PvdA Amsterdam Zuid-Oost: van kwaad tot erger

De PvdA in Amsterdam Zuid-Oost heeft door de krampachtige bescherming van haar eigen fractieleden niet alleen het vertrouwen in de integriteit van de politiek beschadigd, maar ook nog eens verschillende ondersteunende instanties tegen elkaar uitgespeeld. Hoe eigenbelang de publieke zaak kan schaden.

Het verhaal is bekend. Na geluiden over gesjoemel met subsidies en belangenverstrengeling, vroeg de PvdA in Amsterdam Zuid-Oost om een onafhankelijk onderzoek. Met steun van de deelraad ging de Rekenkamer toen aan de slag.
Eind juni vorig jaar kwam ze met haar rapport. Zeven raadsleden, waarvan 4 actieve PvdA’rs blijken niet zuiver geweest te zijn. Drie worden zelfs beticht van zelfverrijking.
De PvdA zet de drie onder grote publieke druk op non-actief.
Maar in plaats van zich er dan verder bij neer te leggen, te accepteren dat dit in het belang is van geloofwaardige politiek, schakelen ze BING in voor een zogenaamde Second Opinion.
De term Second Opinion is echter zeer misleidend. Het suggereert namelijk dat het onderzoek van de Rekenkamer met een verse blik wordt overgedaan. Dat is dus niet zo. Bij onderzoeken is het altijd van belang goed naar de opdrachtformulering te kijken. Ook nu levert dat een interessant perspectief:
“De bevindingen hebben ertoe geleid dat drie op de lijst van de PvdA gekozen raadsleden niet langer deel uitmaken van de PvdA-fractie. Vanuit de behoefte om zorgvuldig met personen om te gaan en om de grondslag voor deze beslissing te waarborgen, heeft de fractie van de PvdA Amsterdam Zuidoost besloten de betrokken personen de gelegenheid te geven hun verweer door een onafhankelijk bureau aan een second opinion te onderwerpen.”

Het komt er dus op neer dat BING alleen die zaken heeft onderzocht waar de drie personen vonden dat het niet klopte of waarvoor ze nieuw materiaal hadden die de beschuldigingen in een ander daglicht zouden plaatsen.

BING komt vervolgens tot de conclusie dat er nog steeds sprake is geweest van fouten, maar dat van zelfverrijking geen sprake was. Dit laatste punt heeft in de media de meeste aandacht gekregen en deed het meeste pijn. De PvdA kon opgelucht ademhalen. Helaas negeren ze daarbij de reacties van de Rekenkamer zelf. Die ziet grote tekortkomingen in de bewijsvoering en vindt dat er wel heel zwaar geleund wordt op uitspraken i.p.v. documenten. Kortom, ze zijn niet overtuigd.

De PvdA gaat vervolgens intern aan de slag met het BING rapport en komt begin december met de verrassende uitspraak dat de raadsleden weliswaar fouten gemaakt hebben, maar omdat er geen sprake was van zelfverrijking ze gewoon weer terug kunnen komen.
Gevalletje selectieve waarneming dus. Zwaar leunen op het rapport dat je het beste uitkomt.

Afijn, hierdoor restte de directeur van de Rekenkamer, dhr Eiff niets anders dan zijn functie in stadsdeel Zuidoost neer te leggen. En daarmee was de schade maximaal.
Voor de goede orde, de Rekenkamer is een instituut dat na het dualisme in de gemeenteraad van 2002 is ingevoerd om de raad te helpen onafhankelijk onderzoek te doen. De PvdA vindt het dus kennelijk acceptabel een gedegen instituut dat er ook voor hun is om zeep te helpen omwille van de bescherming van drie van haar politici.
Sterker nog, de PvdA, bij monde van voorzitter Nick Bolte, doet aan “shoot the messenger”. In zijn “Geachte partijgenoten” zegt hij het volgende:
“Wij konden ook niet anders dan om een tweede onderzoek vragen, omdat de Rekenkamer Stadsdelen Amsterdam (RSA) die in haar rapport als aanklager was opgetreden, zelf géén eigen klachtprocedure kent. Dit is laakbaar, zelfs de Nationale Rekenkamer heeft een klachtprocedure.”
Waarbij hij er gemakshalve even vanuit gaat dat het rapport van BING correct is en een klacht dus inderdaad tot een correctie had geleid.

Al met al een treurige vertoning van de PvdA in Zuidoost. Niemand die nog geloof heeft in de politici aldaar en twee instituten die tegen elkaar uit gespeeld zijn, met alle gevolgen van dien op de lange termijn.

Wat me overigens ook verbaast, is dat de betrokken politici niet de eer aan zichzelf gehouden hebben. Maar misschien is dit wel het sterkste bewijs dat het niet om het dienen van het algemeen belang gaat, maar om het persoonlijke gewin.

Bovenstaande is alleen tot stand gekomen op basis van documentatie zoals die online beschikbaar was. Er zijn geen personen gevraagd om commentaar of reacties.