During the conference, the Rev. Cesar Truqui, an exorcist based in Switzerland, recounted one experience he had aboard a Swissair flight. “Two lesbians,” he said, had sat behind him on the plane. Soon afterward, he said, he felt Satan’s presence. As he silently sought to repel the evil spirit through prayer, one of the women, he said, began growling demonically and threw chocolates at his head.
Asked how he knew the woman was possessed, he said that “once you hear a Satanic growl, you never forget it. It’s like smelling Margherita pizza for the first time. It’s something you never forget.”
Aldus een deelnemer aan een door het Vaticaan gesponsorde exorcisme-conferentie, welke onlangs plaatsvond in Rome.
Misschien niet helemaal een direct citaat, maar te mooi om niet te delen.
Overigens erg sportief dat die lesbiënne zo leuk meedeed!
Reacties (12)
Satan en Margarita pizza.
Gaat goed samen.
Hoewel ik het meermaals geroken moet hebben, kan ik me de geur van een Margherita pizza toch echt niet meer voor de geest halen (wel reconstrueren aan de hand van de bestanddelen, als ik die correct heb).
Verder is me niet helemaal duidelijk wat de relevantie van de seksuele geaardheid precies is, dat het verheffen van dat detail tot titel verantwoordt.
Tarantino stuff.
@2: subtiel de spelling aangegeven ;)
Maar dat wil niet zeggen dat je hem vergeten bent. Sterker nog, geuren vergeet je vrijwel nooit; misschien weet je niet zo 1-2-3 wat je ruikt, maar meestal wel waar je het rook. De geur van oude hondenpoep in licht vervallen stadsparkjes waar ik als kind speelde bijvoorbeeld. Zo nostalgisch (en achteraf zo vies;p). Of de geur van oude katalysator-vrije auto’s. Motoroliegeur in de garage. De geur van de sporen van actinomyceten na een regenbui. De geur van een ongewassen kut. De geur van tetrahydrothiofeen in aardgas, de geur van rondspuitende LPG, de geur van stoom die je na de invoering van roetfilters ineens ook uit auto’s en bussen ruikt. De ledergeur van je eerste schooltas. De geur van het eten in de keuken van je oma die onmogelijk na te maken is. De scherpe geur van kleren die iets te lang ergens hebben liggen doodgang. De geur van de zee en de geur van een grote rivier. Geuren. Hmmm.
Maargoed. De hamvraag: hoe wist de man dat het lesbiennes betrof?
Iemand die de duivel hoort is volgens mij zwaar gedrogeerd en dient te worden opgesloten, met voor mijn part pizza margherita en buffelmelk als voedsel, i.p.v. water en brood ;-)
@2:
Ik vermoed zo maar dat de goede man eerst de homoseksualiteit ontwaarde en toen pas de duivel.
Dat is hoe ze denken, nietwaar?
Hallucinaties bij verboden vruchten.
Mensen gooien over het algemeen niet zomaar chocolades tegen het hoofd van een medepassagier, laat staan een priester.
Dat zou ze namelijk best wel eens in de problemen kunnen brengen: het ‘slachtoffer’ gaat dan de stewardess erbij halen, en die gaat jou daarop aanspreken.
Dus als er al daadwerkelijk chocolades tegen het hoofd van die man zijn gegooid (en eerlijk gezegd klinkt hij als een fantast), dan is dat waarschijnlijk omdat hij dat stel lastig viel met zijn bigotte oordelen.
Kwenie, als met chocolaatjes gooien het ultieme verzet is van een duivel die vecht voor een door hem geclaimde ziel, dan is het toch een stuk minder spectaculair dan men altijd voorspiegelde…
@5: “maar meestal wel waar je het rook”
Zoals je uit mijn reactie kon afleiden, ben ik dat toch ook echt wel vergeten.
@7: Wel erg vooringenomen!
@5 Ik heb een zeer zwak reukvermogen en ik zou met niemand willen ruilen! Het meeste van wat je ruikt is stank.