HERSTEL? – Eén van de 17 verwoestte stranden nabij Fukushima is weer open. Niet op beeld: Simon Rozendaal in een tanga die een banaantje pelt langs de vloedlijn. FILMPJE + TOELICHTING
In de volgende KOZ een hommage aan een van de leukste kunstgaleries van Nederland. Vandaag sluiten we eerst nog even aan bij de vorige afleveringen over licht en schaduw. Daarin was ook kunst te zien, waarbij de kijker een actieve rol was toebedeeld.
Hoewel de traditionele “je mag er naar kijken maar aankomen niet”-kunst onuitroeibaar is, zijn er al jaren kunstenaars die het publiek uitnodigen (c)(re)actief deel te nemen aan hun kunstwerken. Grofweg zijn er twee stromingen. Eén waarbij kunstenaars gebruik maken van ‘hardware’: sculpturen en installaties van allerhande materiaal, waar de toeschouwer door kan lopen, iets in beweging kan zetten of mee spelen. En er is de ‘software’-stroming. Hedendaagse technologie en media lijken oneindig veel mogelijkheden te bieden aan interactieve kunst.
Vooropgesteld dat een weergave van interactieve installaties hier op het scherm weinig recht doen aan de werkelijke presentaties, vandaag een willekeurige greep uit de collectie.
Een voorbeeld van analoge interactiviteit. Doet denken aan het apenkooien op gymnastiekles. Robert Morris, hier bekend van zijn observatorium in de Flevopolder, creëerde in het Tate Modern te Londen zijn “Bodyspacemotionthings”. Het ontaardde in een speeltuin, die na vier dagen werd gesloten, wegens de overstelpende drukte.
Een ander voorbeeld van opgaan in kunst is “Sway’d”, een interactieve installatie in de openbare ruimte. Ontworpen door Daniel Lyman, die ongetwijfeld zijn inspiratie ontleent aan de ‘Penetrables’ van de overleden kunstenaar Jesús Rafael Soto.
Tot nog toe was truthiness vooral het domein van de PVV, en bleef de niet-populistische politiek er redelijk van gespaard. Maar waar je mee omgaat word je mee besmet, want het volgende zin werd opgetekend uit de mond van VVD-kamerlid René Leegte:
Bij het KNMI leeft de gedachte dat we het CO2-probleem moeten aanpakken om het klimaatprobleem op te lossen. De temperatuur schommelt nu eenmaal en in hoeverre CO2 daarmee te maken heeft staat niet vast.
En daarom wil hij het KNMI maar opheffen. Waar hij deze stellige uitspraken op baseert is totaal onduidelijk, het vermoeden bestaat op de leegte in zijn hoofd (/seth).
Het lijkt de nieuwe politiek te zijn: als de wetenschappelijke consensus je niet bevalt, ontken je die gewoon en probeert de instituten die daarop bouwen op te heffen. Uiteraard bouw je op de ruïnes dan een nieuw instituut, zonder al die lastige wetenschappelijk vergaarde kennis. Personeel? Geen achtergrond in de meteorologie vereist, met Simon Rozendaal aan het hoofd, uiteraard. Wat een droeftoeter, die René Leegte.
[qvdd]
Nederland heeft net een van de koudste jaren ooit meegemaakt. Is het dan gek dat er scepsis ontstaat?
CDA-staatssecretaris Joop Atsma van Milieu vindt het niet vreemd dat er milieuscepsis is in Nederland. Ondertussen is veel van de “voorlichting” die mensen op het internet vinden geschreven door samenzweringstheoretici en nodigen de media mensen als Simon Rozendaal en woordvoerders van Greenpeace uit om over de problematiek te discussiëren. Daar mag de overheid wel wat tegenover stellen qua echte voorlichting, in plaats van lijdzaam toe te zien hoe belanghebbenden en politici propaganda verspreiden.
Bananen zijn heerlijk. Niet te vaak eten, een paar keer per jaar maar, maar dan wel het liefst een beetje bruin uitgeslagen, volzoet van smaak, en er lekker lang over doen. Van die kleine hapjes nemen, en dan zachtjes kapot drukken met je tong tegen je gehemelte, een paar keer omscheppen en dan doorslikken – wie zijn kiezen gebruikt, is af. Simon Rozendaal is een banaaneter van likmevestje. Vier happen – maal-maal-maal-slik – en het ding is weggewerkt. Voor de camera wordt nog even een soort van verlekkerde frons getrokken, maar het is een werktuiglijk soort verorberen – ‘nuttigen’, niet ‘savoureren’.
Toch wens ik Simon Rozendaal nog heel veel smakelijke bananen toe (en dat is geen dreigement). Misschien krijgt hij de kunst van het genieten ooit door. Ik ben zelf eigenlijk meer een appeleter – die zijn vast ook ontzettend radioactief, maar ze helpen wat beter tegen de dorst. Een friszuur exemplaar nemen, de tanden erin, het sap eruit zuigen en dan het afgebetene kapot knauwen. Voor een niet-vleeseter als ik is zo’n appel ook een goed moment om de kiezen weer even te trainen.
Ergens heb ik er ook wel bewondering voor. Je moet ook het gore lef maar hebben: camera aan, en met de rokende puinhopen van Fukushima op de achtergrond licht hakkelend en liegend dat je scheel ziet een banaan nuttigen en kraaien dat het allemaal… Ho. Wacht. Stop. Schrijf ik daar nou ‘liegen’? Verraad ik mezelf hier nou als vooringenomen linkse stralingshystericus? Wel, liegen is een rekbaar begrip, en Simon Rozendaal is natuurlijk gans geen domme vent. Hij is slim genoeg om geen apert onware bewering te doen, en heeft zeker de gave een schijnbaar samenhangend verhaal te vertellen met allemaal schijnbaar ware feiten. Lees zijn ‘nucleaire overpeinzingen’, en kijk maar naar de herhaling van Pauw en Witteman. Ik ga ook echt niet de moeite nemen om ze allemaal te checken. Kost veel te veel tijd, en is ook helemaal niet nodig. De opgelepelde feiten zijn namelijk volstrekt irrelevant. Simon Rozendaal neemt een pol gras, doet daar een mooi glanzend papiertje omheen, en biedt dat zijn publiek aan als een bruidsboeket – en, zo blijkt prompt, het te verwachten klapvee vreet het als zoete koek.
“Wat we moeten doen is de macht teruggeven aan de burger. Alleen een radicale democratisering kan de dominantie van de linkse elites breken. Dus kiest de PVV om te beginnen voor het bindend referendum. Dat betekent dat de burger over elk besluit met een bepaald aantal handtekeningen om een volksraadpleging kan vragen,” zo stond te lezen in het verkiezingsprogramma van de PVV. Ook Liesbeth van Tongeren (GroenLinks) heeft hier blijkbaar kennis van genomen, want zij rekent op de steun van de PVV bij het indienen van een initiatiefwet om de mogelijkheid tot een referendum in de Kernenergiewet te regelen.
“GroenLinks verwacht dat een Kamermeerderheid het voorstel voor een referendum zal omarmen. De partij rekent op steun van de oppositie en van de PVV,” zo staat te lezen op de website van GroenLinks. Uiteraard is de bouw van een kerncentrale een maatschappelijk issue. En ook ligt het in de lijn der verwachting dat, na de problemen in Japan, de bevolking minder positief zal zijn over nieuwe kerncentrales. Maar waar haalt Van Tongeren de illusie vandaan dat de PVV het voorstel zou steunen?
De PVV is een fervent voorstander van nieuwe kerncentrales. Hoe meer, hoe beter. Een tweede centrale bij Borssele? Ja, graag, maar dan ook één in de Eemshaven. En uiteraard een nieuwe in de Achterhoek en ook Dodewaard heropenen. En als we toch bezig zijn nog eentje in Den Helder. Het kan niet op met de ambitieuze energieplannen van de PVV, heel Nederland vol met kerncentrales. Wat maakt het uit? Radioactieve straling is sowieso niet gevaarlijk. Dat zegt Simon Rozendaal en het staat ook op Climategate.nl, dus dan moet het wel waar zijn. Het zou zomaar kunnen dat een referendum hierover roet in het eten gaat gooien als het sentiment van de bevolking omslaat in een negatief bindend advies.
Lekker leeglopen met een domme reactionaire man, gewoon omdat het kan! Simon Rozendaal vindt al die nieuwerwetse duurzame dingen in de supermarkten maar helemaal niks. Supermarkten vol gezonde groene ecologische bullshit! Supermarkten in de wurggreep van de vriendjes van Volkert van der Graaf! Verdomme ook al geen paling meer in de schappen, het moet niet gekker worden?! Nee dan De Turk met zijn heerlijke spulletjes, zoals batterijeitjes! Ook nog goed voor de integratie …en lekker goedkoop!
Heeft u er al zin an? Het leeglopen vangt automagisch aan na de doorklik
Hieronder volgt een gastbijdrage van Jasper Soetendal, hij is initiatiefnemer van Weetmeer.nl. Weetmeer.nl publiceerde eerder de Politieke Landkaart 2010. Dit artikel publiceert hij op persoonlijke titel.
De krantenkoppen op de dag na de Tweede Kamerverkiezingen spraken eensgezind over een ‘ruk naar rechts’ in het Nederlandse politieke landschap: “Nederland maakt ruk naar rechts” (Parool), “Ruk naar rechts komt uit zuiden” (Volkskrant) en “Buitenland: Ruk naar rechts in Nederland” (Spits)
Maar in hoeverre is er daadwerkelijk sprake van een ruk naar rechts? Kan de PVV als ‘rechts’ gezien worden wanneer zij zich op sociaal-economisch gebied verzet tegen ‘rechtse’ standpunten als het verhogen van de AOW-leeftijd, het versoepelen van het ontslagrecht en het verlagen van de uitkeringen? En in hoeverre is er überhaupt sprake van een links-rechts verdeling als er een grote groep kiezers zweeft en switcht tussen SP en PVV, traditioneel de beide uitersten op het links-rechts-spectrum?
Wanneer beschrijvende statistiek wordt toegepast op de verkiezingsuitslagen, is daarin geen duidelijke links-rechts tegenstelling terug te vinden. Naast de primaire verdeling in het Nederlandse politieke landschap, van christelijk-conservatief tot seculier-progressief, is er echter wel een belangrijke secundaire verdeling waarop de grootste verschuivingen hebben plaatsgevonden.
Dat de reguliere indelingen als ‘links’ en ‘rechts’ niet voldoen bleek bij de samenstelling van de Politieke Landkaart 2010 (www.politiekelandkaart.nl); Daarbij is uitgegaan van de links-rechts/conservatief-progressieve politieke matrix zoals deze voor de verkiezingen is samengesteld door Kieskompas. Hierin neemt de PVV door eerder genoemde kwesties een linkse noch rechtse positie in. Dit leidde tot interessante plaatjes en analyses, maar deed op sommige punten tekort aan de politieke aardverschuiving die in het hele land en met name in het zuiden heeft plaatsgevonden.
Met het sluiten van de stembussen komt er alweer een einde aan het “burgerdeel” van de Tweede Kamerverkiezingen van 2010. Weken achter elkaar hebben we debatten gezien, waren de kranten extra zwaar door de politieke analyses, werden we op straat aangesproken door mensen met sjaals en jassen waarop logo’s van partijen prijkten. Vandaag heeft de kiezer dan eindelijk gesproken en vanavond zullen we weten welke richting de TomTom van het volk ons opstuurt.
Om ons alvast een idee te geven wilde Maurice de Hond de resultaten van zijn exit polls presenteren bij DWDD (wat na een discussie niet gebeurde). Omdat de stembussen nog niet gesloten zijn, zetten we die cijfers hier niet neer, u kunt ze ongetwijfeld zelf opzoeken.
Update 21:00: prognoses exit polls onder de lees verder
Half negen begint de speciale verkiezingsuitzending van de NOS. Om 21.00 uur komen de NOS, RTL en ANP met een gezamenlijke voorlopige prognose. Die prognose is voorlopig, omdat de prognose nog kan veranderen. Die veranderde prognose heet dan definitieve prognose en wordt bekendgemaakt om 21.30. Ongeveer anderhalf uur later heeft het ANP cijfers van 40 gemeenten en maakt daarmee een indicatief stemmingsbeeld, dat ongeveer drie kwartier later vervangen wordt door een prognose op basis van het aantal getelde stemmen. U wilt direct resultaat, u krijgt direct resultaat! Ook als dat betekent dat de cijfers tot dinsdag kunnen veranderen.
