'thailand'

Er is veel te doen om de vogelgriep. Niet alleen vanwege de directe gevolgen voor de dieren en de mensen die er mee in aanraking komen. Ook vanwege het dreigende gevaar dat het H5N1 virus zich aanpast en zich van mens tot mens kan gaan verspreiden.
Het virus is inmiddels tot in Europa doorgedrongen.
Velen vrezen voor een wereldwijde pandemie. Een pandemie die, vanwege de enorm toegenomen mobiliteit van de mensen, veel meer impact kan hebben dan de laatste echt grote grieppandemie van 1918-1919.
Maar de laatste paar dagen krijg ik heel sterk het gevoel dat het dit keer wel eens heel anders zou kunnen verlopen. En dat komt met name door het feit dat informatie tegenwoordig sneller reist dan een virus.

In mijn ogen zijn er drie fases relevant in de verspreiding van een potentieel gevaarlijk griepvirus:
– De verspreiding tussen vogels van het virus waarbij het mogelijk ook mensen infecteert;
– Het muteren van het virus zodat het van mens op mens overgedragen kan worden;
– Het verspreiden van het virus tussen mensen wereldwijd.

In alle drie de fases is het in het belang van het virus om zoveel mogelijk ongestoord te werk te kunnen gaan. Hoe minder interventie van mensen, hoe meer vogels het kunnen oplopen. Hoe meer vogels het oplopen, hoe groter de kans dat er ergens een mutatie ontstaat. Hoe later het gemuteerde virus ontdekt wordt, hoe verder het zich al verspreid onder de mensen.
In alle drie de fases is informatie het belangrijkste wapen. Daar waar in 1918 het zeer onwaarschijnlijk was dat wij snel zouden horen van gevallen van vogelgriep in een obscure regio van China, is het tegenwoordig zo dat deze informatie bijna onmiddelijk gedeeld wordt. Wereldwijd kunnen dan deskundigen en overheden bepalen welke consequenties dat heeft. Zijn er bijvoorbeeld trekvogels die uit dat gebied naar andere gebieden gaan en moet daar dan al het pluimvee binnen blijven.
Op het moment dat het virus muteert en men dit constateert, weet de hele wereld dat onmiddelijk. Het gebied waar het geconstateerd wordt gaat op slot en er wordt onmiddelijk gekeken waar de mensen uit dat gebied mogelijk naar toe zijn gegaan. Op dat moment kan een programma van gerichte bestrijding (inentingen) gestart worden.
Naast de snelheid van verspreiden van informatie speelt natuurlijk ook nog de inmiddels bekende informatie over hoe virussen zich verspreiden door populaties heen. Er kunnen computermodellen gemaakt worden waarbij ook gesimuleerd kan worden welke effecten het inenten heeft. Hiermee kunnen de beperkte voorraden middelen zo effectief mogelijk ingezet worden.
Ook kan men wereldwijd snel inhoudelijke informatie delen over de aard van het virus en mogelijk medicijnen.