Nondeju. Dat is een woord dat ik in het dagelijks leven nooit gebruik, maar het lijkt nu ontzettend toepasselijk. Ik zat lang in de ontkenningsfase, of tenminste in de het-zal-allemaal-zo’n-vaart-niet-lopen-fase, maar het is me nu wel duidelijk. Ik word wakker in een vreemde wereld. Een wereld waarin onderscheid wordt gemaakt tussen goed volk en, nou ja, geen goed volk. Of zo. De criteria zijn nog niet helder. Klaas Dijkhoff staat inmiddels bekend om zijn gebakken-luchtballonnetjes. Eerst over het korten van uitkeringsgerechtigden en het uitzetten van vluchtelingen (gechargeerd), nu over het dubbel straffen van mensen die in bepaalde wijken een misdrijf begaan. Het is natuurlijk een bliksemafleider, wegens gedoe rond de dividendbelasting die in de Algemene Beschouwingen een heet hangijzer zijn. Daarom gooit hij er een belachelijk voorstel in waar iedereen van op zijn achterste benen gaat staan. Hij weet dat het een onmogelijk plan is, het is in strijd met de grondwet en de mensenrechten, het is ook onuitvoerbaar.
Dit is het Sargasso-café van donderdag 20-09-2018. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
ANALYSE - Het lijkt erop dat Viktor Orbán, in reactie op de aanname van het Sargentini rapport in het Europese parlement op 12 september, opnieuw de vlucht vooruit kiest door zich steeds openlijker op te werpen als de leider van een Europese coalitie van rechts-nationalistische partijen, schrijft onze Hongaarse correspondent Henk Hirs.
In Hongarije zelf heeft het EP-besluit intussen helemaal niets veranderd: de oppositie is totaal machteloos en de uitbouw van de autoritaire partijstaat gaat onverdroten verder.
Drie recente Hongaarse nieuwsberichten illustreren dit laatste:
COLUMN - 
Woodwards nieuwe boek Fear, over de gang van zaken in het Witte Huis onder Donald Trump, leest vlotjes weg. Maar na afloop had ik bitter weinig geleerd, realiseerde ik me. Ja, Woodward puzzelt keurig bij elkaar hoe allerlei beslissingen tot stand zijn gekomen; hij geeft een naargeestig beeld van Trumps onkunde en ongeduld, zijn gelieg en gedraai; van het gemak waarmee Trump mensen schoffeert en bedriegt, of waarmee hij processen en procedures ondermijnt; van zijn ijdelheid, zijn narcisme en zijn amoraliteit. Je wordt er niet vrolijk van.
Al die dingen zijn eerder beschreven, zij het niet zo omvattend, en niet altijd door auteurs van zulk niveau. Maar juist daarom schuurt het. Woodward had de publicaties van anderen tot zijn beschikking; waarom – met zijn enorme kennis en zijn geweldige netwerk – daarop niet voortgeborduurd, het eerdere werk van anderen niet geïncorporeerd, om een stapje verder te komen?
In plaats van minutieus te achterhalen wie wat wanneer zei, en welke intonatie ze daarbij kozen, had Woodward kunnen trachten te begrijpen waarom de stafleden en ministers die voorstellen van Trumps bureau verwijderen, uit angst dat hij een in een van zijn vele opwelling afgedwongen voorstel metterdaad signeert, niet artikel 25 van de grondwet inroepen: de bewezen ongeschiktheid van de zittende president.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Ierse flatdance in een western setting – veel potsierlijker (en vermakelijker) gaat u het vanavond niet krijgen. Lindsey Stirling is een multi-artiest, die in 2010 doorbrak via America’s got talent. Ze bespeelt in het clipje een heel rare viool.
Dhr Dijkhoff tijdens de algemene beschouwingen:
Dijkhoff ging vandaag niet zover. Wel zei hij dat 2050, het jaar dat Nederland aan het klimaatverdrag van Parijs moet voldoen, ‘nog ver weg is’. Hij roept het kabinet op gelijke tred met omliggende landen te houden.
En
Klaas Dijkhoff, de fractievoorzitter in de Tweede Kamer, wil niet dat Nederland ‘als een malle’ geld gaat uitgeven.
Uhm… Wellicht is het dhr Dijkhoff ontgaan, maar we lopen in Europa als Nederland hopeloos achter. We staan op de twee na laatste plek!
Kortom, we moeten juist wel een enorme investering doen, al was het maar om een beetje bij te blijven. Dat vraagt niet om gelijke tred maar om een lange sprint.
En om het voor de tot economie en geld beperkte inzichten van Dhr Dijkhoff wat begrijpelijker te maken: als we het niet doen, missen we economisch de boot (zeg maar enorm cruiseschip).
Twee verschillende onderzoeken geven aan dat de extreem rechtse kant van Nederland op Twitter zich makkelijk laat inpakken door Russische trollen.
Vrij vertaald, ze laten zich makkelijk beïnvloeden door de leugens van een vreemde mogendheid.
En hun verweer komt een beetje neer op “ja maar de Nederlandse media en politici liegen ook” en “ja maar kijk eens hoe goed Poetin het doet”. Best triest eigenlijk.
Daar zeggen ze twee dingen mee. Ten eerste dat ze in hun schijnbare poging onafhankelijk te zijn (van bv de Nederlandse Media) diezelfde onafhankelijkheid direct het raam uitgooien voor een oncontroleerbaar, maar passend, beeld van ver weg.
En ten tweede dat hun illusie belangrijker is dan wat dan ook. Geen idee hoe ze dat in hun hoofd recht gebreid krijgen.
Overigens wel makkelijk voor de extreem rechtse politici in Nederland. Zulke makke schapen zijn moeiteloos op sleeptouw te nemen.
Op Twitter trouwens nog geen extreem rechtse twitteraar afstand horen nemen van die Russische beïnvloeding. Maar goed, dat is natuurlijk lastig, bekennen dat je eigenlijk een mak schaap was.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Ja, daar hebben we het eerder over gehad. Maar het blijkt allemaal toch nog wat lelijker te zijn dan we hier toentertijd dachten. Een nieuw gekozen regering besloot om het lopende experiment met het basisinkomen in Ontario te beëindigen. Sommigen van ons en de reaguurders vonden dat jammer, anderen benadrukte dat het ook gewoon het democratisch proces is, waarbij een nieuwe regering nieuwe besluiten kan nemen. Maar een paar dingen blijken nu toch wat anders te liggen.
Dit is het Sargasso-café van woensdag 19-09-2018. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Zigeunerjazz van Zmei3, een Roemeense band die Berlijn als uitvalsbasis heeft. Muziek om even rustig bij achterover te leunen.