Ik ben er een geworden. Ondanks dat ze eigenlijk niet bestaan. Maar toch. Maar laten we bij het begin beginnen: de vleesconsumptie, bij ons in het westen maar ook in het algemeen, ligt veel te hoog. Dat is dramatisch voor het klimaat. Slecht voor de gezondheid. Er is allerlei gerotzooi in de vleessector. En last but not least is het ook heel zielig voor de dieren. Hoewel ‘zielig’ niet helemaal de lading dekt, als het gaat om het in erbarmelijke omstandigheden gevangenhouden van miljarden levende wezens. Een deel van de lezers ben ik nu al kwijt, die zitten, al het bewijs ten spijt, al schuimbekkend een commentje te tikken. Want zo gaat dat, als het gaat over minder vlees eten, dat roept heftige emoties op. Ook al zijn er eigenlijk wel belangrijkere dingen, zoals in dit geval het milieu en onze gezondheid. Zo zij het, ik schrijf dit stuk niet voor hen die nu al een rood waas voor ogen hebben.
Dit is het Sargasso-café van dinsdag 12-12-2017. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
COLUMN - ‘We stood there crying – filming with tears running down our cheeks.’ Aldus de toelichting bij een filmpje dat door National Geographic op twitter werd gezet. Een filmpje van (zo opende het artikel achter de bijgaande link) een ‘starving polar bear on iceless land’. Het was inderdaad treurig om te zien, die scharminkel van een ijsbeer, scharrelend tussen allerlei vuil, op zoek naar iets te eten. De tweet-met-filmpje van National Geographic ging dan ook meteen viral. En de commentaren lieten zich raden. Net als de reactie van wetenschappers.
Is dit dier een slachtoffer van klimaatverandering, zoals National Geographic beweert? Zullen straks alle ijsberen, verdreven van het smeltende poolijs, als hongerige klimaatvluchtelingen de Canadese vuilnisbakken komen inspecteren? De deskundigen hadden zo hun twijfels. Kwam dit de laatste jaren vaker voor, vroeg de een zich af. Het leidde wel tot nuttige discussies, zo luidde het commentaar van weer een ander. Uiteindelijk was het ijsbeer-expert Jeff Highdon die de kijkers uit hun lijden verloste. Highdon reageerde liever niet (‘I try to avoid commenting on stuff like this, at least for the first couple days when emotions are high. But since you asked…’) maar kwam op verzoek met een analyse van de situatie. Dat soort dramatische beelden zijn niet nieuw. IJsberen zijn alleseters en gaan wel vaker op zoek naar eetbaar afval. En ook ijsberen kunnen ziek worden. Highdon bekeek het filmpje nauwkeurig, bekeek de omgeving, zag waar het gemaakt moest zijn, en wees erop dat de ijsberengemeenschappen daar in de buurt gezond en ‘stable’ zijn. En ja, daar ligt dus niet altijd ijs, maar dat vinden ijsberen helemaal geen probleem.
ANALYSE - Over de vereisten voor een effectief beleid.
Al vaker heb ik geschreven over de ontwikkeling van Lelystad Airport. Als actief zweefvlieger ben ik ook belanghebbende, maar daarom gaat het me niet. De landelijke organisatie KNVvL doet zijn best en de bewoners uit diverse landsdelen laten zich oppositioneel goed horen.
Boeiend vind ik de gang der dingen als politicoloog. Wat gebeurt er nu eigenlijk en waarom loopt het zo als het gaat? Het FD van 11 december schrijft dat experts een braindrain zien bij het ministerie van Infrastructuur. Dat is geen verrassende mededeling. Inhoudelijke kennis is niet in tel in de overheidsbureaucratie, als je maar verstand hebt van processen en management.
Waarom is het proces zo belangrijk? Welke dingen zijn bepalend voor de effectiviteit van het optreden van de overheid? De rapportage van de Bewonersdelegatie Aansluitroutes Lelystad heeft de titel “Een ander geluid”. Het is een stuk met verbluffende kwaliteit.
Wat is nodig?
De kernvraag is natuurlijk: wat hebben we nodig voor effectief beleid? Het is niet zo moeilijk daarvoor een aantal vereisten te noemen:
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Ik zou uw algemene ontwikkeling beledigen als ik de Velvet Underground aan u introduceerde. Dat ga ik dus ook niet doen. In 1970 nam de band “Rock ‘n’ Roll” op: het liedje, geschreven door ome Lou, over een jonge vrouw die voor de eerste keer rock & roll op de radio hoort en het gevoel heeft dat haar leven daardoor werd gered.
Een goed nummer, daar niet van, maar de bezongen situatie is natuurlijk wel zo’n beetje het allerclicheeste cliché over populaire muziek.
Juristen hebben doorgaans geen antenne voor integriteit. Tijdens hun opleiding wordt er immers ingeramd dat de wet de scheidslijn is tussen betamelijk en onbetamelijk. Hun vak is duwen en trekken aan die scheidslijn. De rest is irrelevant. Wanneer je integriteit condificeert in regels komen ze er nog wel uit, maar anders dolen ze in het duister. Wat de fok, dat mag niet? – waar stáát dat dan?
Enfin, er is dus weer eens een integriteitsdingetje op het Ministerie van Justitie (en Veiligheid, maar dat is iets totaal anders). Beetje druk op een onderzoeker gezet om bruikbare resultaten uit een rapportje te kunnen halen. Gewoon, wat contextualiseren. Politici van de tutter. Ministerie schiet in standje verbaasd. Ik geloof in de oprechtheid daarvan. Integriteit? Echt – geen flauw idee.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
DATA - The Guardian kreeg stukken in handen van twee spionagebedrijven die infiltreren in actiegroepen voor grote bedrijven. De spionnen verzamelen informatie maar proberen ook ruzie te veroorzaken om campagnes te ontregelen.
Vanaf september 2018 is het gebruik van een mobiele telefoon door scholieren in de klas, op de gang, op het schoolplein, in de kantine, waar dan ook op school, verboden.
In Nederland zijn we nog niet eens toe aan een verbod tijdens de les.
Dit is het Sargasso-café van maandag 11-12-2017. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Een brommende gitaar en een melancholische vrouwenstem. Soms heb je niet meer nodig.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.