"I want to implement an agenda for reform, for renewal, for revitalisation and for the re-assertion of the core values of this great institution in the context of the 21st-century." (...) "Until we can move the debate on from sleaze and second homes to the future of this house, we shall remain in deep trouble." (...) "It is high time the House was run by professionals on a transparent basis, ensuring that we are accountable to the people who put us here." De nieuwe Speaker van het Britse Lagerhuis, John Bercow, liet tijdens de campagne duidelijk weten dat het Huis bij hem in goede handen zou zijn. Een 'clean break' na het gedwongen vertrek van voorganger Michael Martin op het hoogtepunt van de declaratieaffaire. Nu blijkt dat Bercow voor £20,659.36 zijn ambtswoning in Westminster heeft laten verbouwen, onder andere om de vertrekken 'kindproof' te maken. Vergeleken bij zijn voorganger zeer geringe kosten; Michael Martin liet de woning tussen 2000 en 2008 herinrichten voor het aardige bedrag van £724,600. Is deze £20,659.36 de media-aandacht waard? Met andere woorden: is hier sprake geweest van misbruik van het systeem, of is sinds de declaratieaffaire alles wat een politicus declareert verdacht?
Voor de cijferfetisjisten is dit een bijzondere dag. Deze minuut staan alle cijfers van ons decimale stelsel op een rijtje in tijd en datum. Over een minuut is het weer honderd jaar wachten op de volgende gelegenheid:
12:34:56 07-08-09
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Een ontzagwekkende documentaire, uitgezonden door HUMAN, gisteravond. ‘De Kleine Oorlog van boer Kok’ van Huib Schoonhoven, Karen Kuiper en Kees Vlaanderen. Te zien in deze documentaire is de jarenlange strijd van het familiebedrijf (‘Heerlijkheid Groot Weede’) nabij Amersfoort tegen zo’n beetje elke denkbare vorm van bureaucratie. Met als opmerkelijke uitglijders: zoon Kok wordt onterecht opgepakt door een politie-escorte en de burgemeester van Amersfoort, Albertine van Vliet-Kuiper, gaat liever niet in op de blunders bij het ruimen van de kippen tijdens de vogelgriep. Deze docu laat knap zien hoe rampzalige bestuurlijke dwalingen in een beschaafd westers land de biologisch verantwoorde boer tegenwerken. Maar vooral is het een mooie familiegeschiedenis.
De grootste ellende ontstaat voor boer Kok als in 1994 de nieuwe mestwet van kracht wordt. Boeren mogen hun drijfmest niet meer over het land uitrijden; het moet centimeters diep onder de grond worden geïnjecteerd om zo de uitstoot van ammoniak tegen te gaan. De mest van Boer Kok bevat maar 30 procent van de gemiddelde hoeveelheid ammoniak. Kok gebruikt geen kunstmest en voert zijn koeien geen krachtvoer. Hij voldoet aan de strenge milieueisen, maar de wet is onverbiddelijk.
De sfeer wordt grimmig zodra druiloren van de lokale politie zich gaan ophouden rond het erf van boer Kok, om het reilen en zeilen van de mestkar in de gaten te houden. Elke diender uit de Warmoesstraat in Amsterdam zou bidden voor een sujet als Boer Kok, maar daar denkt de Amersfoorter politiedienst anders over. Langzaam maar zeker omsluit een heel Kafkaiaans bolwerk van wet- en regelgeving het gemoedelijke familiebedrijf. De omzet kruipt achteruit. Voorts aast de gemeente volgens de familie ook nog eens op de grond. Toch blijkt dat bijvoorbeeld de melk van Boer Kok van hoge kwaliteit is; volgens de onderzoeken van het Louis Bolk Instituut behoort Koks melk tot een van de beste. En toenmalig minister Veerman moest toch echt inzien dat met de mest van Kok weinig mis was.
Hoewel de meeste liedjes gaan over de liefde, wordt ook vaak gezongen over dorpen, steden, landen, rivieren en bergen. Michiel Maas gaat op zoek naar de plaats achter deze muzikale beschrijvingen. Benieuwd naar de achtergronden van uw favoriete plaat? Stuur uw tips voor een geoplaat naar [email protected]
On Highway Number Nineteen
The people keep the city clean.
They call it Nutbush, oh Nutbush.
Call it Nutbush city limits.
Nuthbush City Limits – Ike and Tina Turner (1973)
Tennessee state highway 19 ziet op een zonnige dag laat oktober wit van de katoenpluis. De oogst is net geweest, en de laatste restjes watten laten zich door de wind verzamelen langs de wegkant. Daar ligt inmiddels een dikke deken over de verdorde begroeiing.
Voor ik het in de gaten heb ben ik Nutbush voorbij. Was dat alles? Een gesloten kruidenier en een cotton plant, waar de katoen in balen wordt geperst? Ik keer de auto en rij de weg terug. Maar nee, afgezien van een tweetal kerken en wat huizen is er niets te zien in Nutbush. Ook geen bordje “city limits”, maar dat wist ik al. De “unincorparated town” heeft helemaal nooit “city limits” gehad. En afgezien van een bord boven de deur van de kruidenier en haar artiestennaam waarnaar een deel van de weg is vernoemd, wijst weinig op vroegere aanwezigheid van een van de grootste stemmen uit de popgeschiedenis, die van Anna Mae Bullock.
Het lied dat ze over haar geboorteplaats schreef is geweldig, met die gestoorde synthesizer en die Marc Bolan-riff (die naar verluid ook op de plaat meespeelde). Maar de tekst is op z’n zachtst gezegd niet geweldig accuraat.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Wat is het?
Het is een mooi zomerbericht dat precies inspeelt op het NS-sentiment sinds de verzelfstandiging in 1995: de prijzen van treinkaartjes zijn harder gestegen dan de inflatie. Iedereen kan nu weer in koor roepen: “Zie je wel, het wordt alleen maar slechter en duurder.” De kwaliteit laat ik me hier niet over uit, maar dat duurder, dat klopt niet. Maar om dat te begrijpen, moet je even wat verder kijken dan alleen de prijs van de treinkaartjes.
Zo waren treinkaartjes vroeger gewoon gesubsidieerd. Wij betaalden tot 1995 samen 200 miljoen euro per jaar om het treinvervoer betaalbaar te houden. Daar heb je niks aan als je geen belasting betaalt en wel met de trein gaat, maar je kan de NS niet de schuld geven als door het wegvallen van de subsidie de prijs omhoog gaat. Daarnaast betaalt de NS vanaf 2005 91 miljoen euro per jaar aan de overheid om gebruik te mogen maken van het spoor. Ook die betaalden ze vroeger niet, en uiteraard zie je dat terug in de prijs van je treinkaartje. Kortom, als je iemand de schuld wilt geven van de stijging van de prijzen, moet je niet bij de NS, maar bij de Tweede Kamer zijn. Niet omdat ze de NS verzelfstandigd hebben, maar omdat ze subsidies afgeschaft en kosten voor de NS verhoogd hebben.
Ik kan het nog wel iets verder specificeren, maar dat vergt wat rekenwerk, omdat verschillende bedragen omgerekend moeten worden naar het prijspeil 2010. Het eerste dat we moeten weten is de inkomsten van de NS uit reizigersvervoer. Dit was in 2008 2,47 miljard euro. Als we veronderstellen dat de groei tussen 2007 en 2008 maatgevend is, zal de NS in 2010 2,6 miljard euro binnenkrijgen voor het vervoeren van reizigers.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Bent u of kent u nog een kènner? Iemand die dus uitblinkt en ontzag inboezemt door middel van zijn kennis omtrent een bepaald vakgebied?
Toenadering VS tot internationaal strafhof
Kan dan die The Hague invasion act ook van tafel?
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.