Voorpagina

Zoekresultaten voor

'kernenergie'

Foto: Tom Davidson (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quotes du Jour | Aardgas vervangt olie?

, door

SargQdJ09“We don’t want the West to go and find alternatives, because, clearly, the higher the price oil goes, the more you have incentive to go and find alternatives” (ThinkProgress)

De Saoedische prins Alwaleed bin Talal legt uit dat zijn land liever een olieprijs tussen de 70 en 80 dollar per vat ziet in plaats van veel hoger zoals nu. Want bij een hogere olieprijs verdienen de Saoedi’s wel lekker, maar dan gaan hun afnemers sneller op zoek naar alternatieven. Aardgas bijvoorbeeld, Fatih Birol econoom van het Internationaal Energie Agentschap (IEA) noemde aardgas gisteren een ‘gelukkige brandstof’, zeker nu kernenergie na Fukushima in veel landen wordt heroverwogen. “Gas is a fortunate fuel because all its competitors have some problems” aldus Birol. Maar datzelfde IEA waarschuwde dat aardgas, ondanks lagere CO2 emissie geen panacea voor het klimaatprobleem is. Het is een blijft een fossiele brandstof die bij verbranding CO2 in de atmosfeer brengt. Een dealer-junkie uitspraak als hierboven van de Saoedische prins over de aardgasprijs is nog niet gevonden, maar zal vrij zeker deze eeuw nog worden gemaakt door een iemand uit aardgasgiganten Rusland, Iran of Qatar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zelfs Greenpeace en GroenLinks nemen klimaatprobleem onvoldoende serieus

, door

Wie het idee heeft dat klimaatverandering een veel ernstiger probleem is dan wat de analyse van het IPCC liet zien, kan kritiek van verschillende kanten tegemoet zien. Het sceptische smaldeel vindt die ideeën maar alarmistische bangmakerij. Het klimaatgevoelige segment in de samenleving vindt dat zwaar getoonzette woorden over klimaatverandering de Salonfähigkeit van klimaatbeleid nog verder ondergraven, en verzet zich daarnaast tegen opties als CO2-afvang en –opslag (CCS) die in een vergaand klimaatbeleid niet gemist kunnen worden. Conclusie: zelfs groeperingen en partijen als Greenpeace en GroenLinks nemen het klimaatprobleem onvoldoende serieus.

Om de temperatuurstijging tot 2 graden C te beperken zijn in de westerse wereld’negatieve emissies’ nodig:: netto CO2-verwijdering uit de atmosfeer, bijvoorbeelddoor een combinatie van biomassa en CCS.

De bewijsvoering voor deze bewering is aldus.
Er zijn verschillende energiescenario’s gemaakt in opdracht van natuur- en milieuorganisaties als Greenpeace en Wereld Natuur Fonds. Met het oog op een maximaal acceptabele temperatuurstijging van 2 graden Celsius eind deze eeuw mikken die scenario’s op een volledig op duurzame bronnen gebaseerde energiehuishouding, in elk geval in Europa. Die rolt dan uit de modellen dankzij een enorme smak energiebesparing, zonder kernenergie, en in de meeste scenario’s ook zonder CO2-afvang en –opslag (CCS). Fossiele energiecentrales, vooral kolencentrales, worden in die scenario’s vervroegd uit de vaart genomen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Schrap ‘Groen’, behoud ‘Links’

, door

Willem de Gelder, “opinionist” binnen GroenLinks stelt dat GroenLinks “links” uit de naam moet schrappen en “groen” moet behouden. Al eerder deed Tofik Dibi zo’n onzinnig voorstel. Hij kijkt naar de ontwikkelingen in Duitsland en zegt: GroenLinks moet zich ontdoen van zijn linkse sympathieen en zich richten op groen. Ik denk dat hij daarmee de ontwikkelingen in Duitsland en de ontwikkeling van GroenLinks in de laatste jaren verkeerd beoordeelt.

Links is volgens De Gelder uit in Europa. Het gaat niet goed met sociaal-democratische partijen. Ze verliezen kiezers en zitten vaak in de oppositie. Rechts weet goed “Links” de schuld te geven van allerlei problemen. De kracht van groene partijen is volgens De Gelder dat ze niet links of rechts zijn, uitgaan van hun groene idealen en kunnen samenwerken met links en rechts. En de Duitse Grünen doen het in Duitsland zo goed omdat ze links noch rechts zijn. Dat moet volgens De Gelder het Nederlandse GroenLinks ook doen.

Ik heb een aantal bezwaren tegen het verhaal van De Gelder. Zo’n naamswisseling gaat voorbij aan de flexibiliteit van het woord “Links”. In Denenmarken heet de grootste partij nu “Links“: het is een conservatief-liberale partij met een sterke boerenachtergrond. Vroeger stond deze liberale partij tegenover de gevestigde, conservatieve rechtse krachten. Daarnaast iedere GroenLinkser -uitgezonderd De Gelder en Dibi- kan zich vinden in de term links: of het nu gaat om Kritiese GroenLinksers die det term “links” koppelen aan die socialistiese traditie of Femke Halsema die GroenLinks als “laatste links-liberale partij” ziet.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Open dagen kerncentrale Fukushima

, door

[speld] De veelbesproken kerncentrale in het Japanse Fukushima opent eind juni haar deuren voor het grote publiek. Dit heeft de Japanse minister van Buitenlandse Zaken en Toerisme, Tamuri Bensashimi, zondag bekendgemaakt. De open dagen zullen naar verwachting vele tienduizenden liefhebbers naar de regio trekken en een impuls geven aan het toerisme in het getergde noorden van Japan.

“We hopen tijdens deze open dagen voorlichting te kunnen geven over de voordelen van kernenergie in risicogebieden”,aldus Holly Vandermeer, Amerikaans initiatiefneemster van deze nieuwe vorm van ecotoerisme. Vandermeer meent dat de recente ramp in het gebied kernenergie in een onterecht verdomhoekje heeft geplaatst. “Veel mensen weten niet dat een kerncentrale prima gedijt op een breuklijn. Vergeleken met een kolencentrale is de kans één op 4.2 miljoen dat na een aardbeving een tsunami ontstaat waardoor het koelsysteem beschadigd raakt. Bij een kolencentrale is deze kans één op 2.19 miljoen.” Vandermeer wil de toeschouwer attent maken op de relativiteit van de ramp. “Per seconde vallen er meer verkeersdoden of doden als gevolg van verstikking in visgraatjes dan er slachtoffers gevallen zijn bij dit incident. En bovendien: men zal versteld staan over wat er allemaal gewoon overeind is blijven staan in de centrale. Wij geven de bezoeker de gelegenheid alles met zijn eigen onbevangen blik te bekijken, zonder manipulatie door de media.”

Voor de organisatie van de open dagen is onder meer de hulp ingeroepen van Windig Party Events, tevens verantwoordelijk voor de catering en parkeerterreinbeheer van de Vlootdagen in Den Helder. Geen rare keuze volgens de Japanse autoriteiten. “De organisatie heeft een uitstekende staat van dienst. Al jaren komen honderdduizenden mensen af op de Vlootdagen en daar zijn voor zover bekend nooit doden bij gevallen”, aldus minister Bensashimi.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Drie referenda, één Silvio

, door

De beslissing van de Italiaanse overheid om toch een moratorium op de bouw van kerncentrales in acht te nemen, is in sommige buitenlandse kringen met gejuich ontvangen. Vandaag echter geeft Berlusconi toe dat het besluit is genomen omdat het op 12 en 13 juni geplande referendum zo vlak na Fukushima niet te winnen valt. “Zouden we een referendum hebben gehouden, dan hadden we in Italie weer jaren zonder kernenergie moeten doen”, aldus de premier.

Op zich al niet erg fraai, zo’n middel om te voorkomen dat het volk zich uit kan spreken. Maar Berlusconi zou Berlusconi niet zijn als dit nu de hele waarheid achter zijn tactiek is. Er is meer aan de hand.

Enkele dagen geleden werd bekend dat de regering werkt aan een afgezwakt plan voor de privatisering van de watervoorziening. Het oorspronkelijke plan, dat voorzag in een verplichte publieke verkoop van minimaal 40 procent van de aandelen van de waterbedrijven, heeft veel stof doen opwaaien en was onderwerp van het tweede referendum dat in dat weekend in juni zou worden gehouden.

Met de beide gevoelige en dus stemmers trekkende referenda uit de weg, blijft er maar één referendum over, en wel over de wet op de ‘legitieme verhindering’ – de immuniteitswet die bepaalt dat (onder andere) de premier niet voor het gerecht hoeft te verschijnen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Atoomstroom of groene stroom

, door

In het kader van 25 jaar Tsjernobyl en het nieuwe Nederlandse verlangen naar een tweede kerncentrale brengt VUconnected een webspecial over kernenergie. Journalist Jeroen Kuiper gaat op zoek naar de verbanden en verhalen achter de actualiteit. Hij zag kerncentrales en opslagplaatsen van nucleair afval in Nederland, Finland en Tsjernobyl. Hij was in ondergrondse opslagplaatsen voor kernafval in Duitsland en bezocht uraniumafvalbergen in de VS. Van 5 tot 26 april schrijft hij elke dag een nieuwe bijdrage hier, een selectie van deze bijdragen verschijnt ook op Sargasso.

Compleet overstappen van atoomstroom op elektriciteit uit andere energiebronnen, gaat dat? Onze oosterburen denken van wel. In Duitsland komt ongeveer 23 procent van alle stroom uit kernenergie; momenteel is 16 procent van alle energie bij de Duitsers ‘groen’. In Nederland komt vier procent van onze stroom uit eigen kernenergie. Met het geimporteerde atoomstroom uit Frankrijk komen we uit op ongeveer tien procent. Ongeveer tien procent van de Nederlandse stroom komt uit wind, zon en biomassa.

Dicht
Onze oosterburen zijn nu van plan compleet uit de kernenergie te stappen. De vaak als besluiteloos bekritiseerde bondskanselier Merkel heeft de smaak echt te pakken, en wil dat Duitsland definitief afscheid neemt van de kernenergie. En, bijna ongelooflijk: politiek gezien bestaat daarvoor een grote meerderheid. Niet alleen de acht oudste, inmiddels van het stroomnet gehaalde kerncentrales moeten uitgeschakeld blijven, ook de negen recentere centrales moeten dicht, is de planning. Onze buren bakkeleien nog wel over de vraag wannéér de centrales van het net moeten gaan. Oppositiepartij de SPD wil dat uiterlijk 2021 alle kerncentrales dicht zijn. De Duitse Groenen vinden uiteraard dat het al duidelijk eerder kan: volgens hen kunnen alle kerncentrales al in 2017 dicht. Merkel wil zich nog niet op een datum vastleggen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kernbommen en atoomtests

, door

In het kader van 25 jaar Tsjernobyl en het nieuwe Nederlandse verlangen naar een tweede kerncentrale brengt VUconnected een webspecial over kernenergie. Journalist Jeroen Kuiper gaat op zoek naar de verbanden en verhalen achter de actualiteit. Hij zag kerncentrales en opslagplaatsen van nucleair afval in Nederland, Finland en Tsjernobyl. Hij was in ondergrondse opslagplaatsen voor kernafval in Duitsland en bezocht uraniumafvalbergen in de VS. Van 5 tot 26 april schrijft hij elke dag een nieuwe bijdrage hier, een selectie van deze bijdragen verschijnt ook op Sargasso.

Dat waren nog eens tijden, de jaren vijftig, zestig, zeventig en tachtig. Toen kon je nog in een afgelegen kolonie een kernbom testen. Of een schip met milieu-activisten opblazen. Of kernwapens in Nederland stationeren, en dat ontkennen. Het lijkt allemaal lang geleden, maar het is nog behoorlijk dichtbij.

Testveteranen
Èèn van de eerste en heftigste atoomtests aller tijden vond plaats in 1958. De Britse soldaat Vincent Prust was erbij toen op 28 april dat jaar de grootste waterstofbomtest aller tijden werd uitgevoerd op Christmas Island in de Stille Oceaan. Prust en andere soldaten werden die ochtend na het ontbijt met vrachtwagens tot op tien mijl van burst point getransporteerd. Daar kregen ze witte overalls om aan te trekken, waarmee ze er als ´een stelletje Ku Klux Klan-aanhangers´ uitzagen. Kort voor de explosie kregen de soldaten het bevel te knielen en hun handen als vuisten voor hun ogen te houden. Volgens Prust bestond de explosie uit een reusachtige steekvlam. `We voelden de hitte als een golf over ons heen trekken.`Hij kon de botten in zijn vingers als op een röntgenfoto zien. Daarna mochten de soldaten opstaan en de atoompaddestoel bekijken. Sommigen droegen zonnebrillen, anderen niet. `Nog dagenlang dreven dode vissen langs het strand.` Zo`n 30 procent van de Britse soldaten die bij de explosie aanwezig waren, stierf jong. Een deel van de testveteranen, verenigd in de Britisch Nuclear Terst Veterans Association, vecht nog altijd voor erkenning en schadevergoeding.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Poolse fietsenmakers bouwen een kerncentrale

, door

In het kader van 25 jaar Tsjernobyl en het nieuwe Nederlandse verlangen naar een tweede kerncentrale brengt VUconnected een webspecial over kernenergie. Journalist Jeroen Kuiper gaat op zoek naar de verbanden en verhalen achter de actualiteit. Hij zag kerncentrales en opslagplaatsen van nucleair afval in Nederland, Finland en Tsjernobyl. Hij was in ondergrondse opslagplaatsen voor kernafval in Duitsland en bezocht uraniumafvalbergen in de VS. Van 5 tot 26 april schrijft hij elke dag een nieuwe bijdrage hier, een selectie van deze bijdragen verschijnt ook op Sargasso.

Begin maart, een week voor de ramp in Fukushima, was ik in het Finse Olkiluoto. Op dit eiland aan de Finse westkust wordt –zegt men daar- de veiligste kerncentrale ter wereld gebouwd. Ondanks de vier jaar bouwvertraging en de kostenstijging van zo`n drie miljard Euro hebben de Finnen er nog steeds zin in: behalve de vier bestaande kernreactoren en de reactor in Olkiluoto in aanbouw, stemde het Finse parlement afgelopen voorjaar in met de bouw van reactoren zes en zeven. Voor de Finse atoomindustrie is dat nog steeds niet genoeg: ze wil zelfs een achtste reactor. Daarmee zou het atoomstroompercentage in Finland op bijna 50 procent komen, en zou Finland zich na Frankrijk op de tweede plaats in Europa bevinden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zout, klei, graniet

, door

In het kader van 25 jaar Tsjernobyl en het nieuwe Nederlandse verlangen naar een tweede kerncentrale brengt VUconnected een webspecial over kernenergie. Journalist Jeroen Kuiper gaat op zoek naar de verbanden en verhalen achter de actualiteit. Hij zag kerncentrales en opslagplaatsen van nucleair afval in Nederland, Finland en Tsjernobyl. Hij was in ondergrondse opslagplaatsen voor kernafval in Duitsland en bezocht uraniumafvalbergen in de VS. Van 5 tot 26 april schrijft hij elke dag een nieuwe bijdrage hier, een selectie van deze bijdragen verschijnt ook op Sargasso.

Terwijl ´we´ al decennia lang radioactief afval produceren, is er nog altijd is nérgens ter wereld een eindopslagplek in gebruik genomen voor zwaar nucleair afval. Gek eigenlijk.

Meestal wordt nucleair afval in drie categorieën ingedeeld: laag-, middel- en hoogradioactief afval. Uiteraard is de laatste categorie verreweg de meest problematische. Qua volume stelt het echter relatief weinig voor. In Nederland kun je als bezoeker bij de COVRA (Centrale Organisatie Voor Radioactief Afval) in Vlissingen gewoon bóven op al het Nederlandse –bewerkte- hoogradioactieve afval staan. Het zit in een paar vaten in de grond.

Minder gevaarlijk, maar qua volume veel groter, is de wereldwijde berg licht- en middenradioactief afval. Dit afval bestaat bijvoorbeeld uit schorten uit het ziekenhuis, die medici dragen bij röntgenscans en dergelijke. In Nederland wordt dit afval eveneens bovengronds, in een grote hal, opgeslagen in Vlissingen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Does nuclear power have a negative learning curve?

, door

‘Forgetting by doing’?
Real escalation in reactor investment costs

Drawing on largely unknown public records, the paper reveals for the first time both absolute as well as yearly and specific reactor costs and their evolution over time. Its most significant finding is that even this most successful nuclear scale-up was characterized by a substantial escalation of real-term construction costs.

Fig. 13. Average and min/max reactor construction costs per year of completion date for US and France versus cumulative capacity completed

We’ve known for a while that the cost of new nuclear power plants in this county have been soaring (see Nuclear power: The price is not right and Exclusive analysis: The staggering cost of new nuclear power).

Before 2007, price estimates of $4000/kw for new U.S. nukes were common, but by October 2007 Moody’s Investors Service report, “New Nuclear Generation in the United States,” concluded, “Moody’s believes the all-in cost of a nuclear generating facility could come in at between $5,000 – $6,000/kw.” That same month, Florida Power and Light, “a leader in nuclear power generation,” presented its detailed cost estimate for new nukes to the Florida Public Service Commission. It concluded that two units totaling 2,200 megawatts would cost from $5,500 to $8,100 per kilowatt — $12 billion to $18 billion total! In 2008, Progress Energy informed state regulators that the twin 1,100-megawatt plants it intended to build in Florida would cost $14 billion, which “triples estimates the utility offered little more than a year ago.” That would be more than $6,400 a kilowatt. (And that didn’t even count the 200-mile $3 billion transmission system utility needs, which would bring the price up to a staggering $7,700 a kilowatt).

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Bananen

, door

Bananen zijn heerlijk. Niet te vaak eten, een paar keer per jaar maar, maar dan wel het liefst een beetje bruin uitgeslagen, volzoet van smaak, en er lekker lang over doen. Van die kleine hapjes nemen, en dan zachtjes kapot drukken met je tong tegen je gehemelte, een paar keer omscheppen en dan doorslikken – wie zijn kiezen gebruikt, is af. Simon Rozendaal is een banaaneter van likmevestje. Vier happen – maal-maal-maal-slik – en het ding is weggewerkt. Voor de camera wordt nog even een soort van verlekkerde frons getrokken, maar het is een werktuiglijk soort verorberen – ‘nuttigen’, niet ‘savoureren’.
Toch wens ik Simon Rozendaal nog heel veel smakelijke bananen toe (en dat is geen dreigement). Misschien krijgt hij de kunst van het genieten ooit door. Ik ben zelf eigenlijk meer een appeleter – die zijn vast ook ontzettend radioactief, maar ze helpen wat beter tegen de dorst. Een friszuur exemplaar nemen, de tanden erin, het sap eruit zuigen en dan het afgebetene kapot knauwen. Voor een niet-vleeseter als ik is zo’n appel ook een goed moment om de kiezen weer even te trainen.

Ergens heb ik er ook wel bewondering voor. Je moet ook het gore lef maar hebben: camera aan, en met de rokende puinhopen van Fukushima op de achtergrond licht hakkelend en liegend dat je scheel ziet een banaan nuttigen en kraaien dat het allemaal… Ho. Wacht. Stop. Schrijf ik daar nou ‘liegen’? Verraad ik mezelf hier nou als vooringenomen linkse stralingshystericus? Wel, liegen is een rekbaar begrip, en Simon Rozendaal is natuurlijk gans geen domme vent. Hij is slim genoeg om geen apert onware bewering te doen, en heeft zeker de gave een schijnbaar samenhangend verhaal te vertellen met allemaal schijnbaar ware feiten. Lees zijn ‘nucleaire overpeinzingen’, en kijk maar naar de herhaling van Pauw en Witteman. Ik ga ook echt niet de moeite nemen om ze allemaal te checken. Kost veel te veel tijd, en is ook helemaal niet nodig. De opgelepelde feiten zijn namelijk volstrekt irrelevant. Simon Rozendaal neemt een pol gras, doet daar een mooi glanzend papiertje omheen, en biedt dat zijn publiek aan als een bruidsboeket – en, zo blijkt prompt, het te verwachten klapvee vreet het als zoete koek.

Vorige Volgende