Naast de landelijke ziekenhuisstaking (a.s. woensdag) staan voor november nog een demonstratie tegen de uitrol van 5G (wegens stralingsgevaar), een pleinbijeenkomst van ‘Grootouders voor het Klimaat’ en de volgende landelijke Klimaatstaking (30 nov.) op de agenda. De lokale overheden mogen hopen dat boeren, bouwers en onderwijzenden voorlopig even zijn uitgeraasd en dat pro-Zwarte Pietermannen hun laatste rookbommen hebben gegooid, want het schijnt dat Sint nog wel een poosje ronddwaalt. Rutte gaat niet over ‘feestjes’, dus zegt hij er niets over. Heeft hij wel wat in petto voor het ziekenhuispersoneel? We wachten af. Ondertussen zetten wij Ruttes onrust in perspectief. Een deel van de maatschappelijke onrust betreft arbeidsonrust.
Dit is het Sargasso-café van zondag 17-11-2019. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
RECENSIE - Van een Twentse schooljuf die haar kinderen een onversneden clichéhomo wil tonen en Jezus en Judas als homopaar, tot heerlijke musicalliedjes over genderneutrale toiletten en acceptatie; de Alex Klaasen Revue komt compleet en vooral vrolijk uit de kast.
Dit is de kapstok die Klaasen aan Showponies 2 geeft: hij wil opnieuw uit de kast komen, maar nu met een fijn feestje, want de eerste coming out herinnert hij zich als een worsteling: op de achterbank bij paps en mams, die hij met een smoes vroeg hem van Oirschot naar zijn studiestad Amsterdam te brengen. Nadat hij er niet in slaagde tijdens de voorafgaande kerst uit de kast te komen, vanwege de ‘schok voor oma’. En – zoals gebruikelijk – was het voor de ouders allerminst een verrassing. Alex leest vervolgens nog een brief van z’n vader voor als reactie, perfect maar stijfjes formulerend welke weg Alex zal moeten en mogen gaan.
Waaruit opnieuw blijkt dat ouders niet schrikken van de afwijkende geaardheid van kinderen, maar veeleer vrezen voor de kwetsbaarheid van hun kind. Die bij Alex Klaasen evident is, als kunstenaar en homo. En terecht, toont Klaasen ook in Showponies 2. In z’n roze broekpak etaleert Klaasen de hele avond het lijf, dat je in gedachten met gym op school van de evenwichtsbalk ziet lazeren waarna de andere jongens hem uitlachen.
Een tijd geleden constateerden we hier dat Nederland, gezien de aardige hoeveelheid prijzen die er in de wacht te slepen zijn, een uiterst complimenteus land is jegens kunstenaars. En dat ging om prijzen die door vakjury’s worden toebedeeld.
Bij enkele van dat soort prijzen worden er ook publieksprijzen uitgereikt. Tel er de vele initiatieven bij op waar alleen een publieksprijs wordt toebedeeld, en we kunnen stellen dat de amateurjurering van significante betekenis is voor de mate waarin kunst wordt gelauwerd.
Een kleine selectie uit de publieksprijzen van dit jaar.
Tijdens de Salon 2019 in Museum Gouda namen 2100 bezoekers de moeite een stem op een van de kunstwerken uit te brengen. Een meerderheid stemde op een schilderij van Debora Makkus.
Debora Makkus – Japan, 2018, acrylverf op linnen, 130 x 100 cm.
De publieksprijs van de Doetinchemse Kunstwandelroute 2019 ging naar Fieke Jolink, die 485 van de 785 stemmen kreeg.
Fieke Jolink – Gezwam, 2019, keramiek (60 cm hoog), boomstam (170 cm hoog). Toelichting van de kunstenares: “Op een voetstuk van vergankelijkheid wint de schoonheid van de natuur het van de mens met zijn te veel aan woorden zonder inhoud.”
De tweejaarlijkse Zomerexpo, in Museum de Fundatie in Zwolle, had ‘Europa’ als thema. Na regionale voorrondes worden er 250 werken tentoongesteld. Er werden 20.000 online stemmen uitgebracht en 17% daarvan was voldoende voor de eerste plaats. En bescheiden geldprijs ging naar:
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Ik haal best veel nieuwe (soms ook oude) muziek uit de series die ik bekijk. Dit nummer, It Takes a Lot to Know a Man van Damien Rice, komt uit de nieuwe serie Dickinson, over de bekende dichteres Emily Dickinson.
Vreemd genoeg is deze serie in comedy-vorm gegoten, bij zo’n vermaarde artiest verwacht je toch iets anders. Maar het is echt geinig gedaan. De spookachtige toestanden die je in de trailer ziet, heb ik nog niet helemaal in de smiezen – ik heb de serie nog niet uit – maar ik heb er tot nu toe veel lol in.
RECENSIE - Sommige boeken voeren je onverwacht terug naar je middelbare schooltijd. Naar die ellenlange discussies in de kroeg over de gruwel genaamd religie, over nut en noodzaak van een verlicht dictator en de onweerlegbaarheid van het solipsisme. En wanneer ook dat laatste onderwerp afgeschoten was, dan was er altijd wel iemand die poneerde: ‘Al ons gedrag komt voort uit doodsangst’. Seks, de zucht naar macht, naar roem, naar geld: het was allemaal doodsangst. En we bestelden weer een rondje.
Het lijkt een dooddoener zogezegd, maar ‘alles is doodsangst’ is precies wat de auteurs van ‘Hoe de dood ons drijft’ wetenschappelijk willen aantonen. Het zijn drie volgelingen van de in 1974 overleden Amerikaanse cultureel antropoloog Ernest Becker, die weer een leerling was van de psychoanalyticus Otto Rank (die weer een leerling was van Freud).[1] Volgens Becker kon de hele menselijke beschaving verklaard worden vanuit ‘het verpletterende besef van onze fundamentele hopeloosheid en de angst voor onze onvermijdelijke dood’.
Cultuur en zelfwaardering
Doodsangst, zo lezen we, is het onvermijdelijke bijproduct van de grootste gift van de evolutie: ons zelfbewustzijn. Dieren mogen instinctief de dood mijden; alleen mensen weten dat ze, wat ze ook doen, uiteindelijk dood zal gaan. Om deze angst te bestrijden brengen we twee psychologische hulpmiddelen in stelling: cultuur en zelfwaardering. We willen onderdeel zijn van iets groters, een waardensysteem, een cultuur, beweging, geloof of land – iets dat de dood overstijgt. Door daar deel aan te nemen, hebben we de illusie dat iets van ons voortbestaat na de dood. En om dat extra geloofwaardig te maken, scheppen we de illusie dat we bijzonder zijn, dat we uniek zijn, en dat onze bijdrage aan dat systeem (et cetera) dus uniek is.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Dit is het Sargasso-café van zaterdag 16-11-2019. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
De ‘endangered species’ volgens het Wereld Natuur Fonds. Jazzbasssite en zangeres Esperanza Spalding kent ook bedreigde soorten.
Prachtig nummer geschreven door haarzelf, Wayne Shorter (zijn versie hier) en de filmcomponist Joseph Vitarelli.
De provincie Zuid-Holland slaat alarm, omdat de financiën van de gemeenten aldaar helemaal kapot gaan. Met alle gevolgen van dien:
Het is voor het eerst dat de provincie merkt dat meerdere gemeenten moeite hebben met het dekkend maken van de begroting. De situatie ‘is te herleiden naar het tekort aan middelen voor Wmo, Jeugd en Participatie.’ Het leidt tot ingrijpende maatregelen. Enkele voorbeelden: 600 tot 800 kinderen kunnen niet mee met schoolreisjes omdat subsidies worden stopgezet (in Zoetermeer), er komt een inkomensgrens voor subsidie van kinderopvang (in Alblasserdam) en plannen voor duurzaamheid en biodiversiteit worden versoberd (in Teylingen).
…
Smit en Vermeulen vrezen dat de problemen leiden tot een afname van het vertrouwen in de overheid. ‘De samenleving begrijpt in toenemende mate niet meer hoe de politiek zich voor hen inzet, terwijl zij tegelijkertijd ook horen dat het economisch gezien voor de wind gaat.’
Dit is het Sargasso-café van vrijdag 15-11-2019. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.