COLUMN - Deze week realiseert Klokwerk zich dat het Nederlandse polderbeleid eigenlijk precies zo in elkaar steekt als het koningslied.
Goed, PvdA en VVD zijn dan niet mijn partijen, maar eerlijk gezegd had ik vorig jaar nog wel zin in deze regering. Het hele idee om het politieke debat nu eens niet met een regeerakkoord voor vier jaar dicht te rammen leek me… verfrissend. Een kabinet dat naar draagvlak zoekt, dat betekent kansen voor goede ideeën uit de samenleving. En omdat we in een crisis zitten en moeten (of willen) bezuinigen is de tijd rijp voor slimme hervormingen. Dacht ik.
Naïef natuurlijk. Onder druk wordt alles vloeibaar, behalve in het land dat het water als grootste vijand heeft. De resultaten vallen na een half jaar polderen dan ook behoorlijk tegen. Oppositiepartijen en sociale partners blijken net zo visieloos als ze het kabinet vinden. In plaats van met slimme alternatieven te komen blijken ze slechts meesters in de kunst van het afzwakken. Het huurakkoord, het sociaal akkoord, het zorgakkoord… allemaal plannen die wat geld uit die sectoren melken, maar de zaken feitelijk laten zoals ze zijn.
Terwijl er nogal wat problemen zijn op te lossen.
Er is een tweedeling op de arbeidsmarkt, waardoor een groot deel van de mensen niet aan de bak komt en nauwelijks financiële zekerheid heeft. Dat deel wordt steeds groter naarmate de crisis verdiept.
Er is een tweedeling op de huizenmarkt. De ene helft van Nederland woont spotgoedkoop, waar de andere helft zich blauw betaalt voor een huurwoning of een dijk van een hypotheek heeft die met name op lucht gebaseerd is. Daarmee zit de zaak muurvast.
In de zorg rijzen de kosten de pan uit, het personeel is standaard overwerkt, de farmaceutische industrie is oppermachtig en ondoorzichtig en volgens velen totaal corrupt, terwijl medicijnen massaal worden verspild.
Dit zijn allemaal geen zaken om te laten rusten lijkt mij. Maar Nederland kiest voor stilstand.
Het sociaal akkoord is letterlijk een besluit om even niets te doen en af te wachten of het misschien vanzelf mooi weer wordt. Het woonakkoord pakt de tweedeling niet aan maar schraapt bij iedereen wat geld weg, en gaat de markt volgens experts echt niet vlot trekken. Het zorgakkoord gaat slechts over baanzekerheid en redden wat er te redden valt, terwijl een structureel plan om de zorg beter te maken totaal ontbreekt.
De VVD raakt inmiddels geïrriteerd en vraagt zich jankerig af waarom iedereen niet gewoon naar haar pijpen danst. De PvdA doet zich ondertussen voor als overgelukkig en gunt de VVD als zoethouder naast een falende staatssecretaris met draconisch beleid de symboolmaatregel van de strafbaarheid van illegalen. Maar dat brengt weer herrie in de eigen gelederen.
Het resultaat van al dit richtingloze gepolder is zoals het koningslied. We wilden iets moois maken, maar verschillende wensen leidden tot een product zonder richting, een stel losse akkoorden en een tekst die bol staat van de platitudes die vooral opvallen door hun interne tegenspraak. Bij het zien van het resultaat is niemand tevreden. Een weekend lang maken we ons er dan druk over. Iedereen die de regie had moeten nemen geven we de schuld.
Maar omdat vervolgens niemand aan die woede enige richting kan geven, laten we het uiteindelijk maar gewoon zoals het was.
Reacties (6)
De grap wie je wist dat zou komen.
Ik mis het hoofdprobleem, EU met euro.
Overigens is alleen de SP op dit punt niet visieloos: ‘de euro had er nooit mogen zijn’.
Het koningslied doet me aan één van de meest vreselijke landen in de wereld denken, N Korea.
Ondanks armoede en hongersnood wordt er nog gezongen en gedanst.
Is goedkoop.
Tsja, maar de EU wordt nu eenmaal niet in de polder gemaakt. En zeggen dat de euro er nooit had moeten komen is alleen maar gelul achteraf. Daarbij was de SP ook niet de enige partij die destijds tegen invoering was.
Verder stoort me dat de SP net doet alsof anticyclisch investeren en niet-bezuinigen hetzelfde is, en alsof dat eerste op nationaal niveau zou kunnen. Als we een omslag maken in EU beleid, en met investeringen de economie weer op gang willen brengen, dan moeten we dat gezamenlijk doen. Maar dat ligt nu juist weer niet in de SP-lijn.
Ik heb verder niet zoveel tegen het beleid en het koningslied hoor. Het is beide gewoon niet zoveel meer dan een gemiste kans.
@1: Inderdaad, maar dan toch altijd weer sneller dan verwacht.
@3:
We kunnen, en moeten, van die euro af.
Maar inderdaad, Berlijn beslist, en volgens Bolkestein kan het nog wel vijf jaar duren.
Prof Gray had het over tien tot vijftien jaar.
Zo lang er een EU met een euro is, is er inderdaad alleen gezamenlijk beleid mogelijk, en dat leidt alleen tot nog meer werkloosheid.
Spanje nu 28%.
PSA had in het eerste kwartaal een omzetachteruitgang van 6.5 %.
Ik hoorde het IMF mens Lagarde net bij BBCW zeggen dat na de monetaire unie er een politieke moet komen, en dan een fiscale.
Wellink en Knotsgek zeggen soortgelijke dingen.
Kennelijk weten en begrijpen monetaire economen niets van geschiedenis.
En wat is er mis met de optie van gemeenschappelijk beleid? Het probleem nu is juist dat dit er niet is. Ieder landje mocht tot zover zijn eigen begrotingsidioterieën erop nahouden. Ook wij met onze huizenbubbel, die evengoed economen zenuwachtig maakt.
Punt is dat als je allemaal een eigen munt en eigen beleid wilt hebben, je ook de grenzen weer dicht moet gooien. Als je denkt dat open grenzen alleen maar betekent dat hier goedkope Polen mogen werken kan ik me voorstellen dat je je bedenkingen hebt (tenzij je net je badkamer wilde laten verbouwen). Maar ik zit er zelf niet op te wachten privé en zakelijk telkens weer aan de grens genaaid te worden.
Op voorwaarde dat we op Europees niveau eindelijk een volwassen democratie krijgen zie ik gemeenschappelijk beleid juist als een zegen. Liever dan allemaal achter de dijken gaan zitten en de wereldhandel overlaten aan de Russen, Chinezen en Amerikanen.
@5: Het wat meer irrationele anti-EU volk is geleid door ideologie en niet zozeer door echt datgene wat er echt toe doet. ‘Small is Beautiful’ is zinloos wanneer we coördinatie nodig hebben, zoals je zelf al aangeeft. In die zin gaat de EU eigenlijk niet ver genoeg, in dat we verder moeten kijken dan Europa alleen.