Kijk eens aan, een wietpas. Burgemeester Leers van Maastricht kwam met het idee. De pas, die moet voorkomen dat er aan buitenlanders wiet wordt verkocht, zou in ieder geval in Limburg ingevoerd moeten worden om drugstoerisme te ontmoedigen. Coffeeshops mogen dan enkel en alleen nog maar leveren aan mensen die lid zijn van de club. Coffeeclubs, dus. Het plan staat in Limburg alweer op losse schroeven, maar minister Guusje ter Horst vindt dat het idee in heel Nederland moet worden ingevoerd. Volgens haar werkt zo'n pasjessysteem matigend, is het gebruik beter te reguleren en krijgen coffeeshophouders een beter zicht op hun klanten.
ToN: 2e jaargang – week 27… de week van Rita
Er is weer een week voorbij…
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
“Moussavi was supported by people who have lost faith. We believe legitimacy comes from God. They believe it comes from the people, from votes. As long as it was a fraternal fight, it was O.K., but when it’s a fight about religious belief, the situation becomes unacceptable.”
New York Times columnist Roger Cohen laat de conservatieve geestelijke Mahmoudi uitleggen waarom de conservatieven in Iran hebben ingegrepen. Cohen stelt ook de logisch vervolgvraag: als legitimiteit van God komt, waarom dan toch verkiezingen houden?
“To get a level of acceptance. The legitimacy of the election comes from the supreme leader’s approval, but the level of acceptance comes from votes.”
“Er zijn inhalige regenten, onaangepaste migranten, halsstarrige bureaucraten en schijnbaar blinde economische krachten die social dumping en verlies van nationale soevereiniteit veroorzaken. En het belangrijkst van alles: er bestaat een Europa-brede bestuurselite van hoogopgeleide, sociaal wendbare en weerbare kosmopolieten die deze problemen niet wil zien of er technocratische schijnoplossingen voor aandraagt.”
Aldus socioloog Pierre-André Taguieff die uitgebreid geciteerd wordt in het zeer lezenswaardige artikel “De frustratiemaatschappij: Het rechtse woedereservoir” van Aart Brouwer in de Groene Amsterdammer van vorige week. Genoeg stof tot nadenken in dit artikel voor beide kanten van het verhaal. Een aanbeveling.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Onderstaand stuk is van Brechtje en verscheen eerder bij
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.