Hee wat leuk, Neuk! bestaat niet alleen nog, ze maken ook nog steeds nieuwe muziek. Bovenstaande komt van hun nieuwe EP “Ongeregeld Heden“. Het blijft een fijne combinatie van Nederlandse raps, hardcore en ook wat metalinvloeden. En met “Tot de schijt ons doodt” hebben ze nog altijd één van de mooiste albumtitels van ons land.
En gewoon, omdat het oude werk óók neuk is:
Nee. Dit is eigenlijk onvergeeflijk. Dat een instituut als Paradise Lost, dat al meer dan 30 jaar bestaat, grote invloed heeft gehad op verschillende subgenres in de metal, 15+ albums heeft uitgebracht, er een paar miljoen verkocht heeft, nog steeds op de podia staat, hier nog nooit een CT’tje heeft gehad.
Belachelijk.
Hier, om het goed te maken, nog een hele cd:
We hebben het hier op Sargasso regelmatig gehad over Krampus (kijk maar!), maar dat ging dan toch meestal over de alternatieve knecht van de goedheiligman. Terwijl het ook een alleraardigst Italiaans folkmetalgezelschap is, dat zich naar deze duivel heeft vernoemd.
Kun je symfonische metal spelen met traditionele Japanse instrumenten? Het antwoord hierboven in een eclectisch optreden van Wagakki Band.
Eh… wtf? Waar heb ik in godsnaam net naar zitten kijken? Mora Prokaza is… eh… eclectisch. Laten we het daar op houden. Bijzonder, en zeker 3 minuten waard om even uit te checken. Mooi logo ook!
Gevonden trouwens via Peter van den Ploeg, muziekrecensent van NRC, die op Twitter af en toe dit soort pareltjes deelt.
Géén metal. Dat was de de opdracht die componist Mick Gordon meekreeg toen hem gevraagd werd de soundtrack te schrijven voor de 2016-remake van het almachtige computerspel Doom. Of dat gelukt is mag u zelf beoordelen. Het spel is in ieder geval fantastisch gelukt. Zozeer zelf dat recent een nieuw deel uit is gekomen.
Ach ja, we moeten toch iets, met al die uren die we nu thuis zitten?
Als we het hebben over Nederlandse gothic / symfonische metal met Hele Goede Zangeres, dan mag After Forever niet ontbreken. Oprichter Mark Jansen kwam hier al eerder langs, omdat hij na After Forever de band Epica oprichtte. Ook zong hij een deuntje mee met Ayreon, toen recentelijk het hele album Into the Electric Castle integraal werd opgevoerd in Tilburg. En voormalig After Forever-toetsenist Joost van den Broek is overigens al geruime tijd betrokken bij het Ayreon project.
Tja, als ik dan toch een soort van onofficiële miniserie aan het maken ben over symfonische metal / gothic metal met fantastische zangeressen, dan mag Lacuna Coil er ook wel tussen. Ok, ze komen uit Italië, niet uit Nederland zoals de eerdere bijdragen. Maar in deze gitzwarte tijden is enige solidariteit met de Italiaanse broeders en zusters wel op zijn plaats. No Need To Explain is het eerste nummer van hun eerste mini-cd (eenvoudig ‘Lacuna Coil’ geheten), uit 1998 alweer…
Als het gaat om symfonische metal uit Nederland met sublieme zangeres, dan mag The Gathering niet ontbreken. Anneke van Giersbergen mag inmiddels bekend worden verondersteld, net als de grootste hit van het gezelschap. Nighttime Birds is (nog) iets relaxter, en naar mijn bescheiden mening zeker niet minder mooi.
Grappig detail: op hun eerste cd deed The Gathering het nog héél anders:
Meer symfonische metal van eigen bodem, want jullie lijken het waarachtig wel te waarderen! Epica is opgericht in 2002 door de gitarist / zanger Mark Jansen, toen die vertrok bij After Forerver. Over die laatste band later ongetwijfeld meer hier in de CT, aangezien we nu toch aandacht hebben dit genre. Hij richtte een nieuwe band op: Epica. En die maakte (ook) heel mooie muziek, zoals Cry For the Moon, van hun eerste album.
Nederland is goed, ja, echt ontzettend, verschrikkelijk goed, in symfonische metal met vrouwenzang. Daar mag best wel wat meer aandacht voor zijn. Laten we beginnen met Delain, opgericht in 2002. Ze hebben recent nog een nieuwe CD uitgebracht, ‘Apocalypse and Chill’, en hier is een heel aardig interview met de band te lezen.
Pestilence was begin jaren negentig de death metal band van Nederland – een land dat sowieso een heel prima scene had in die tijd. Hun hele derde album, Testimony of the Ancients, is van begin tot eind geweldig. Maar dit nummer, Twisted Truth, echt… die solo’s, de melodie, de intensiteit. Woorden schieten tekort. Eén van de beste death metal nummers ooit.
