"What disturbs Americans of all ideological persuasions is the fear that almost everything, not just government, is fixed or manipulated by some powerful hidden hand, from commercial transactions as trivial as the sales of prime concert tickets to cultural forces as pervasive as the news media." (Frank Rich, columnist van The New York Times) Fixed or manipulated. Het is onderhand een levensgevoel geworden, een levensgevoel dat Amerikanen uit elke politieke hoek met elkaar delen. Het is het gevoel dat er achter de schermen, alle schermen, een Wizard of Oz bezig is die de heleboel bij elkaar manipuleert. En met Dorothy zijn ze jammer genoeg ‘not in Kansas anymore’. Want big business, dat is natuurlijk de grote manipulator, geeft niet om gewone Amerikanen. Anders zouden niet zo’n 50 miljoen van hen zonder verzekering tegen ziektekosten rondlopen. Stel je voor dat 2,4 miljoen Nederlanders onverzekerd zouden zijn.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
De enige toegestane manier om samen te wonen is getrouwd, abortus is ten allen tijden verboden, net als euthanasie. Feminisme is gevaarlijk.
Vreemd. Dit zijn toch niet écht de standpunten van ons kabinet? Op bijna elk van de hierboven genoemde punt is de stellingname van Nederland anders, en ik heb geen enkel wetsvoorstel gezien dat dit soort wetgeving hier zou introduceren. Het zou geen schijn van kans maken.
Waarom verleent onze regering dan wel een officieuze goedkeuring aan deze standpunten, in de persoon van onze minister van Jeugd en Gezin, Rouvoet, die met een ‘welkomstboodschap (.pdf)‘ op video de opening zal verzorgen van het ‘World Congress of Families‘? Dit is een naar Nederlandse begrippen nogal radicaal congres dat alle vormen van homoseksualiteit, ongetrouwd samenwonen, abortus, euthanasie en feminisme afkeurt.
Nu kan ik best geloven dat minister Rouvoet het als lid van de ChristenUnie eens is met een groot deel van de standpunten van de gemiddelde congresganger. Maar als minister hoort hij de positie van het kabinet uit te dragen, en niet dat van zijn partij. Het CDA en vooral de PvdA kunnen zich hoogstwaarschijnlijk niet kunnen vinden in de rabiate stellingnames van de organisatoren van het congres, om over een zeer grote meerderheid van de Nederlandse bevolking nog maar te zwijgen.
Afgelopen week kwamen de EO en Arie Boomsma weer in opspraak. De EO besloot, na druk uit de achterban, toch niet door te gaan met het programma “Er loopt een man over het water“. Heel Nederland, van Geenstijl tot RTL Boulevard viel over de EO heen. Hoe belachelijk het allemaal is, de EO deed haar plicht als omroep: een weerspiegeling zijn van een deel van de maatschappij.
Volgens de omroepwet zijn alle omroepen nou eenmaal verenigingen, aan leden gebonden organisaties die een enkele maatschappelijk stroming vertegenwoordigen. De EO luisterde naar haar leden en liet het programma niet doorgaan. Leden van de KRO, de TROS, de VARA of elke andere omroep boeit het totaal niet welke programma’s hun omroep maken. De ledenraden zijn enkel wassen neuzen, de maatschappelijk vertegenwoordiging is alleen maar gebaseerd op de vaste abonnementhouders van de omroepbladen. De EO is dus de enige omroep die voldoet aan hoe de wet is bedoeld.
Natuurlijk is het voor de rest van Nederland tenenkrommend om te zien dat een sympathiek bedoeld programma geschrapt wordt door het geklaag van christen-fundamentalisten. De meeste mensen snappen in het geheel niet hoe het kan dat de EO-achterban over geen greintje humor beschikt. Arie Boomsma moet daar dan ook snel wegwezen. Hij bedoelt het én christelijk én aantrekkelijk, maar de EO wil hem blijkbaar niet. En luisteren ze naar de achterban. Dat moet Boomsma dan ook maar doen.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Zaterdag 8 augustus jl. publiceerde Erik Puik, lector microsysteemtechnologie aan de Hogeschool Utrecht, in de Volkskrant een artikel in de rubriek Opinie. In dit artikel schetst hij een somber beeld van de samensmelting van hyperintelligente computers en de mensheid. Uiteindelijk zullen we volgens Puik zelfs ten prooi vallen aan de computer. Het is erop of eronder. Puik denkt dat als we niet alert zijn, ‘onze young professionals slaven zijn van een door ons gecreëerde meester.’ Kijk, dat wekt mijn nieuwsgierigheid.
Het artikel is een ingekorte versie van een essay dat Puik schreef in het kader van het debat over ‘de identiteit van de hbo-professional’, eind augustus. Puik bekijkt de technologische ontwikkelingen met argusogen. ‘Met de moderne communicatie, die ‘24/7’ doorgaat, vervaagt de grens tussen werk en privé. […] Dit is misschien nog even wennen voor mijn generatie maar is geheel vanzelfsprekend voor mijn studenten. Voor hen zijn ‘plaats’ en ‘tijd’ relatieve begrippen in een leven waarin alles door elkaar loopt. […] met enige bezorgdheid zie ik ook dat de snelheid waarmee de technologie voortschrijdt steeds hoger wordt. Is die straks voor mensen nog wel bij te benen of zullen we slaven worden van onze computers? Als politici en wetenschappers als ikzelf er niet bovenop zitten, vrees ik het laatste.’
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Reaguurservice: Alles wat u kwijt wilt over Zomergast Trudy Dehue
Miniquote | “Kan het gezeur over andermans centen nu eens stoppen?” | Bretelheld Jort Kelder tegen de Balkenendenormterreur
“Quality journalism is not cheap, and an industry that gives away its content for free is simply cannibalising its ability to produce good reporting.”
Het hing al een tijdje in de lucht, maar nu heeft hij het officieel gemaakt: Rupert Murdoch gaat geld vragen voor de online toegang tot zijn kranten.
De details zijn nog niet duidelijk, maar experts zijn het over eens dat het alleen kan werken als het op een slimme manier gebeurt.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.