Sargasso logt lijf – Crachàt

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Logo Sargasso 5 jaar!

Een lijfblok. Geen probleem: maken we toch eentje. Inspiratie genoeg, en lekker cynisch tekeer gaan met poes en fiets. Nog wat “Tsja’s” a la Martin Bril erin gooien, –dènk je dan.
Bij het schrijven begon me m’n eigen toon tegen te steken, en had ik snel genoeg van het gecynifleer.
Lees dus geaborteerde versie één:

Begin de dag
met iets wat niet mag.

Ik was laatst bij een vriendin op bezoek en die had me toch die leuke quote aan de muur hangen? Ik was er helemaal weg van. Eigenlijk niet, want ik zit te liegen, maar dat stoort niet want ik heb een velo en een poes. Een mooie kale poes, soms. Tring doet de poes en snor de velo. Mijn poes heeft dan weer wel een snor, en mijn fiets, … die zit snor! En snort als ie fietst!!
Maar nu is het fietsiefoetsie want het arme ding is bij de fietsenmaker. Spaakje, want zo heet mijn poes, is tussen de spaken van m’n achterwiel gesukkeld, de sukkel. En nu is poes bij Bas de Hond, de fietsenmaker van om de hoek. Wat haat en hou ik van het leven. Laat maar, ik ben moe en zou mijn maandstonden hebben moest ik in het echt een meisje zijn.

Niet dus. Toen dacht ik: hey: ik neem een stuk geschiedenis van vroeger uit m’n leven, a day in the life als het ware, en gooi dat erop. Tenslotte is de vraag: Hoe zou Sargasso eruit zien als het ene lijflog was, dus enige eerlijkheid en voyeurisme, met toch de nodige maatschappelijke relevantie en historische correctheid, is geboden.
Toen kwam er dit uit:

Het papiertje teruggevonden waar op stond waar de party doorging, het is achter de zoo van A., en al vroeg op de avond, ergo het optreden kan later nog. Dus ik trek er met E. naartoe en ook LJ, mijn fijne woeste vriend waarmee ik de laatste twee jaar, op zeg maar hoog niveau, de punkkelders van A. afstruin. We mogen ons tot de incrowd rekenen. Iets om, enkel voor de incrowd weliswaar, trots op te zijn. Incrowd met alles erop en eraan, als er maar geen naalden aan te pas komen. Soit, omdat de laatste maanden de buurt ernstig wordt lastiggevallen door bikers, is deze uitnodiging van die andere niche op ons terrein best welkom: tophomoseksueel, travestiet en ‘levend kunstwerk’ Fabiola geeft een privé-feestje -lief èn decadent, meer hoeft dat niet te zijn. Raar sfeertje daar aangekomen: weinig volk. Fabiola himherself uiteraard, die rondtrippelt op metershoge zolen, en iedereen chocoladepudding serveert uit een pispot. Geheimzinnig plastic folie rond een dubbelbed, met vaseline in handbereik. De gang omgebouwd in een “héééééy, jij hier?”-doolhofje.
Omdat ik net met E. een sorta relatie begonnen was lagen wij vrij snel op dat bed, tamelijk onschuldig te rollebollen. Meer en meer maten druppelden daar ook binnen, dra was dat bed een punkzee. Ook de zus van E. deed haar aandeel in de fun, nochtans een zeer braaf meisje. Middernacht was de gayscène in de meerderheid, en verkassen Les Rockeurs Du Punque naar de sofa in de voorkamer. Vriend LJ. lag daar al volkomen strijk: teveel te dure cognac op te korte tijd. Na niet heel lang kijk ik nog eens naar hem, en nu ligt hij, als in een piëta-houding op de schoot van Fabiola uitgestald. Mèt een dekentje erover. Mijn nevelige blik ontwaart ook wat ritmisch op-en-neer gaan onder dat dekentje, ergens precies ter hoogte daarvan. Slik. Tijd om door te gaan, me dunkt.
Buiten op de straat gaat LJ. zwijmelend pissen, en toch enigszins verbaasd naar daarvan kijken…
Soit, nog net op tijd om de laatste nummers van het optreden van Siglo XX mee te pikken, in Café Samson. Samson is overdag het café van de dronken postmannen, ’s avonds organiseert iedereen die wil wat ie wil voor geen geld in het zaaltje achteraan. Zo ook nu. Blijkt dat er geen korrel dope in omloop is. Blijkt dat er een kwiet is die mij al màànden de oren van de kop zeurt ‘dat ie ook eens wil proberen’. Kwiet is koelkastreparateur, 10 jaar ouder, te gierig om een pint te betalen en zet z’n haar in het weekend in een punkkapsel met boter. Kwiet vraag erom, en hij krijgt het. Ik heb een pakje wit poeder op zak, precies voor het moment als dit. Kwiet krijgt tot zijn verrukking in de toiletten zomaar voor niets een volledige gram van mij. Hij denkt: “het echte spul waar iedereen aan zit en waar ik mijzelf eindelijk een ticket Credebiliteit mede verwerf”, ik weet: vitamine-C in poedervorm. Heeft u dat al eens geproefd op uw tong? Dan weet u dat uw kaakspieren ineenkruipen van de zuurte.
Vijf minuten later staat Kwiet wankelend op, draait zich met de kreeftroodste kop naar mij, water uit alle gaten, en hij had nog slechts de andere halve gram te gaan.
Soit, het concert was prima verder, dus op naar Club Clowns. Sfeer zat erin. Kwiets vriend was er al -die wist niets van een optreden- maar kon wel een opengesneden handpalm tonen. Jaja, rock & roll. Hé, is dat niet de zus van E., nu kussend met alweer iemand? Rare nacht, met zilveren lijntjes aan de wolkenranden. Blijkbaar is de eerste groep van het optreden hier verder komen spelen in de 5 op 7 meter grote club. De punks smelten weer samen in dat vreemd naargeestig/uitbundig, up/down, liefdevol/cynisch collectief gedrag, een posse, een familie voor sommigen. Zeker voor mij, ik was toen de jongste. Je wist alles van elkaar, altijd en overal. Brothers of Mercy.
Buiten, opgaan in de eeuwige nerveuze carrousel van club naar club, zie ik een schimmig figuur tegen de grond zitten. Kwiet! “Hoe gaat het Kwiet?”. Het gaat niet goed met Kwiet. Diep in die motorhelm zie ik zijn ogen over en weer rollen. Het zal niet de vitamine zijn, maar eerder de 10+ Duvels die hij tot zich nam. Tot ik ineens grote bellen zie blazen achter dat vizier. Snel, die helm uit, the chap is vomiting. Wist ik veel dat ie ook dat riempje onder z’n kin had vastgemaakt.
Hij is in ieder geval thuisgeraakt, heeft nooit geen poudre willen toucheren, en ook ik leef nog”.

Dit herlezen hebbend dacht ik: heel [ahum] interessant, Crachàt, en nog waar ook, maar is dàt nu lijfbloggen? Dat is pathetische ouwe verhaaltjes uit de ouwe doos halen.
Waar wil je het nu eigenlijk over hebben? Wat bezigt je hout? Waar doe je het voor?

En dan is het zo eenvoudig, eigenlijk.
Versie 3:

Mensen, zo rond begin mei volgend jaar zal ik de vader worden van mijn eerste zoon.

Méér dan genoeg, één zin lifeblog, toch?

Tsja.

Reacties (16)

#1 mescaline

Wat een inlevingsvermogen. Alleen, de volgorde hè ? 3,2,1 op één avond dan ben je een echte vent.

BTW chocola uit een pispot zou ik wel beleefd weigeren.

  • Volgende discussie
#2 larie

Fijne woeste vrienden…daar kan en moet ik mee leven, is er wat anders? alhoewel vitamine C in de neusholte ?? zouknie doen er is kans dat de reuk voor immer verbrand is.

Een zoon een feest!! Hoe is u in den mannenvaderrol gespierdetaalvoetbalschoppenenzo, ik niet zo best te weinig manhormoon vrees ik.maar mijn dochters hebben daar geen weet van gelukkig.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#3 larie

Terzijde, met Fabiola heb ik eens, uitbundig uitgedost als ..gedanst op een paal 2 meter hoog in de “IT”..

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#4 mescaline

Vergis je niet larie, dochters zijn slim. Dus: vloek ze maar eens uit, vriendelijk, bv a la de kapitein. Zul je zien hoe je in hun achting stijgt.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#5 mutsiemuts

Ik vind dat eigenlijk helemaal niet zo interessant. Dat lijfblokken.

T lijkt mij meer een schijn innovatie voor meelopers.

Er wordt op deze plek teveel over gepraat.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#6 Yevgeny Podorkin

Ach mutsiemuts,…mooi toch?,..hoe Crachàt groeit en bloeit in Belgenland,..en zich evolueert zo zonder wortel….

*Pff,…toch blij dat reaguurders hun kroegenavonturen niet hoeven te ”poezeloggen” onder het mom van een soort van verplichting/ abonnement*

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#7 Steeph

@mutsiemuts: zie bijna aan het einde van:
https://sargasso.nl/archief/2006/12/20/sargasso-5-jaar/

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#8 Snaporaz

maardus gefeliciteerd gij allen !

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#9 mutsiemuts

@ steeph en nog steeds vin ik het niet leuk :P

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#10 Spuyt12

@Woot! Crachat, jongen, gefeli! Jammer dat je al weet dat het een zoon wordt :-)

Neemt de spanning weer een beetje weg, imho.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#11 Remco

Is lifeloggen nu op z’n retour door dit 5-jarenplan van Sargasso.. Of is dit de aanspurt naar de ondergang..?

En zonen krijgen, begin mei volgend jaar, dat overkomt alleen de besten! Gefeliciteerd daarmee..

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#12 larie

Dochters zijn slim @Mescaline ze schoppen mij elken dag in de wereld, lleerzaam niet, , een van mij scheelt een (bos)dag met een van U (6).

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#13 Carlos

Een zoon… reusachtiggeweldigprachtig!
Maar reken er wel op dat die zonen een stuk wilder zijn dan hun zussen. Onvervaarlijke snoekduiken om 05.45 in bed terwijl papa’s nog nietsvermoedend liggen te slapen KWABAM!!! niet te stoppen, keihard, kopstoten tegen de verwarming, deert ze niet. Zo anders als hun zuslief. Niet kapot te krijgen. Gaaf.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#14 larie

Is dat zo @Carlos? Heeft u vergelijkingsmateriaal;)

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#15 Carlos

Ja ik put al mijn wijsheid over hoe deze wereld in elkaar zit uit twee fanastische persoontjes ;-)

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#16 MP

Van harte Crachàt!

Ja meisjes zijn lief en verstandig, ik baseer dat op n=1 :) Maar er komt in mijn geval ook nog uitbreiding als het allemaal goed gaat, ergens half juni. Wat mij betreft mag het nog een meisje worden;)

  • Vorige discussie