Het onderstaande reliëf uit Sippar in het noorden van Babylonië is misschien wel een van de bekendste kunstvoorwerpen uit het oude Mesopotamië. Niet zonder reden. Het is gebaseerd op de gulden snede en treft ons dus als harmonieus. [caption id="attachment_315009" align="aligncenter" width="470"] Tablet van Šamaš uit Sippar (British Museum, Londen)[/caption] Onder een baldakijn zit de zonnegod Šamaš (een naam die gewoon “zon” betekent) met in zijn hand een korte scepter en een ring. Beide zijn machtssymbolen; ik herinner me hoe de tweede lange tijd “ring of power” werd genoemd, tot die Tolkienfilms die uitdrukking voorzagen van onbedoelde bijbetekenissen, zodat wetenschappelijke jargontermen ineens populair werden (farshiang, kydaris). Deze Achaimenidische Ahuramazda en dat Sasanidische investituurreliëf zijn andere voorbeelden.
Dit is het Sargasso-café van zondag 19-04-2020. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
ACHTERGROND - We Facetimen, Zoomen en Houseparty-en wat af in deze ‘intelligente’ lockdown. Maar schermtijd kan een knuffel niet vervangen. Veel mensen hebben huidhonger. Dr. Anouk Keizer start daarom onderzoek naar thuisisolatie, het gebrek aan aanraking en mentaal welzijn. Doe je mee?
“Wat mis je het meest?!?” Ik kijk naar een live video op Instagram. Een gesprek met een regisseur en hoofdrolspeler van een film, die vanwege de gesloten bioscopen online in première gaat. Hartjes vliegen over het scherm, de vragen van kijkers verschijnen onder de video. En de vraag “Wat mis je het meest tijdens de lockdown?” blijft maar terugkomen. “Knuffels” zegt de regisseur, “zeker weten knuffels”. “Ik wil niet dat deze Instagram live eindigt”, valt de actrice bij, “Ik voel me zo eenzaam en ik mis echt menselijk contact”. Gelukkig heeft ze een hond, die je gedurende de livesessie op de achtergrond hoort hijgen en knauwen op een bot. Maar wat als je in deze tijd van thuisisolatie en quarantaine helemaal alleen in je appartementje zit? Zonder partner of huisdier. Wat doet dat met een mens?
De media schenken naast de vele berichten over sterfte- en besmettingscijfers van het coronavirus, ook aandacht aan het alleen thuiszitten. Zo schreef Volkskrantjournalist en filosoof Doortje Smithuijsen een artikel over de effecten van haar thuisisolatie. Alleen zijn, daarin staat zij zeker niet alleen. Want de groep alleenstaanden groeit al jaren, blijkt uit cijfers van het CBS. Ruim een kwart van de Nederlanders tussen de 25 en 45 jaar is single. In deze weken van zelfisolatie leven zij ook echt alleen. Dit kan leiden tot mentale klachten, zoals angst en depressie, zeggen psychologen van Tilburg University. Zelfs Koning Willem-Alexander schonk aandacht aan het alleen zijn en sprak in zijn toespraak over het ‘eenzaamheidsvirus’. En in het radioprogramma Met het Oog op Morgen ging het over huidhonger. Een bijna poëtische term, waarvan je zonder ‘m te kennen waarschijnlijk instinctief wel weet wat ermee wordt bedoeld: dat je lichaam het mist om aangeraakt te worden.
COLUMN - Na een gefrustreerde zoektocht kom ik er éindelijk achter wat er nou mis is met mijn webcam. Op mijn laptop zit onder F8 een knop die het beeld uit zet. Waarom? Geen idee. Na de aanvankelijke blijdschap dat ik ’t probleem heb opgelost, realiseer ik me opeens dat ik dan de volgende morgen dus wel een beetje fris voor de camera moet zitten. Eigenlijk vond ik ’t wel prettig dat mijn collega’s me niet konden zien. Maar ach, dat is ook wel goed voor me, dat ik me ’s morgens gewoon netjes moet opmaken, mijn haar doen en tenminste een nette top aan trekken. Een dag later besluit ik ook maar een normale broek of rok aan te trekken. Want ik sta nog wel eens op onder al dat technische geleuter, om even koffie te pakken of zo, en dan staat zo’n joggingbroek toch een beetje raar.
Als ik een paar dagen later aan een website moet werken, merk ik dat dat nogal lastig is op zo’n klein schermpje. Op kantoor heb ik 2 grote schermen, en dat hoeft nou ook weer niet, maar ik merk nu hoeveel ruimte de visual builder inneemt. Zoveel dat ik maar een centimeter of 10 van de live preview zie. Da’s niet handig. Dus ik vraag op vrijdag aan mijn bazen om een extra scherm, en die wordt maandag meteen geleverd. Heerlijk, die korte lijntjes en snelle acties bij ons. Natuurlijk loop ik weer te hannesen om het ding aan te sluiten, hoewel het plug & play zou moeten zijn. Gelukkig heb ik real time assistentie. Even denken we dat de display-poort van het dock kapot is. Maar uiteindelijk blijkt dat op de bijgeleverde instructieleaflet niet vermeld staat dat er onder ’t scherm een paar knopjes zitten, waarmee je o.a. de taal moet instellen. Ook weer gefixt! Lekker ding hoor, hij is groter dan mijn tv (maar die gebruik ik toch niet). En dus zit ik die avond lekker te bingewatchen op mijn nieuwe scherm.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Heel simpel: één stem, één gitaar en het publiek dat rustig meezingt. Een liedje over iemand die van huis is vertrokken, op zoek naar werk, maar niet durft terug te keren omdat er nog geen cent is verdiend.
Een werelwijd populair liedje vol weemoedige heimwee. En meervoudig toepasselijk vandaag. Alleen al om die ‘afstand’ die we geacht worden te houden en de lange weg die er nog is te gaan. Meer na de break….
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Dit is het Sargasso-café van zaterdag 18-04-2020. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Uit het enorm (te?) veel gecoverde liedje van Johnny Nash, presenteren wij u vandaag die van Holly Cole.
Overigens is deze uitvoering weer een cover van Holly Cole’s eerdere cover. Ze nam het eerder op met haar Holly Cole trio (in de uitvoering hierboven ook aanwezig).
In het kader van de vergrijzing, als u begrijpt wat ik bedoel….
Dit is het Sargasso-café van vrijdag 17-04-2020. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Saodaj’ komt van Réunion, het Franse eiland in de Indische Oceaan, waar Europese, Aziatische en Afrikaanse tradities op elkaar stuiten.
De ministers van Binnenlandse Zaken van de vier landen zetten hun uitgangspunten uiteen in een brief aan de Europese Commissie. Ze bieden een opening aan de landen die tot nu toe weigerden migranten op te vangen.
they argue that a “binding mechanism” to distribute asylum applicants be included in the executive body’s latest plan — the New Pact on Migration and Asylum — for a Continent-wide solution to the problem. But crucially, their proposal says that other EU countries can offer “other measures of solidarity,” meaning that they could help in ways besides actually accepting migrants — although under the proposal this should be the exception.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.