COLUMN - Nog één keer over het Koningslied dan. Dat is een vieze ratatouille, waardoor je toch weer iets meer van Nederland gaat houden.
Ik heb gesmuld de afgelopen week. De rel rondom het koningslied was er één om de vingers bij af te likken. Onevenaarbaar kneuterig op alle fronten. Het lied was natuurlijk een waar gedrocht, de communicatie wellicht nog slechter. Maar het allermooiste vond ik dat uiteindelijk de ontstane rel erin slaagde Nederland anno nu zóveel beter te beschrijven dan het lied zelf.
Ewbank maakte een denkfoutje. Hij was hoogstwaarschijnlijk in de veronderstelling dat wanneer hij ‘van alles wat’ zou hebben, hij ook ‘voor ieder wat wils’ zou hebben. Tot zover klopt het nog, maar inherent daaraan is natuurlijk ook dat er ‘voor ieder wat haats’ is. Ik wil mezelf bijvoorbeeld al van kant maken als ik Ruth Jacott op televisie zie, maar er zullen natuurlijk ook mensen zijn die enkel bij het zien van Ali B al zin krijgen om PVV te stemmen. Het Koningslied werd een goor compromis waar niemand het mee eens was. Eén grote ratatouille, en iedereen vond ‘m vies.
Net toen ik deze ratatouille in gratie had opgenomen – ik kende de tekst, en was er klaar voor het dinsdagavond half acht uit volgegoten borst, als ware het een geuzenlied, mee te blèren – barstte de bom. Blijkbaar waren de kritiek en de (onjuiste) bejegeningen van taalfouten Ewbank te veel geworden en vond hij het gepast, als enige paraplu in de zeikregen, de biezen te pakken. Hij ‘trok het Koningslied terug’. Dit was al leuk. Sinds wanneer kun je een liedje terugtrekken? Hoe gaat dat praktisch in z’n werk? Ergens was het ook wel een beetje treurig. Het maakte vooral duidelijk dat Ewbank dat hele liedje zelf ook maar niks vond. Anders blijf je er, zelfs in een flinke zeiktsunami, gewoon achter staan.
De Facebook-post van Ewbank kreeg weer eens buitensporig veel aandacht in de media, terwijl het allergrappigste zich vlak daarvoor op Twitter al had voorgedaan. Een vrouw uitte kritiek op het lied, waarna Ewbank het nodig vond de baby op haar profielfoto uit te maken voor een Chinese Naakthond. Ik verdenk John van dronkenschap en zou het hem daarom kunnen vergeven, maar in de dagen na de terugtrekking kon hij opeens wel zijn mond houden. Er was crisisberaad, en aan het eind van het weekend hadden we ons Koningslied gewoon weer terug. En zingen zullen we!
Toch jammer. Ergens koesterde ik de hoop dat dit het begin was van iets nieuws. Dat als we maar genoeg flauwe grapjes op Twitter zouden maken, we alles uit de weg zouden kunnen laten ruimen. Dat Nico Dijkshoorn zegt dat Rutte het sociaal akkoord in z’n aars kan steken en dat Mark Rutte (of Frans Timmermans, for that matter) na een paar dagen het op Facebook dan tierend terugtrekt.
Maar helaas, dit is Nederland. We krijgen vieze ratatouille voorgeschoteld en we zullen het eten ook. Misschien dat we zo nu en dan een weekendje van tafel kunnen schuiven, maar met dat kleine beetje macht zullen we het moeten doen. En eerlijk is eerlijk: Het is toch een beetje gelukt. Door deze hele rel ben ik toch nét even wat meer van Nederland gaan houden.
Reacties (10)
In de filmwereld komt het wel ‘ns voor dat een regiseur zich niet meer kan verenigen met het uiteindelijk eindproduct waar hij maanden mee bezig is geweest. Omdat er bepaalde scenes uit moesten – of juist in moesten. Omdat de film in de montage verminkt was etc. Hij ziet zijn naam liever niet meer verbonden aan het product. Dan staat er soms een verzonnen regisseursnaam op de aftiteling. Of wordt de film in de bios voorafgegaan, of afgesloten, met een korte tekstverklaring.
ZEVEN!
Oké ik ben een nitwit, plaatje erbij lukt me niet, dus klikt u zelf graag even.
Maar Bismarck, zie je dan niet dat dit koningslied het allerbelangrijkste is wat er op dit moment in Nederland gaande is, en dat Sargasso er wel buitensporig veel aandacht aan moet schenken?
Sargasso, wat een blamage.
En om de nederlandse draaikonterij compleet te maken is het koningslied ook nog weer eens verherterugingetrokken: http://www.hetofficielekoningslied.nl/nieuws/55/de-videoclip-van-het-officiele-koningslied.html (ook verkrijgbaar bij iTunes).
Laat Ali B met zijn koning rap van gister in DWDD maar optreden ,stukken beter als dat achterlijke koningslied .
Dat gevoel wist Peter Breedveld altijd zo mooi te omschrijven. “Gewoon meedoen”, een andere keuze is er niet.
Oh jawel. Gewoon je vinger opsteken en je eigen gang gaan. Koningsliederen of geen koningsliederen. Koningshuizen of geen koningshuizen. Het zal mij aan de reet roesten, redenen om iets te vieren zie ik hier sowieso niet. En Nederland laat me inmiddels siberisch koud. Als de stad waarin ik woon morgen in Duitsland of België ligt, vind ik het best.
Het koningslied is een fraai staaltje van ‘planned obsolence’
Ik vind ratatouille (zoals ik die maak) trouwens ronduit lekker.