De volgende gastbijdrage is van Harm Hopman. Sir Tim Berners-Lee sprak tijdens het symposium ter gelegenheid van zijn eredoctoraat aan de Vrije Universiteit te Amsterdam een korte introductie uit bij de initiatieven die hij recentelijk ontplooid heeft. Na het ontwikkelen van het World Wide Web, zijn werk ter bevordering van het Semantische Web en webstandaarden, richt hij zich nu op de rol die internet kan spelen in ontwikkelingslanden. Berners-Lee’s introductie begon met de ontstaansgeschiedenis van het World Wide Web bij het CERN-instituut, dit jaar precies 20 jaar geleden. Het systeem van overal bereikbare documenten, die naar elkaar en andere data konden verwijzen via hyperlinks, werd bedacht ter ondersteuning en documentatie van de onderzoeken van het CERN. Inmiddels heeft het www zich ontwikkeld tot een volwaardig nieuw (multi)-medium met enorme invloed, terwijl de nieuwe Gutenberg nog maar een kwieke vijftiger is. Berners-Lee wil deze enorme invloed ook gaan onderzoeken, met behulp van het in 2006 opgerichte Web Science Research Initiative, een verzameling academici van verschillende disciplines over de hele wereld, geïnitieerd door MIT en de universiteit van Southampton.
(Meer op Adriaan’s eigen webstek)
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De peilingen zien er voor D66 al een tijdje gunstig uit. Zelfs zo gunstig dat de partij, die zich nu met drie zetels in de Tweede Kamer vertegenwoordigd ziet, bij zo’n verkiezingsuitslag een belangrijke rol op het (in)formatiepodium kan spelen. Omdat geen enkele partij op het moment staat te springen om in een coalitie te stappen met Wilders aan het hoofd, ligt het voor de hand dat dan de tweede partij de hoofdrol speelt.
Alexander Pechtold, fractievoorziter van D66, heeft gisteren aangegeven geen premier te willen worden (eerder zei hij al geen ministerschap te ambiëren na verkiezingswinst). Het zal vast een hele geruststelling zijn voor Joshua Livestro en zijn lezers.
Maar wie wordt het dan? Zoals Wouter Bos voor de verkiezingen van 2003 Job Cohen naar voren schoof, wil Pechtold een man (of vrouw?) ‘van kaliber’ als kandidaat-premier leveren.
Aan wie zou Pechtold denken… Aan Alexander Rinnooy Kan, solide en met een mooi optreden bij Zomergasten? Een smetje op zijn blazoen is het uit elkaar gespatte SER-overleg over de AOW. Boele Staal? Oud-CdK in Utrecht, nu voorzitter van de ANWB. Nadeeltje: hij is ook voorzitter van de Nederlandse Vereniging van Banken en banken genieten op het moment geen bijzondere populariteit. Of wordt het toch de re-rentree van D66-oprichter Hans van Mierlo?
Dat het politieke landschap in de Verenigde Staten behoorlijk gepolariseerd is (en wordt) zal niemand zijn ontgaan. Deze diagram van Information is Beautiful geeft prachtig weer hoe de ideologische scheidslijnen dikwijls worden uitgelegd: alsof de politieke keuze er één is tussen links en rechts; tussen socialisme en conservatisme; tussen Democraten en Republikeinen. Vanzelfsprekend is dat een simplificering die de Amerikaanse politiek weinig goed doet echter het is wel degelijk interessant om eens na te gaan hoe dit zwart-witdenken wordt doorgetrokken om niet alleen politieke maar ook maatschappelijke vraagstukken te benaderen.
Links heet in de Verenigde Staten liberaal en streeft naar een rechtvaardige maatschappij waarbij de economie moet worden gereguleerd en het belang van het collectief voorop staat. Rechts daarentegen hangt een meer traditionele interpretatie van het liberalisme aan en houdt persoonlijke vrijheid en een kleine overheid hoog in het vaandel. In de praktijk komt dit erop neer dat links opkomt voor werknemers en met name de stedelijke middenklasse aanspreekt terwijl rechts de werkgevers verdedigt en haar aanhang voornamelijk onder de maatschappelijke bovenlaag en op het platteland vindt.
De ideologische tweespalt omhelst echter meer dan puur economische en politieke zaken. Waar links geassocieerd wordt met openheid, tolerantie, pacifisme en wellicht enige naïviteit zou rechts meedogenloos zijn, nationalistisch, oorlogszuchtig en te veel waarde hechten aan godsdienstige normen. Deze eigenschappen vertegenwoordigen de extremen van de Democratische en de Republikeinse Partij: de hippies en de evangelische zeloten.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Welja, alsof de omvallende banken nog niet voldoende zijn, dreigde blijkbaar de melkveesector in Europa ook om te vallen. 280 miljoen is er beschikbaar om de noodleidende, structureel overproducerende industrie, die getroffen is door een zeer lage melkprijs, te ondersteunen.
Van dit bedrag is 21 miljoen euro bestemd voor Nederland, en ondanks dat minister Gerda Verburg “het voorstel niet zelf verzonnen zou hebben”, zal ze het geld gaan verdelen.
Dat is waarschijnlijk meer dan 1000 euro per melkveebedrijf. En dat voor een sector die zichzelf de vernieling in helpt door stelselmatig teveel te produceren. Tot overmaat van ramp wordt de enige regulering die de productie nog enigszins in toom houdt in 2015 afgeschaft, en tot die tijd wordt het melkquotum jaarlijks opgerekt. Boeren mogen dus nóg meer melken. En je hoeft geen Einstein te zijn om je te realiseren wat dat met de melkprijs doet.
Wat is dat toch met een toch al zwaar gesubsidieerde industrie die als ze teveel produceert, in plaats van de productie naar beneden te brengen zoals elk normaal bedrijf zou doen, meer geld en steun eist van de staat of Europa, en als ze dat niet direct krijgt bijna gewelddadig wordt?
Zelden werd een opmerking zo snel gelogenstraft als gisteren. De baas van de Bank of England had zijn woorden nog nauwelijks uitgesproken toen bekend werd dat alles bij het oude bleef en dat een handjevol mensen enorm gaan profiteren van de steun van velen.
En nergens, ook hier in Nederland, is er een serieuze discussie gaande over de rol, de regels en het belang van financiële instellingen
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
“Ik zag eens een chimpansee een kwartier lang naar een bijzonder mooie zonsondergang staren, de veranderende kleuren bekijkend, [en vervolgens] naar het bos terugkeren zonder een papaya mee te nemen voor het avondeten.”
Gisteren werd bekend dat
Maar hoe toepasbaar op de Nederlandse situatie deze is is natuurlijk de vraag. Zie ook artikel in de New Scientist.