Ik stel me een vergadertafel voor, zo'n twee jaar geleden. Hind is net afgeserveerd en het comité dat de Nederlandse inzendingen nomineert heeft het gehad. Met het Oostblok- blok, de vriendjespolitiek en het Eurovisie songfestival in het algemeen. Dit moet stoppen. De voorzitter stelt voor om het dan nu maar eens expres compleet te verknallen, zodat Nederland nu voor eens en voor altijd uit haar lijden verlost wordt. De ultiem slechte kandidaat en dito liedje nomineren, bijvoorbeeld, waarna heel Nederland smeekt om nooit meer met dat hele festival geconfronteerd te hoeven worden en we ons - met heel goede reden - terug kunnen trekken. Ik stel me een tafel voor, vorig jaar. Een grafstemming. Mission not accomplished. Shine, het meest wanstaltige Nederlandse songfestivalproduct ooit, heeft het boven verwachting slecht gedaan. Mooi. Twee na laatste in de halve finale, de natie stond voor lul. Maar in plaats van zich beschaamd afkeren van het antieke festival gaat Nederland door. Het comité staat voor een bijkans onmogelijke opgave. Hoe het vorige jaar te overtreffen? Na lang beraad besluiten ze om een smurfenlied te sturen. Een van de leden stelt ook nog een orgel voor. Ja! Dat moet het zijn, een orgel! Werkelijk alles zat mee. Nederland leek de organisatie te begrijpen en koos voor een 18-jarig wat labiel kapstertje met de uitstraling van een 40-jarige uitgebluste schoonmaakster. Met deze combinatie is de laatste plek in de voorronde haalbaar, zelfs bijna zeker. Met dat resultaat zal Nederland zich toch zeker van dit wangedrocht afkeren. De sterren stonden gunstig. Toch? Op 30 mei 2010 pleegde het voltallige comité zelfmoord. De organisatie had de eer aan zichzelf gehouden. Sieneke was niet te overtreffen, Nederland ging masochistisch door met het festival. Nederland had de - toch niet al te subtiele - hints toch niet begrepen...
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
EO Netwerk gaf Mark Rutte gisteren een Godsgeschenk: zijn partij werd ogenschijnlijk tendentieus bejegend en hij kon zich vervolgens als gekwetst maar kordaat partijleider manifesteren. Het actualiteitenprogramma had het effect van enkele bezuinigingsmaatregelen uit het VVD-verkiezingsprogramma op verschillende type gezinnen laten toetsen door een ‘Nyenrode econoom’. Het resultaat: een huilende bijstandsmoeder die nog maar 15 euro per week zou overhouden om van te leven en een gezin met een gehandicapt kind dat de 5.300 euro extra zorg voortaan zelf moest opbrengen. De aanval op de VVD ontplofte echter in het gezicht van de Netwerk journalisten: deze maatregelen stonden helemaal niet in het VVD-programma, aldus Rutte?! De kijker kreeg bijna medelijden met de presentatrice en zelfs nooit-VVD stemmers voelden sympathie voor de correct redenerende maar ozo razende Rutte. Het was met afstand het krachtigste media-optreden van alle lijsttrekkers tot nu toe.
Het laatste woord is hierover nog niet gezegd en er zal nog flink worden gerekend om de tegengestelde beweringen van de VVD en Netwerk te toetsen. Hier de nu al historische uitzending deel 1 en 2 én de hoofdredactionele reactie van Netwerk …oordeel zelf.
Kijken en luisteren naar de debatten tussen de lijsttrekkers levert veel onduidelijkheid op. Bijstandsmoeders gaan onder de armoedegrens zegt de een, flauwekul zegt de ander. Een financieel onverantwoord verkiezingsprogramma vindt de een, solide vindt de ander.
De journalistiek vindt het blijkbaar niet meer haar taak om nog duiding te geven aan de uitspraken van lijsttrekkers, en dat zorgt voor een onbehaaglijk gevoel. Gelukkig vinden we bij NRC het weblog Verdraaide Feiten, het helaas veel te kleine broertje van het Amerikaanse FactCheck.org. Wat leert een bezoekje ons over de debatten?
Andere interessante factchecks van de NOS tonen aan dat geweld tegen homo’s zeker niet alleen van allochtonen afkomstig is (zoals Wilders wel beweerde), en dat linkse regeringen geen geldverkwisters zijn.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Zwakke Cohen schuld campagneteam
Oud-PvdA-voorzitter Koole: “hetzelfde team dat Wouter Bos heeft bijgestaan en ze maken dezelfde fouten”
De opstapplaats is Amsterdam Amstel. Hier stapt Femke Halsema, de lijsttrekker van GroenLinks, in een bus om vandaag in Noord- en Zuid-Holland campagne te voeren. Ik ben niet de enige volger in de aanloop naar de verkiezingen op 9 juni. Zo ging de schrijver van ‘Komt een vrouw bij de dokter’ mij al voor namens Nrc. In tegenstelling tot Kluun, hebben wij echter niet te maken met een campagnestop of ziekte van Femke Halsema.
Live verslag hieronder.
Einde live bloggen. Hieronder in omgekeerde volgorde de tijdlijn:
Nawoord/Update: Liefhebbers van campagnevoeren zullen er niet van opkijken dat Femke Halsema de nodige begeleiding meekrijgt op een campagnedag. Er gaat altijd een perswoordvoerder mee. Halsema’s persoonlijke medewerker is altijd in de buurt. Daarnaast is er een algemeen campagneleider die de leiding heeft over de gehele GroenLinks-campagne. Een campagnecoordinator houdt vervolgens alle acties van het promotieteam (podium + vlaggen opbouwen en flyers uitdelen) in de hand. Het promotieteam bestaat gemiddeld uit zo’n 7 voornamelijk jonge mensen, meestal studenten. Daarnaast is er een webteam-medewerker in de bus elke dag. Een videomaker completeert het gezelschap. Elke dag is er nog aanvulling van bloggers en journalisten. Dit varieert uiteraard.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
”Iemand als Bill Clinton had zich al lang in een duikpak gehesen om poolshoogte te nemen” (De invloedrijke Amerikaanse Democraat Ed Rendell).
Barack Obama krijgt harde kritiek uit eigen kamp, omdat hij te traag op de olievervuiling heeft gereageerd en het aan BP heeft overgelaten om het lek te dichten. BP wordt inderdaad een flinke vlek op het cv van BO. Obama is echter geen Bill Clinton. Hij dankt zijn loopbaan niet aan zijn vrouw, is niet verwikkeld in (seks)schandalen en speelt geen saxofoon. Obama heeft een flinke fout gemaakt en geeft dat toe op een persconferentie. Sterker: Obama haalde gister ook uit naar de “gemoedelijke en soms corrupte banden” van de olie-industrie met regulators van de overheid. Elizabeth Birnbaum, het hoofd van de dienst olieboringen op zee, kon bovendien haar biezen pakken. Opgeruimd staat netjes. Leve de verandering. Nu alleen nog even dat lek dichten en de olievlek opruimen.
Andriessen (oud-CDA): HRA moet eraan
Dank aan VanDyke voor de tip.
Wat zijn de verschillen tussen de huidige verkiezingscampagnes en die van 2006?
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
