land speelt weer mee als wereldmacht, en voor veel mensen zijn nu eindelijk economisch betere tijden aangebroken. 

Foto: Sheila's (cc)

Het EPD, Aussie-style | deel 2

, door

ANALYSE -  In Australië werkt het Elektronisch Patiëntendossier (EPD) door een gebrek aan visie, expertise en geld. Dat is een zegen voor het systeem, beargumenteert econoom Paul Frijters.

I have watched the Australian effort, concentrated in the National E-health Transition Authority (NEHTA) from the sidelines and have been amazed at the difference in the Australian approach to the European or American approach. It is a quintessentially Australian approach to change that might just work.

The key strengths of the NEHTA initiative are a lack of foresight, a lack of consultation, a lack of expertise, and a lack of money. Each of these is an enormous blessing in disguise when it comes to the problem at hand. Let me explain, for it is truly quite wondrous that these things should be strengths.

Problems that might arise

A lack of foresight in this area means that you don’t try to deal with all the problems that might arise. You essentially just do your best to guess the major blocks and then you improvise as the problems hit you. And the problems are stupendous, ranging from incompatible programming code to dysfunctional organisations who don’t want to play ball, emerging privacy issues, game-playing private contractors, opportunistic politicians, and high staff turnover.

Foto: Sheila's (cc)

Het EPD, Aussie-style | deel 1

, door

ANALYSE -  In Australië werkt het Elektronisch Patiëntendossier (EPD) door een gebrek aan visie, expertise en geld. Dat is een zegen voor het systeem, beargumenteert econoom Paul Frijters. Vandaag deel 1, morgen volgt deel 2.

For fourteen months, Australia has had an electronic national health register. It has almost nothing in it, but the hope is that in years to come (when lots of people have registered) it will start to have all the information on someone’s health that floats around in the health industry. This includes discharge summaries, the history of medicine use, databases on allergies and conditions, payment histories, dental records, childhood illnesses, vaccination history, and treatment plans.

This health register was initially championed by Tony Abbott when his party was last in power and he was the health minister, so now that he is the Prime Minister, its future looks safe for the next few years at least. Let me, as an interested but only average-informed health watcher, talk through the possibilities of this health register, the failures to have health registers in many countries, and the wondrous ways in which the Australian variety seems to have benefited and thrived from a lack of foresight, a lack of consultation, a lack of expertise, and a lack of money. It is somewhat unusual and incredible from the point of view of normal economic thinking about reform, but we seem to have a policy area here in which it seems an advantage to bumble along in the dark, rather than be well-prepared beforehand.

Foto: Pateando Piedras (cc)

Tips hoe je Big Brother (deels) kunt omzeilen

, door

ACHTERGROND - Op 6 juli 2013 publiceerde de Britse krant The Guardian het eerste interview met Edward Snowden, tot dat moment systeembeheerder voor het Amerikaanse National Security Agency. Snowden kreeg door zijn werkzaamheden een gedetailleerd beeld van de mate waarin de NSA een wereldwijde Big Brother-staat in het inrichten was. Vrijwel alle elektronische communicatie wereldwijd werd realtime getapt, telefoons, laptops en servers werden gekraakt en softwarebedrijven werden gedwongen hun systemen met lekken op te leveren om dit mogelijk te maken.

Vermoedens van dergelijke activiteiten door onder meer Amerikaanse veiligheidsdiensten bestonden al decennia (zie dit artikel uit 1999) maar de schaal van de onthullingen die  Snowden naar buiten brengt doet zelfs de meest paranoia-experts de rillingen over de rug lopen. Een korte opsomming en wat je er als burger aan kan doen.

Belgacom en Brazilië

De NSA en haar partners (onder andere het Britse GCHQ) tappen telefooncentrales en onderzeese glasvezelkabels af, ook in andere landen. Recentelijk is gebleken dat de telefooncentrales van Belgacom (de Belgische KPN) volledig gekraakt waren door experts van GCHQ (mogelijk met Amerikaanse hulp). Dit stelde GCHQ in staat al het telefonie- en dataverkeer te volgen en gericht af te luisteren. In Brazilië werden deze technieken ingezet tegen de nationale oliemaatschappij, het Braziliaanse Parlement en zelfs de persoonlijke communicatie van de Braziliaanse presidente. Die zegde meteen een staatsdiner met Obama af uit woede over deze schending van diplomatieke normen. Voorlopig moeten wij als eindgebruikers alle grote infrastructuren als onveilig beschouwen. Onversleutelde e-mails en telefoongesprekken kunnen worden afgeluisterd en dat wordt geautomatiseerd gedaan op onvoorstelbare schaal.

Foto: Anja Disseldorp (cc)

Themablog | Big Brother is boos

, door

OPEN DRAAD - Vorige week woensdag werd de website Silk Road op zwart gezet en de oprichter van de site, die zich Dread Pirate Robert noemde, opgepakt. Silk Road was een soort zwarte markt voor wapens, drugs en andere illegale zaken en bevond zich op het zogenaamde deep web, ontoegankelijk voor normale browsers en internetters, maar prima te vinden voor wie wist waar-ie naar moest zoeken. Op Silk Road werd betaald met Bitcoin, een digitale munteenheid.

Hoe verhoudt een website als Silk Road, waar illegale waar wordt verhandeld, zich tot het recht op privacy? De Amerikaanse overheid lijkt erop gebrand zaken die zich grotendeels aan het oog van Big Brother onttrekken neer te slaan. Maar als die zaken illegaal zijn, is dat hen dan goed recht? En wat betekent dat dan voor Bitcoin? Hoe werkt dat eigenlijk, dat deep web? Zouden we allemaal anoniem moeten surfen? Of doen we dat al, en is Tor steeds meer een hipster gadget dan een noodzakelijke bescherming van je online privacy?

Sargasso onderzoekt het deze week in het Themablog: Big Brother is boos.

Vorige Volgende