Doktersbezoek

gastbijdrage van Joyce Hes Dialoog tussen Mark Rutte en zijn huisarts: Mark: ‘Kijk, dit bezoekje moet volstrekt vertrouwelijk blijven, dat in de eerste plaats! Ik zit hier eigenlijk alleen maar omdat Sigrid dat als voorwaarde stelde en wil dat ik een CGA laat maken. Dat schijnt een afkorting te zijn van iets wat ik even vergeten ben’. Huisarts: ‘Comprehensive geriatic assesment’. Mark: ‘O, ja zoiets… Een onderzoek in elk geval naar mijn hersens. Sigrid is bang dat ik lijd aan een vroege alzheimer, maar dat is onzin hoor. Zit niet in de familie en trouwens ik heb helemaal geen geheugenproblemen, eerlijk waar. Wat mij opbreekt, is, dat er iedere keer een verkeerd beeld ontstaat naar aanleiding van iets wat ik gezegd heb. En het is ook erg vervelend dat het er zich telkens zo op gaat concentreren. Nu weer die Omtzigtaffaire. Ik bedoelde daar helemaal niets mee. Wordt gewoon verkeerd uitgelegd’. Huisarts: ‘Even ter correctie: Een CGA is een multidisciplinair onderzoek naar zowel lichamelijke als geestelijke functies. En in dat verband: Hebt u wel vaker de indruk dat men een verkeerd beeld van u heeft, dat u gaat achtervolgen?’ Mark: ‘Nou ik herinner me wel, ziet u met mijn geheugen is niks mis hoor, een gevalletje uit 2009. Ik had iets over Holocaustontkenning gezegd in het kader van vrijheid van meningsuiting. Totaal verkeerd begrepen!! En nu weer die Jesse Klaver, die notabene dolgraag met mij wil regeren en dan houdt hij me voor dat ik herhaaldelijk last van mijn geheugen had en heb: bonnetjesaffaire, toeslagenaffaire en nog zowat, ben ik vergeten’. Huisarts: ‘En dat was volgens u niet zo?’ Mark: ‘Nee natuurlijk niet. Een mens kan fouten maken, maar als ik dan zogenaamd iets verkeerd doe of me even iets niet herinner wordt het me meteen enorm aangerekend. Niet normaal, joh!’ Huisarts: ‘Had u dat vroeger als kind ook wel eens dat u dacht dat de wereld u niet begreep?’ Mark: ‘Dat weet ik echt niet meer hoor. Mijn moeder vond wel dat ik een selectief geheugen had en me alleen herinnerde wat ik me wou herinneren. Nou dat doet ieder mens toch? Nog sterker misschien heb ik het daarom wel zo ver geschopt. Als je je constant herinnert wat je fout hebt gedaan dan word je depressief. Daar heb ik nooit last van gehad. Ik ben een optimist pur sang! Zie altijd overal mogelijkheden en uitwegen. Prima toch? Ik heb niet voor niets 34 zetels gescoord in mijn eentje want mijn partij was behoorlijk afwezig bij de verkiezingen’. Huisarts: ‘Hebt u wel eens een onderzoek gezien waarin er een relatie wordt gelegd tussen succes en psychische afwijkingen?’ Mark: ‘Nee, natuurlijk niet, daar ga ik me niet in verdiepen. Ik ben niet zo’n socioloog moet u weten. Zeg dit gesprek is toch echt vertrouwelijk hè? Ik zag namelijk iemand in de wachtkamer die opvallende gelijkenissen vertoont met die Rutger van PowNed. Dat kan ik me niet permitteren hoor’. Huisarts: ‘Beroepsgeheim. Gegarandeerd. We hadden laatst problemen met het elektronisch patiëntendossier, maar ik maak gewoon aantekeningen van dit gesprek in mijn blocnote, een gespreksverslag dus. Kan ik u dadelijk meegeven in een gesloten enveloppe’. Mark:’ Prima, kan ik dan aan Sigrid geven. Kan geen fotograaf bij. Maar dokter, zo’n CGA is toch helemaal niet nodig? Mijn fysieke conditie is top, ik slaap goed, ik fiets naar mijn werk’. Huisarts: ‘Eten?’ Mark: ‘Nou ja, ik kook nooit en haal altijd wat af maar vaak salades hoor, super gezond’. Huisarts: ‘Wat voor salades? Kunt u een voorbeeld noemen?’ Mark: ‘Gewoon, salades….. iets met sla’. Huisarts: ‘Is dit nu een gevalletje van een selectief geheugen meneer Rutte?’. Mark: ‘Kijk dat bedoel ik! Ik zeg niks bijzonders en het beeld ontstaat dat ik ongezond leef’. Huisarts: ‘Het spijt me voor u maar ik vind toch echt dat een CGA passend zou zijn en ik zal dat in mijn gespreksverslag toelichten. Een vroege Alzheimer gaat nogal eens gepaard met ontkenning en vormen van paranoia en dat moeten we echt even laten uitzoeken. Ik maak mijn verslag vanavond af en dan krijgt u het meteen toegestuurd met de post, aangetekend’. Mark verlaat het vertrek hoofdschuddend en in zichzelf pratend: Die vrouw begrijpt niets van politiek! Deze column verscheen eerder op het blog van Joyce Hes.

Foto: NiederlandeNet (cc)

Het ‘wat als’-parlement

Hoewel zijn mentor, die hem destijds de Tweede Kamer in begeleidde, nu hem dringend adviseerde op te stappen, herinnerde Rutte zich ineens dat 1,9 miljoen kiezers op hem hebben gestemd. Ja, zo moet hij gedacht hebben, dan ben ik wel verplicht aan te blijven.

U snapt dat de VVD-kandidaten die naast Rutte nog 301.479 stemmen bij elkaar sprokkelden, nederig de grote leider zullen volgen. Die nederigheid zou de voltallige VVD-fractie, Rutte incluis, beter passen, want er zijn nog altijd ruim acht miljoen kiezers die niet op Rutte of de VVD hebben gestemd.

Voor wie de zaken graag relativeert:
© Sargasso TK2021 stemmen totaal VVD Rutte Tweede Kamer

Rutte gaat dit Paasweekend reflecteren hoe hij zich de komende vier jaren gaat verhouden tot de parlementaire democratie. Alsof er geen coronacrisis is. Ach, laten wij ook eens wat fantaseren….

Wat als er geen kiesdrempels en kiesdelers worden gehanteerd en alleen de 150 kandidaten met het hoogst aantal stemmen in de Tweede Kamer zouden zitten? We stemmen immers op personen en niet op partijen (meen ik mij te herinneren)?

De top-150 is goed voor 93,75% van het totaal aantal geldige stemmen. Laten we eens nader kijken naar dit ‘wat als’-parlement.

Er zouden geen 17 maar 27 partijen in de Tweede Kamer zitten. Acht eenmens-fracties er bij en twee partijen die 2 zetels halen en alsnog in de Kamer hadden kunnen komen.
D66 zou de grootste partij worden, Een meerderheidscoalitie is haalbaar met VVD, D66 en CDA, aangevuld Groenlinks en PvdA.
© Sargasso TK2021 Het als-wat parlement Tweede Kamer

Foto: Ministerie van Buitenlandse Zaken (cc)

Tweede Kamer herpak nu eerst je macht

COLUMN - Wat je er ook van vindt, hij zit er nog. Rutte ontliep de kruisiging waarvan sommige dachten dat hij aanstaande was. Maar hoe nu verder op een manier waarop recht wordt gedaan? Recht aan Omtzigt. Recht aan de tegenmacht die de Tweede Kamer moet kunnen zijn. Recht aan de waarde van onpartijdigheid.

De Tweede Kamer heeft deze situatie wel een beetje aan zichzelf te danken en met name aan D66. De plannen om de koning(in) niet meer bij de formatie te betrekken kwamen vandaan bij de partijgenoten van Kaag, Van der Ham en Schouw. Maar de Kamer heeft weinig vastgelegd over hoe ze vindt dat die formatie precies moet verlopen. Dit is het moment om daar iets aan te doen.

Een premier met weglaklak aan z’n vingers

De situatie die zich nu voor doet is lichtelijk absurd. Op dit moment wil waarschijnlijk geen politiek leider in zee met de grootste partij. Niet alleen vanwege de leugentjes van deze week. Maar vanwege al die andere leugentjes. En vooral het ontbrekende besef dat een transparante overheid de basis vormt voor vertrouwen in de overheid. De leugentjes van deze week waren de druppel.

Het vertrouwen in de overheid is niet groter geworden de afgelopen jaren. Niet in Groningen. Niet onder de ouders van de toeslagenaffaire. Niet bij de mensen die met het UWV en andere uitvoeringsorganisaties te maken hebben gehad. En vertrouwen in deze formatie heeft nu niemand meer.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Closing Time | Goede Vrijdag

De musical/film Jesus Christ Superstar begint met de Overture en eindigt met John Nineteen: Forty-One. Oftewel, Johannes 19 vers 41. Muziek: Andrew Loyd Webber en, altijd een beetje ondergewaardeerd gebleven, tekst van Tim Rice. Er is dus besloten om het verhaal over Jezus te laten stoppen op Goede Vrijdag, bij de dood van Jezus. Bij de dood van Jezus aan het kruis. Terwijl met Pasen de opstanding gevierd wordt. Maar die zit er dus niet bij. Misschien komt er ooit nog een Part Two – Jesus The Ressurection.

Foto: Photo RNW.org (cc)

Wind, olie en flamingo’s

COLUMN - Het waait flink op Bonaire, het hele jaar door Bij een constante temperatuur van ongeveer 30 graden. Warme wind dus. Bepaald geen markt voor wasdrogers. Maar wel voor windenergie, dacht ik. Op onze eerste tocht over het eiland (over de EEG-Boulevard) kwam ik welgeteld één molen tegen. En die draaide niet.

Uw Europa-correspondent bevindt zich momenteel ver buiten de regio. Bonaire is een bijzonder soort gemeente (‘ Openbaar Lichaam’ ) binnen het Koninkrijk der Nederlanden. Dus toch ook een beetje Europees? Bij binnenkomst moest ik net als bij het vertrek van Schiphol mijn paspoort laten zien. ‘ Welkom in Nederland’ zei de douanebeambte met een brede lach op mijn vraag waarom dat nodig was op een reis tussen twee delen van het hetzelfde land.

Maar die niet aflatende wind dus. Je zou denken dat de Bonairianen daar goed van kunnen profiteren. Het locale water- en elektriciteitsbedrijf, Webbonaire, meldt dat een derde van de elektriciteit wordt geleverd door windmolens, waaronder die ene grote die niet draaide toen ik er langskwam. Elders las ik dat er over de prijs van de elektriciteit nogal wat te doen is geweest. Kostprijsverhogingen zijn onvoldoende gecompenseerd door subsidie die vooral de laagste inkomens tegemoet moet komen. De subsidie zou voor een belangrijk deel ten goede gekomen zijn van de grote (bedrijfs)aansluitingen. Lagere tarieven, bijvoorbeeld door inzet van wind- en zonne-energie, mogen de bewoners van Bonaire hoogstens in de toekomst verwachten. Een weinig bemoedigend uitzicht voor laagste inkomensgroepen die los van de elektriciteitstarieven toch al flink tekort komen. Anders dan in Nederland is er hier volgens het Antilliaans Dagblad geen realistisch sociaal minimum.

Foto: Minister-president Rutte (cc)

Rutte is het oog van de orkaan

COLUMN - Eén op de vijf Nederlandse gezinnen zit in de schulden. Vast werk voor jongeren is tegenwoordig eerder uitzondering dan regel. De dakloosheid is groot. De prijs van koopwoningen blijft maar stijgen, terwijl huurhuizen schaarser en duurder worden. We kunnen de mest niet meer kwijt. Dieren worden verminkt, gemaltraiteerd en dan opgedist. We stoten meer stikstof uit dan de ons omringende landen.

De overheid jaagt op mensen die ze vanwege hun achternaam of postcode als potentiële uitkeringsfraudeurs bestempelen, en behandelt die soms als schuldig zonder ze kans op weerwoord te geven.

De winsten van grootbedrijven stijgen, maar de lonen van hun werknemers allang niet meer. Overwinsten worden niet aangepakt, integendeel: multinationals krijgen dealtjes van de Belastingdienst, en Nederland prijkt hoog op de lijsten van landen die witwasconstructies op bestelling leveren. Bedrijven die gas oppompen in de noordelijke provincies worden schadeloos gesteld voor hun toekomstige inkomstenderving, maar de mensen die in Groningen, Drenthe en Friesland al jaren met kapotte huizen zitten, moeten geduld hebben.

Intussen kampen we – net als andere landen – met een pandemie, een klimaatcrisis, de ineenstorting van de biodiversiteit, gif in de grond, het water en de lucht, met complotdenkers die op hol slaan, en met extreme religies die het op de persvrijheid en de persoonlijke keuzes van andersdenkenden hebben voorzien.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Quote du Jour | wegwezen naar Nooitgeweestië

QUOTE - Zo’n beetje alle Syrische vluchtelingen die in 2015 naar Nederland vluchtten kregen asiel. Behalve Tina en Jacob. Vorige week kregen ze bericht van de Immigratie- en Naturalisatiedienst (ind) dat ze naar Armenië moeten. Een land waar ze nooit gewoond hebben, waar Jacob zelfs nog nooit is geweest, en Tina slechts vier dagen.

Manmanman. Ja, ik snap het, we hebben alle booszijnenergie de afgelopen dag al besteed aan de ontluisterende vertoning in de Tweede Kamer. Maar mocht u nog iets over hebben, lees dan vooral dit artikel.

Closing Time | Odetta In Paris

Toen ik de eerste keer dit filmpje zag, Odetta in Paris, dacht ik, waar zijn de microfoons,  waar is de snoerenspaghetti op het podium? Waar zijn de pedalen, de kastjes, de boxen, de knopjes? Is het wel live? En wat een vreemd zaaltje, zo met al die losse houten stoelen. En wat een net publiek, jong oud, maar allemaal netjes met bloesje, stropdas, colbertjasje, haar netjes geknipt, en heerlijk, een paar dames met de tas op schoot. En niemand die joelt, roept of op zijn vingers fluit tussen de nummers door. En tijdens de nummers houden ze ook heel netjes hun bakkes. Moet je tegenwoordig ‘ns horen tijdens een concert. Enfin. Toen ik het filmpje nog een keer bekeek zag ik toch een microfoon op een standaard een eindje voor de bas staan. Idem bij de gitaar. Maar waar zingt Odetta in?

Closing Time | Rakaya Fetuga, Windrush DAY 2020

Poëzie, park, podium, zomer, blazers, trommeltjes, reggae, kinderen, zon, zeepbellen, gras, picknick, hoedjes, dansen, giga-oorringen, drankje – feest ter gelegenheid van Windrush Day. The Windrush was een passagierschip dat in 1948, 1017 passagiers vervoerde van The British West Indies, onder andere Jamica, toen nog onderdeel van het Britse Rijk, naar Engeland. Ze waren welkom als arbeidskrachten om de economie te helpen opbouwen. De Onafhankelijkheidsdag binnen die koloniën verschilt van eiland tot (ei-)land. De spoken word artiest Rakaya Fetuga zegt hier een, misschien wat erg direct gedicht, maar hoe ze het brengt, maakt dat weer goed.

Vorige Volgende