Steeds meer mensen zijn zich bewust van de schade die overvloedig consumeren aanricht. Het kopen van eerlijke en duurzame producten is een goed begin, maar niet genoeg. Gepersonaliseerde reclames op Facebook van mooie schoenen en kleren; flitsend rode verpakkingen in schappen; en gadgets vol technologie die snel kapot gaan, zodat je vaker iets nieuws koopt: we worden verleid om onze portemonnee te trekken en worden constant aangesproken op onze status als consument. En het werkt. Natuurlijk moet je eten kopen en een jas dragen, maar we schaffen regelmatig producten aan die niet noodzakelijk zijn voor het primaire levensonderhoud. Dit fenomeen heet 'consumentisme'. We leven in een hyperconsumptieve maatschappij die een diepe en grote ecologische voetprint achterlaat. Het kopen van veel producten, de behoefte om te bezitten, is slecht voor mens en milieu. Wat kunnen we daartegen doen? Toename koopgedrag Consumeren is iets van alle tijden, zegt historicus dr. Peter van Dam tijdens de openingslezing van de reeks 'Groene bedoelingen'. Ons afvragen waar de consumptiemaatschappij vandaan komt heeft volgens hem dan ook geen zin. Het is in ieder geval een misverstand te denken dat het uit de Verenigde Staten komt. Vanaf de 16e eeuw zijn we in Nederland steeds meer voedsel en goederen gaan kopen en in de 20e eeuw explodeerde ons koopgedrag. Meer geld, betere transportmogelijkheden en grootschalige industriële productie maakte overdadig koopgedrag mogelijk.
The U.S. official in charge of protecting American elections from hacking says the Russians successfully penetrated the voter registration rolls of several U.S. states prior to the 2016 presidential election.
We were able to determine that the scanning and probing of voter registration databases was coming from the Russian government.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
COLUMN - Na drie schietpartijen in twee maanden, die tezamen twee doden en vier gewonden hebben berokkend, is er onrust op Wittenburg. Niet dat je dat meteen in het dagelijks leven merkt: er lopen als vanouds mensen over straat, de kassières bij de lokale supermarkt zijn vriendelijk als altijd, er hangen wat jongeren rond, de lichten in het buurtcentrum zijn aan.
Maar nu staat er elke dag en avond een politiebus op het plein, surveilleren er agenten te voet en te fiets, is er camerabewaking die registreert wie ons schiereiland op- en afgaat. Wanneer iemand op straat ineens luidkeels iets roept, verstarren sommige mensen van schrik. En zodra je buurtgenoten spreekt, gaat het er meteen over: hoe ben jij eronder, wat denk jij dat er nodig is? Komt het weer goed met onze buurt?
Wat me frappeert, is hoe uiteenlopend de zorgen, angsten en oplossingen zijn die mensen te berde brengen – en hoe rechtstreeks die te relateren zijn aan hun eigen positie en opvattingen. Een praatgrage straatgenoot die niet alles op een rijtje heeft, gooit alles op kleur en afkomst, en moppert dat “blanke mensen – ja want wit mag je tegenwoordig niet meer zeggen – het óók niet makkelijk hebben”, en wordt bozig wanneer iemand na een stille, koude wacht op het plein oppert ter opwarming even koffie te gaan drinken in het buurtcentrum: “Ja, Cohen dacht óók al dat je daar wat aan had!!”
OPINIE - Jesse Klaver wil een parlementair debat over de racistische ideeën die FvD-prominenten er op nahouden. Volgens Yernaz Ramautarsing en Theo Hiddema kan er kennelijk een rangorde vastgesteld worden van volken, waarbij wetenschappelijk zou zijn bewezen dat donkere volken gemiddeld genomen een lager IQ hebben dan blankere volkeren, en Oost-Aziaten (en Joden vermoedelijk) gemiddeld genomen nog net wat intelligenter zijn dan blanke Westerlingen.
De suggestie dat dit dan vooral genetisch zou zijn bepaald en verklaart waarom er welvaart en democratie in Europa en Oost-Azië heerst, terwijl grote delen van Afrika en het Midden-Oosten uitgemaakt wordt door dictaturen en failed states, waar armoe en ellende heerst, ligt voor de hand. Vrij naar Van Kooten & De Bie: ons IQ is de (op een na) beste, ons IQ is (net geen) kampioen…
Dergelijke voorstellingen knopen naadloos aan bij de wens van Forum voor Democratie om Arabische en Afrikaanse immigranten zoveel mogelijk buiten Europa te houden, het Westerse culturele chauvinisme dat Baudet verkondigt, bij antisemitische samenzweringstheorieën over hoe de EU een cultuurmarxistisch project zou zijn om de nationale identiteit de vernietigen door middel van rasvermening, en wat dies meer zij.
Vraag is alleen wel: is de Tweede Kamer de geëigende plek om over dit soort ideeën te debatteren? De regeringspartijen vinden van niet, en naar mijn mening hebben ze daar volkomen gelijk in.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Dit is het Sargasso-café van woensdag 07-02-2018. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
OPINIE - De bovenstaande advertentie, geplaatst in De Volkskrant door de Tilburgse universiteit, figureerde vandaag nogal opvallend in mijn sociale-media-filterbubbel. U kunt de reacties uittekenen want de verwijten zijn de laatste maanden nogal voorspelbaar: je gaat toch niet in een Nederlandse krant aan een Nederlands publiek iets uitleggen in het Engels?
Eerlijk is eerlijk: de weerzin tegen de verengelsing is ten dele irrationeel. We leven nu eenmaal in een globaliserende wereld. Ik schrijf dit op een Japanse computer, rechts van me ligt een Chinese mobiele telefoon en links staat mijn koffie (Braziliaans) in een mok uit Jordanië. Dat onze taalwereld eveneens globaliseert, is alleen maar logisch. Van de andere kant: computers, telefoons en koffie koop je zelf. Op de verengelsing heb je daarentegen geen vat terwijl de taal, meer dan een koffiemok, een soort huis is waarin je woont. Verandering ligt dan gevoelig.
Veel veranderingen zijn echter niet van dien aard dat je je er zorgen om moet maken. Ja, “planetoïde” is nauwkeuriger dan “asteroïde”. En er is geen noodzaak te spreken over “transhumance” als je al het woord “verweiding” hebt. Echt ernstig vind ik zulke verschuivingen echter niet.
Maar een enkele keer aarzel ik. Soms is de weerzin tegen verengelsing misschien niet helemaal irrationeel. Eén voorbeeld zet althans mij aan het denken: de “natie-staat” die de laatste tijd zo vaak in het nieuws is. De staat dus waarbinnen één volk woont. Die heette vijfentwintig jaar geleden nog gewoon “nationale staat”.
COLUMN - U kunt het vrijwel niet gemist hebben: collega’s van me hebben in Nieuwegein bij een opgraving een graf gevonden uit de Swifterbant-cultuur van 6000 jaar oud, met daarin een baby in de armen van een vrouw. We weten nog niet of het de moeder was. Behalve het Nederlands Dagblad en het Reformatorisch Dagblad hebben alle kranten er aandacht aan besteed. Op televisie kunnen u de nieuwsberichten ook nauwelijks ontgaan zijn. Bekijkt u even kort het bericht van het NOS-journaal en u bent weer bij.
Keurig uit de web-versie van het NOS-journaal geknipt is het vervolg van het interview waarin de journalist aan mijn collega suggereert dat ze ook ‘een stukje emotie’ had opgegraven. Hoe reageer je in vredesnaam als een journalist dát zegt?
De beste stuurlui staan aan wal en zo van een afstandje heb ik wel een suggestie. Ik blog daar over vanwege een behoorlijk pertinente opmerking van één van de reageerders op een eerdere blogpost, die ging over de tijdloosheid van emoties bij mensen in het verleden, oftewel de vraag of we bij mensen uit het verleden vergelijkbare emoties mogen veronderstellen als bij vergelijkbare gebeurtenissen nu.
Of we in Nieuwegein ‘een stukje emotie’ hebben opgegraven, staat nog maar te bezien. De samenleving zo rond 4000 v.C. (en nog lang daarna) was er één waarin de helft van alle kinderen hun eerste levensjaar niet haalde. Kindertallen waren hoog en elk gezin had wel een paar overleden zuigelingen te betreuren. Dat geldt dan voor gezinnen waarin de moeder niet voortijdig in het kraambed sneuvelde. Het zou kunnen zijn dat het graf in Nieuwegein daar een voorbeeld van is.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Een meerderheid van 368 leden (tegen 274) stemde vandaag tegen het voorstel om een klein aantal zetels uit de ‘Brexit-erfenis’ te verdelen via een Europese kieskring. Zo zouden Europese kiezers op kandidaten uit heel Europa kunnen stemmen.
De tegenstemmers kwamen merendeels uit de Europese Volkspartij (christendemocraten) en de Europese Conservatieven.
De Groenen zijn voorstander van transnationale lijsten.
Niet iedereen verstaat de kunst van ‘huilie huilie’ doen. Roy Orbison wel. Bijgaand vraagje: herkent u nog ander bekenden in deze opname?
ScienceGuide interviewt de Canadese literatuurwetenschapper Michel Lacroix over zijn kritiek op het excellentie-evangelie:
Het is Kafkaësk dat briljante geesten zich voegen naar beleid en doelstellingen waar ze het helemaal niet mee eens zijn.
De hele beweging van het streven naar excellente universiteiten heeft zo z’n impact:
Neem onze business school als voorbeeld. Daar worden exorbitant hoge cijfers gegeven omdat dit gunstig is voor de waardering van de docenten. Dat neemt zodanige vormen aan dat de decaan in moet grijpen. Hetzelfde geldt voor promoties die bijna allemaal het predicaat ‘excellent’ krijgen, ook al zijn er vijftien pagina’s aan commentaar van de leescommissie.