De gemeente Westerwolde mag 255.000 euro en meer tegemoet zien van het COA (Centraal Orgaan opvang Asielzoekers). Op last van de rechter moet het COA per 22 februari 15.000 euro betalen aan de gemeente als in de asielopvang in Ter Apel meer dan 2000 mensen de nacht daar moeten doorbrengen. Sindsdien is het (tot en met zaterdag 23 maart) al 17 keer voorgekomen dat het COA nergens in het land genoeg gemeenten bereid vond een deel van de mensen over te nemen. Het zal voor Westerwolde een welkome aanvulling zijn op de 447.802 euro die de gemeente al uit het Gemeentefonds krijgt (zie Bijlage 3.2-4 Decentralisatie-uitkering Faciliteitenbesluit opvangcentra). De roemruchte Spreidingswet is op 1 februari in werking getreden, maar kan blijkbaar nog nergens geëffectueerd worden om Ter Apel op korte termijn te ontlasten. En ook al is er enige verbetering te bespeuren, er zijn nog teveel gemeenten die geen enkele vorm van asielzoekersopvang hebben. [kader] 176 gemeenten hebben (nog) geen opvang voor asielzoekers. Van die 176 gemeenten zijn er 77 die een of ander plan hebben om tot een opvang te komen. Er zijn dus 99 gemeenten die niets hebben. Geen opvang, geen plannen daartoe. [/kader] In april 2022 vermoedden we dat er in Nederland toch meer ruimte voor asielzoekers moest zijn. Dat zo’n 23% van alle gemeenten wel asielzoekersopvang hadden leek ons wat al te zuinig. [1] Ook al had een jaar later 30% van alle gemeenten enige vorm van asielzoekersopvang, het was nog steeds te mager en het hielp Ter Apel weinig tot niet. Er moest een ander aanpak komen. [2] De komst van de Spreidingswet heeft veel gemeenten wel in beweging gebracht. Inmiddels heeft 49% van de gemeenten asielzoekersopvang (gevonden op basis van bronnen als de COA locatiezoeker, gemeentelijke websites en regionale media). Bij vorige peiling (april 2023) waren er in 102 gemeenten 154 opvanglocaties met een capaciteit van 48.671 bedden. De laatste peiling laat zien dat er in 166 gemeenten 250 opvanglocaties zijn, met een capaciteit van 61.383 bedden. Saillant detail: Bij 59 van deze 166 gemeenten worden meer mensen opgevangen dan is vermeld in de capaciteitsraming die bij de Spreidingswet is opgegeven. [3] Van de 102 gemeenten (eerste peiling) hebben 4 gemeenten geen opvang meer. Onder de 240 gemeenten die geen opvang hadden, zijn er nu 68 die wel asielzoekersopvang hebben. Van de 176 gemeenten die geen opvang hebben, zijn er 77 die een of ander plan hebben. Bij sommige gemeenten is dat vooralsnog niet verder dan rondkijken of er geschikte locaties zijn. Andere gemeenten zijn begonnen met een enquêtes of peilingen onder de inwoners en/of gemeenteraad. Zesentwintig gemeenten zijn al zo ver dat een locatie is vastgesteld. Achttien daarvan moeten nog dit jaar open gaan. Drie locaties gaan naar verwachting in 2025 open. In vijf ander gevallen is nog onbekend wanneer een locatie in bedrijf kan. Soms omdat de gemeente en COA nog details moeten uitwerken, soms omdat inwoners de voortgang traineren met bezwaarprocedures en rechtszaken (Albergen – gemeente Tubbergen). Er zijn dus 99 gemeenten die (nog) niets hebben. Geen opvang, geen plannen daartoe. Slechts in enkele gevallen is dat onwil. Westland zegt absoluut geen draagvlak te hebben. Staphorst wil niet dat asielopvang de plannen voor toerismeontwikkeling in de weg zitten. Weer andere gemeenten vinden dat ze met de opvang van vluchtelingen uit Oekraïne ruimschoots aan hun taks zitten (Alblasserdam en Vlaardingen). Of men vindt de geplande huisvesting van arbeidsmigranten al meer dan genoeg (Boxtel). Dan zijn er nog gemeenten die er niet met het COA uit kunnen komen, omdat de gemeente de voorwaarden van het COA niet kan accepteren (De Ronde Venen). Of juist omdat het COA het aanbod van de gemeente afwijst (Montferland). Zo gaat dat niet overal. In Bunnik stemde de gemeenteraad unaniem voor een opvang voor 90 asielzoekers (Bunnik stelt de raming van de Spreidingwet op 111 asielzoekers). “Iedereen in Nederland moet zijn steentje bijdragen. En zeker Bunnik als zeer hoogopgeleide, blanke enclave moet hier plek voor bieden”, zei een inwoner tegen de NOS. In Putte (gemeente Woensdrecht) worden 95 asielzoekers opgevangen. Volgens de Spreidingswet zouden dat er 124 moeten worden. Dat is in Woensdrecht geen enkel probleem. Terschellinger jongeren zien vooral voordelen bij de komst van asielzoekers (raming Spreidingswet staat op 26 asielzoekers). Goed voor oplossen van arbeidstekorten of aanvulling bij seizoenswerk (asielzoekers van de opvangboot in Harlingen hielpen bij Oerol). Ook goed voor oplossingen om het woningprobleem te tackelen (ombouwen oude gebouwen of bouwen van containerwoningen). Noten: [1] https://sargasso.nl/er-is-meer-ruimte-voor-vluchtelingen/ [2] https://sargasso.nl/plan-kan-eerlijk-zullen-we-alles-delen/ [3] Capaciteitsraming, provinciale opvangopgave en indicatieve verdeling per gemeente 2024. Westerwolde (waar Ter Apel onder valt) moet volgens de raming 131 asielzoekers gaan opvangen.
De raad van Odin aan Loddfáfnir vormt een kort gedeelte in de Hávamál, een verzameling van wijze aforismen van Odin uit de Edda. Het zijn vooral praktische volkswijsheden in een gedragen, dichterlijke stijl.
Vigundr is de artiestennaam van Mary Anlezark, die al sinds 2018 werkt aan haar debuutalbum Siðr (magie, uit te spreken als ‘seider’).
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Derde deel van een vierdelige reeks over de laatste, naar mystiek neigende stromingen binnen de antieke filosofie.
Het Griekse woord gnosis betekent zoiets als kennis. Het woord wordt wel gebruikt als aanduiding voor een verzameling Romeinse religieuze oriëntaties, waarvan we de christelijke kennen uit de Nag Hammadi-geschriften. De joodse en andere gnostische oriëntaties zijn minder goed gedocumenteerd. We zouden de gnostische opvattingen een religieus geloof kunnen noemen, ware het niet dat een gnosticus juist denkt dat hij niet iets gelooft maar dat hij iets weet. Hij heeft inzicht, kennis, begrip. De gnosticus kent weinig twijfel. Meer precies is de kennis van de gnostici een kennis voor ingewijden, die als enigen begrip hebben van het ware. Het gaat daarbij niet om boeken, maar om zelf bereikte inzichten.
Onderling verschilden de gnostici van mening over hoe kennis over het goddelijke verkregen moest worden. Waar de ene stroming het zocht in de ascese, om door versterving los te komen van het lichaam, zochten andere het in extreem libertinisme, het vrijlaten van alle genoegens, een loskomen van alle geboden door zich over te geven aan het lichaam. Anderen onderwierpen zich weer aan vormen van meditatie. Deze stromingen deelden echter allemaal één overtuiging: de kennis van het goddelijke is in elk mens al aanwezig. Alle materie komt immers voort uit het Ene. De kennis moet alleen naar boven worden gehaald.
Veel van de discussie over de woningmarkt gaat over meer bouwen. Maar er is volgens hoogleraar Marcel Canoy een betere manier om de markt te verbeteren: gebruik de bestaande voorraad efficiënter.
Veel ingewikkelde beleidsdossiers kennen complexe afruilen. In de zorg: hoe combineren we toegankelijkheid met betaalbaarheid en kwaliteit? Bij migratie: hoe zorgen we voor een balans tussen humaan beleid en nationaal draagvlak? Bij klimaat: hoe kunnen we als klein land een zinvolle en betaalbare bijdrage leveren aan een mondiaal probleem?
In de woningbouw is (praktisch) een win-win beschikbaar, eentje die heel veel kan opleveren
Bij al die dossiers leidt het kiezen van het een of het ander tot pijn ergens in de samenleving. Er zijn maar weinig complexe dossiers waar de magische win-win bereikbaar is: we gaan er als land op vooruit zonder dat iemand wezenlijk moet inleveren.
Ook de woningmarkt kent vele dilemma’s. Wie geef ik voorrang bij het toewijzen van corporatiewoningen? Waar bouw ik wat eerst? Hoe ga ik om met de afruil tussen de behoefte aan grond voor woningbouw en natuur of recreatie? Hoe zorg ik dat nieuwe woningen gebouwd worden met inachtneming van stikstofregels? Allemaal verre van win-win.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
Both ends, een organisatie die opkomt voor milieu en mensenrechten deed samen met een aantal verwante organisaties onderzoek naar de Nederlandse baggerindustrie.
‘Nederland ondersteunt voor miljarden euro’s de baggerprojecten van Boskalis en Van Oord over heel de wereld. In al deze projecten wordt structureel het leven van mensen en het milieu verwoest. Het beleid van de Nederlandse overheid om mens en milieu te beschermen faalt systematisch. En na twaalf jaar onderzoeken en praten zijn er geen echte verbeteringen. Het is tijd voor een grondige schoonmaakbeurt van overheidssteun aan de baggersector.’
Het begon een aantal jaren geleden in de buurt van Tetovo, de streek waar de Albanese minderheid van Noord-Macedonië woont. De Anti-gokbeweging ontstond uit onvrede over de gestage uitbreiding van het aantal gokhallen tot in de kleinste dorpjes. Xhemal Abdiu, jeugdwerker in Mala Rechica, kende het verwoestende effect van gokken op jonge levens. Hij schaarde zich bij het protest tegen de zoveelste gokhal in zijn dorp en tilde de beweging naar het landelijk niveau. De voornaamste eis van de beweging is een verbod op de vestiging van gokbedrijven binnen een straal van 500 meter van scholen en andere centra waar veel kinderen komen. De regering van Noord-Macedonië reageerde positief en verwerkte de eis in een nieuw wetsontwerp ter beteugeling van de gokverslaving. Maar ‘lakse regelgeving, Oostenrijkse bedrijven en het wetgevingscircus staan in de weg’, schrijft de onderzoeksjournalist David Ilieski. Het is de vraag of de nieuwe wet nog voor de aanstaande verkiezingen door het parlement geloodst kan worden. Zondag kiest Noord-Macedonië een nieuwe president, in mei volgen parlementsverkiezingen.
Gezien de hoge concentratie van scholen en casino’s in dorpen en steden zou het verbod, dat de Anti-Gokbeweging eist en dat nu in een wetsontwerp staat, in theorie honderden casino’s kunnen dwingen geheel te sluiten of naar locaties buiten de stad te verhuizen. Daar was niet iedereen even blij mee. Met de huidige regeringscoalitie van de socialistische SDSM en de partij van de Albanese minderheid DUI zag Abdiu nog wel goede vooruitzichten voor de vereiste strengere regels voor de gokindustrie. In Mala Rechica behaalde de beweging een overwinning met het annuleren van het geplande nieuwe casino. Op landelijk niveau kregen ze steun van Albanese parlementariërs die het voorbeeld van anti-gokverslagingswetgeving uit de buurlanden Albanië en Kosovo wilden volgen. Er zijn echter twee onzekere factoren. Ten eerste heeft de staat Noord-Macedonië zelf baat bij de inkomsten uit de gokindustrie. In 2022 verdiende de staat 88 miljoen euro aan belastinginkomsten uit deze groeiende bedrijfstak. En ten tweede is het de vraag hoe sterk de invloed van de industrie is op het wetgevingsproces.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Tangerine Dream was een Duitse elektroprogpop-band onder leiding van Edgar Froese (1944-2015). De band was actief sinds 1967.
Ricochet uit 1975 is het zevende album van de band en slaat met haar combinatie van synthesizers en meervoudige ritmes de weg in richting elektronische dansmuziek en trance.
Sinds de dood van Froese staat de groep onder leiding van multi-instrumentalist en toetsenist Thorsten Quaeschning.
Piero Umiliani was een componist voor Italiaanse exploitatiefilms. Zoals Il Corpo (Het Lichaam) uit 1974, een erotisch drama onder regie van Luigini Scattini, waar Umiliani de muziek voor schreef.
Ik had hier al eens eerder gewezen op het fenomenale album Life is Sweet van Maria McKee. En ben ik de enige die hier aan de Tindersticks moet denken?
De Zwitser Beat Zeller maakt volgens eigen zeggen gospel blues trash. Hij maakt al muziek sinds zijn dertiende, toen hij bandjes uitbracht onder de naam ‘Taeb Zerfall’.
Inmiddels heeft hij een eenmansband en met The Monsters, maakt hij muziek als DJ en leidt hij zijn eigen platenmaatschappij.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.