Galerij der Groten 2/8: Jackson

In deze serie worden acht presidenten uit de Amerikaanse geschiedenis behandeld die volgens de auteur als voorbeeld zouden moeten dienen voor tegenwoordige en toekomstige ambtsdragers. Enkele van deze historische leiders zijn helaas relatief onbekend; de meesten zeer ondergewaardeerd. Iets minder federalistisch dan Madison maar desondanks pleitbezorger van persoonlijke vrijheid en de vrije markt was Andrew Jackson (1767-1845), de zevende president van de Verenigde Staten. Zijn historische beoordeling wordt nogal bevuild door zijn steun voor de slavernij en de deportatie van Indianen gedurende zijn ambtstermijn, echter door veel meer mensen kiesrecht te verschaffen en een duidelijke scheiding tussen de machten van de staten en de federale overheid aan te brengen gaf Jackson vorm aan de moderne Democratische Partij en naam aan de zogenaamde Jacksoniaanse Democratie waarvan James K. Polk (1795-1849) de laatste president was. Alhoewel zeker niet in weelde geboren en slechts beperkt opgeleid wist Jackson zich op te werken tot volksvertegenwoordiger en generaal tijdens de oorlog met Engeland van 1812. Jackson versloeg de Britse invasiemacht bij New Orleans en vergaarde erdoor nationale bekendheid wat hem in staat stelde in 1828 het presidentschap te winnen.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Dertien jaar jong: rondom de wereld in twee jaar

Zeilboot (Foto: Flickr/jimtsap)

Laura Dekker gaat een rondreis rond de wereld maken. In haar eentje, per boot, en de tocht duurt twee jaar. Laura is dertien jaar. Ze is op een boot geboren en het zeilen zit haar in het bloed.

In de papieren versie van het AD staat dat haar vader hoopt een volwassen vrouw terug te zien. Nederlandse meiden zijn te soft, en de wereld is hard. Dat zal haar klaarstomen voor het echte leven.

Laura is een meisje van dertien dat doet wat alle kinderen doen, haar grenzen verleggen. En niet alleen nu. Op haar tiende ging ze al eens 6 weken alleen op pad en een paar maanden geleden zeilde ze alleen naar Engeland.

Haar vader is een eikel. Een twee jaar durende wereldreis om een ‘vrouw’ van zijn dochter te maken. Twee jaar in haar eentje op een boot, op een leeftijd waarop belangrijke emotionele ontwikkelingen plaatsvinden die niet zomaar kunnen worden opgevangen door een internetverbinding en (onverwachte) tussenstops in vreemde havens.

Begrijp me goed, kinderen moeten hun grenzen kunnen verleggen en er af en toe overheen gaan. Maar deze vader, die dit toelaat om zijn dochter – vroegtijdig – volwassen te laten worden, overdrijft. ‘De wereld’ is inderdaad hard, maar Nederland is niet ‘de wereld’, en al zeker niet voor kinderen. In Nederland groeien kinderen in relatieve beschutting op, en zo hoort het. Zo leren ze spelenderwijs het leven van volwassenes kennen, waarbij fouten gemaakt mogen worden. Deze vader stelt zijn kind moedwillig bloot aan gigantisch gevaren. Denk aan stormen en gevaarlijke havens waar je noodgedwongen moet aanleggen wegens averij, waarbij een fout direct kan leiden tot de dood.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Huisarrest Suu Kyi verlengd – China bedankt!

suu-kyi“Verbijsterd” is minister Maxime Verhagen over de veroordeling van Aung San Suu Kyi. De Birmaanse vrijheidsstrijdster kreeg vandaag drie jaar huisarrest van een poppekastrechtbank omdat een gestoorde Amerikaan naar haar huis zwom.
Verhagen pleit nu voor aanvullende en gerichte sancties tegen het militaire regime. Maar of dat gaat helpen is de vraag. Birma zucht al een decennium onder een boycot van westerse landen, maar die wordt voortdurend ondermijnd door de grootste handelspartner van generaal Than Shwe, China. Peking investeert enorm in Birma. In het grotendeels vervallen Rangoon worden hotels en kantoren opgetrokken door Chinese bedrijven en China is bijna de enige afnemer van exportproducten.

Voor zover die er nog zijn. Vergeleken met buurlanden India en Thailand is Birma enorm achtergebleven. Auto’s rijden er nauwelijks en zelfs in Rangoon is elektriciteit een artikel voor de rijken. De effecten van de boycot is duidelijk: er is een tekort aan medicijnen, voedingsmiddelen en eigenlijk alles dat geimporteerd moet worden. Behalve aan Chinezen dan. Om succesvol te boycotten, moet China dus wel meedoen. Maar we weten allemaal dat die hoop ijdel is.
Het is daarom de vraag of een boycot wel een oplossing is. De boycot houdt de bevolking hongerig en mak, terwijl de weerstand tegen het regime groot is. Is de bevolking van Birma niet veel meer gebaat bij westerse investeringen, zodat er een middenklasse kan ontstaan?
Of kiezen we voor de Irak-route? Een paar kannoneerboten de Irrawaddy op en een paar welgemikte bommen op de villa’s en paleizen van de junta?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Heeft MI6 gemarteld?

“Our officers are as committed to the values and the human rights values of liberal democracy as anybody else. (…) They also have the responsibility of protecting the country against terrorism and these issues need to be debated and understood in that context. [There has been] no torture and there is no complicity with torture.

Scheidend MI6-baas Sir John Scarlett ontkent stellig dat zijn ‘geheime’ dienst betrokken is (geweest) bij marteling. Dit naar aanleiding van een volgens parlementsleden ‘verontrustend aantal geloofwaardige beschuldigingen’, die hebben geleid tot oproepen om een parlementair onderzoek naar de betrokkenheid van veiligheidsdiensten bij marteling.

Het is nog maar de vraag of we al teveel waarde aan zijn woorden moeten hechten: Sir John was in 2003 voorzitter van de Joint Intelligence Committee, de commissie die het roemruchte rapport uitbracht waarin stond dat Irak binnen 45 minuten een massavernietigingswapen kon inzetten.

Dat brengt Scarlett dan weer in verband met Nederland, want één van de kwesties die door de commissie-Davids onderzocht worden, is of het kabinet Balkenende-I zijn besluit de Irak-invasie te ondersteunen gebaseerd heeft op dit rapport. En ook als die informatie door de commissie-Davids niet naar buiten komt, is er voor Balkenende toch een reden om gespannen naar Groot-Brittannië te kijken: daar doen ze namelijk ook onderzoek naar de besluitvorming van de Irak-oorlog. En nét iets openbaarder dan in Nederland.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Mediacode RVD past niet binnen journalistiek

Kapotte camera (Foto: Flickr/pointnshoot)

De kroonprins en zijn vrouw zijn gefotografeerd in een Argentijns skioord. Wat de nieuwswaarde van de foto’s is, begrijp ik nog steeds niet. Persbureau Associated Press verspreidt ze echter en nu zijn de rapen gaar. De Rijksvoorlichtingsdienst daagt het internationale bureau voor de Nederlandse rechter en eist verwijdering van de beelden.

De RVD, een omhoog gevallen clubje spindoctors en communicatieadviseurs, beroept zich op de mediacode. Dat is een afspraak tussen de RVD, als vertegenwoordigers van het Koninklijk Huis, en het journaille. De Oranjes willen niet constant worden gehinderd door paparazzi in struiken.

De dienst probeert dit gevolg van de ontegenzeggelijk publieke functie van de Oranjes te ondervangen door in conclaaf te gaan met de Nederlandse media. De media krijgen fotomomenten met lachende kinderen in de duinen in ruil voor privacy voor de Oranjes als ze niet hun publieke taak uitvoeren.

Het AP heeft echter lak aan de zelfbevlekking van de Oranjes en publiceert de foto’s gewoon. Daarin wordt het AP gesteund door Reporters Sans Frontiers, een organisatie die strijdt voor de vrije pers. Die weet de zaak op waarde te schatten door te reppen van een gedevalueerde functie van de pers.

?If the Dutch courts comply with this request, it will limit the press to being promotional agencies that just publish photos selected for them. This would be censorship pure and simple, and would give other heads of states the opportunity to demand similar treatment.?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zomerquote | Record Jackpot (moet hoger)

zomerquotes3“Waarom één persoon belasten met zo’n megabedrag als je er tien gelukkig kunt maken? Dat is niet alleen veel beter voor de winnaars, ook voor de Staatsloterij zelf. Die kan dan adverteren met een tien keer zo grote kans op levenslange rijkdom”. (NRC)

staatsloterijHerbert Blankesteijn vindt dat de Staatsloterij moet stoppen met de zijn ogen ‘exhibitionistische beloningen’. Gisteren was er een Record Jackpot te winnen van 27,5 miljoen euro. Dat is echter veels te veel volgens Blankesteijn, een mens kan makkelijk toe met één tiende zo rekent hij voor.

Ondertussen is de Record Jackpot gevallen op één vijfde lot. Ergens in Nederland zit nu iemand ontzettend te balen dat ie niet eventjes iets meer heeft betaald voor een volledig lot en 27,5 miljoen in plaats van 5,5 miljoen euro zou hebben gewonnen. Want in tegenstelling tot wat Blankesteijn beweert geeft een dergelijk exhibitionistisch bedrag juist wat meer armslag voor het opzetten van interessante activiteiten waar je je als new born millionaire mee kan bezig houden: het opzetten van een innovatief bedrijf, een unieke stichting of een instelling voor het algemeen nut. Een cradle to cradle garnalenkwekerij, een Watchdog Institute voor privacy en burgerrechten, een linkse GeenStijl, We Gaan Iets Nieuws DoenTM. Onze kenniseconomie schreeuwt om gedurfde investeringen. Niets is erger dan suffe miljonairs met een villa en droomauto die verder niks te doen hebben.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Vorige Volgende