Zoekresultaten voor

'metal'

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Israel verbant leider PFLP, en sloopt huizen, kiosken en Bedoeïenonderkomens

Israelische militairen hebben woensdagmorgen vroeg het huis overhoop gehaald van Khalida Jarrar, een van de leiders van het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina (DFLP) op de Westoever. Jarrar is lid van het Palestijnse parlement en een advocaat die regelmatig Palestijnse gevangenen bijstaat. Zij kreeg een in het Hebreeuws gesteld gerechtelijk bevel overhandigd waarin haar bevolen werd haar huis in Ramallah te verlaten en naar een in het bevel aangegeven plek in Jericho te gaan, waar haar een soort huisarrest wachtte. Zij weigerde het papier te ondertekenen. Ze beraadt zich nu op juridische stappen. Het is voor het eerst sinds het midden van de jaren ’80 dat Israel een dergelijke “interne verbanning” probeert op te leggen.

Elders op de Westoever sloopte het Israelische leger woensdag zes huizen en een aantal andere bezittingen.
In At-Tawil, een dorpje vlakbij Nablus sloopten de Israeli’s vier huizen die toebehoorden aan de gebroeders Muhammad Sudqi Salih en Anwar Subhi Saleh. De reden zou zijn dat de huizen zonder vergunning zouden zijn gebouwd. Een vreemde reden, want de huizen waren meer dan 100 jaar oud, volgens Ghassan Daghlas, de man die voor de PA de activiteiten in de nederzettingen volgt.
Enkele uren later werden in Aqaba, een dorpje bij Tubas, nog eens twee huizen gesloopt van ingezetenen van het dorp, zo meldde de plaatselijke burgemeester, Same Sadeq.

Aan de weg tussen Hebron en Jeruzalem vernielden de Israeli’s woensdag een aantal kiosken van boeren uit de regio Beit Ummar die probeerden zo hun druiven en abrikozen te verkopen. Met de stalletjes werd ook hun koopwaar vernield, meldde Mohammed Awad, een plaatselijke activist. De boeren leden flinke schade door het militaire optreden.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Recensie Zomergasten | Jim Taihuttu

RECENSIE - Ik moet bekennen dat de naam Jim Taihuttu niet direct een belletje bij me deed rinkelen. Even vreesde ik dat Habbekrats een reclamebureau van twee snelle jongens was, en dat ik drie uur lang hol gezever zou moeten aanhoren.

Niets van dat alles. Habbekrats is vooral het vehikel waarmee Victor & Julius Ponten en multitalent Jim Taihuttu hun dromen realiseren. Je kunt er slechts jaloers op worden. Ik ben dat in ieder geval wel.

Jan Cremer

Een sleutel tot dat succes is de levensfilosofie die Taihuttu geleerd heeft van Jan Cremer: Trek je eigen plan. Laat je dromen niet afpakken door grijze muizen. Alles kan. Maar je moet het wel zelf pakken, want het wordt je niet opgediend. Leef assertief. Een fragment uit 1967 van Cremer op Coney Island, New York vormde de illustratie.

Waar Taihuttu echter iemand bewonderde die de draak stak met de Hollandse spruitjesmentaliteit, waar je kop eraf gaat als je die boven het maaiveld uitsteekt, zag ik een bluffer die de schone schijn ophield over zijn goedlopende projecten, loog over de reclameborden ter plaatse die hij zou hebben gemaakt en over het boek dat hij zogenaamd onlangs had uitgebracht “onder andere namen.” Een patjepeeër die een sigaar uitdeelde om te laten zien hoe goed hij wel boert.

Foto: Eric Kilby (cc)

Kunst op Zondag | A capella

“Goh, ik zou ook zo graag muziek willen maken, maar ik weet niet welk instrument het best bij me past”.  Als ik dat hoor reageer ik altijd met: “Mwah, neem een instrument dat niets kost, altijd overal naar meegenomen kan worden en van nature bij je past: je stem”.

De mogelijkheden van de stem zijn zo veelzijdig, dat het een raadsel is waarom de mens instrumentale muziek heeft uitgevonden. Vandaag puur vocale muziek, ofwel a capella. Zang zonder instrumentale begeleiding. In alle soorten en maten. Pop, jazz, klassiek. Met en zonder human beat box. In groepsverband of solo.

Naturally 7 is een wereldwijde hit met hun a capella r&b. Wat de individuele leden kunnen, demonstreren ze in dit filmpje. Hieronder zingen ze ‘Ready or not’.

Er wordt veel popmuziek a capella gezongen….

Er bestaat zelfs een metal a capella groep. Van Canto zette Metallica’s Master of Puppets op de plaat.

Absolute topper in ‘onbegeleide vocale muziek’ is de uiterst veelzijdige Bobby McFerrin.

Klassiekers zijn, niet alleen vanwege hun repertoire, de Swingle Singers…..

… en de King’s Singers. Jammer dat deze groep iets te vaak zichzelf begeleidt met oubollige humor.

Ook klassiek geschoold is het Juice Vocal Ensemble met hun versie van Sweet Child of Mine (van Guns N’ Roses).

Hoe voetbal klinkt als je niet van voetbal houdt

Wat als archeologie – ervan uitgaande dat je daar totaal niet in geïnteresseerd bent – even vaak in het nieuws zou zijn als voetbal?

Een voorproefje:

Drunken people yelling at the screen. “SEND IT FOR CARBON DATING, YOU USELESS ***K!” “WHAT ARE YOU ON, MATE? DUST THE ANCIENT MEDALLION GENTLY! SMELTING METHODS OF THE TIME PRODUCED VERY SOFT AND IMPURE METALS EASILY PRONE TO DISFIGURATION!” All this from two men out of a crowd of twenty.

Foto: University of Nottingham (cc)

Kunst op Zondag | Groen

Groene stroom is niet groen en groene auto’s zijn niet zo zuinig als men denkt. Ach wat, vandaag in Kunst op Zondag: er is meer te doen met groen.

Je kunt elkaar een spiegel voorhouden en vragen ‘hoe groen ben jij eigenlijk?’. Een goede waarnemer ziet dan dat we nooit zo groen zullen worden als de natuur zelf.

Anish Kapoor – Sky Mirror, Kensington Gardens.
cc Flickr duncan c  photostream Anish Kapoor Sky Mirror Kensington Gardens

Het duo Ackroyd & Harvey gebruikt gras als fotografisch middel. Als het gras groeit, worden de portretten scherper.

Ackroyd and Harvey – grass portrait.
cc Flickr Amy Youngs  photostream Heather Ackroyd and Dan Harvey

Waarmee maar gezegd wordt: wij werken niet voor groen, groen werkt voor ons. Dat moet ook Tim Knowles gedacht hebben. Hij laat bomen zijn tekeningen maken.

Tim Knowles – Tree drawing.
cc Flickr angs school  photostream Tim Knowles Tree drawing

We hebben groen nodig en toch laten we de natuur niet haar gang gaan. Uit angst er door overwoekert te raken. Als Stefaan de Croock mos verwijderd ontstaan er fraaie kunstwerken (reversed graffiti). Anna Garforth laat mos heel gecontroleerd groeien.

Anna Garforth – Moss graffiti.
cc Flickr faseextra photostream Moss graffiti AnnaGray Garforth

In ‘The Lost Gardens of Heligan’, een gerestaureerd landgoed, liggen een paar keien die door de natuur woren overwoekerd.

Heligan Gardens- Mud Maid on Woodland Walk.
cc Flickr Cross Duck  photostream Green lady asleep in the woods at Heligan

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

Duopolie | Onwetendheid

COLUMN - Drie weken geleden kreeg ik een rondleiding op een varkensboerderij. De vriendelijke boer vertelde trots over de sublieme efficiëntie waarmee hij het gehele varkensleven organiseert.  De vijftig zeugen zijn constant zwanger, een computer reguleert de temperatuur in de stallen en het voer (genaamd “brok”) is precies aangepast om de varkens in elke levensfase zo snel mogelijk te laten groeien. En dat doen ze dan ook: in amper zes maanden bereiken ze een gewicht van 110 kilo, waarna ze naar de slachterij gaan.

De groep stedelingen om mij heen in hun geleende laarzen en stofjassen waren weliswaar onder de indruk van de efficiëntie, maar keken toch lichtelijk versteld in het rond. Ze hebben medelijden met die zogende zeugen, die zich tussen de metalen hekken niet kunnen omdraaien. En met de 800 vleesvarkens, die op 0.8 vierkante meter per varken en zonder daglicht door elkaar krioelen. De speelbal die in elk hok ligt (dat moet van de overheid) is niet afdoende tegen de overduidelijke stress van de dieren.

De boer reageert met goed beheerste verontwaardiging op kritische vragen. Een varken brengt bij de slachterij 155 euro op. Na aftrek van kosten is de winst voor de boer 10 euro per varken. Je hoeft geen bedrijfskundige te zijn om te begrijpen dat zulke marges niet uitnodigen tot ecologische experimenten. Toch ziet de boer zijn dieren ook liever buiten, vertrouwt hij de groep toe. Maar ja, de consument wil goedkoop vlees, daar kan hij ook niets aan doen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 03-03-2022

Klap

COLUMN - Afgelopen weekeinde bracht ik een bezoek aan de tentoonstelling over de Dode Zeerollen in het Drenths Museum in Assen. Het archeologische deel van die tentoonstelling geeft een bijzonder mooie inkijk in de wereld waarin deze oude teksten zijn opgeschreven, maar de rollen zelf zijn wat ondervertegenwoordigd. Er zijn zestien fragmenten uitgeleend en daarvan zijn er slechts acht te zien. Dat wordt deels goed gemaakt door een onderdeel van de tenstoonstelling waarin het onderzoek naar de Dode Zeerollen zeer uitgebreid wordt toegelicht aan de hand van niet-oorspronkelijk materiaal zoals replica’s en foto’s. Ik kan u een bezoek aanraden, u heeft tot 5 januari nog de tijd.

Maar als Hebraïst kwam ik natuurlijk toch vooral voor de rollen zelf en zo kon het gebeuren dat mijn voorhoofd afgelopen zaterdagmiddag met een doffe dreun landde op de bovenste glasplaat die een fragment van Paleo-Leviticus afdekte, zulks ongetwijfeld tot lichte verontrusting van de dienstdoende suppoost.

Mijn ogen zijn inmiddels van middelbare leeftijd. Dat betekent dat ik merkbaar meer licht nodig heb om tekst goed te kunnen zien. Daarnaast kan ik voor het scherpstellen steeds minder vertrouwen op mijn oogspieren en ben ik steeds vaker gedwongen mijn hoofd op de juiste afstand te brengen van het te bekijken object. Bij klein geschreven teksten betekent dat in mijn geval: bril af en zo dicht mogelijk met mijn neus op de tekst.

Foto: Howard (cc)

Groene groei in Nederland volgens CBS

ANALYSE - Het CBS kwam vandaag met de publicatie “Green growth in the Netherlands 2012“. Daarin staat onder andere dat de uitstoot van broeikasgassen, de emissie van zware metalen naar water en de totale afvalproductie gedaald zijn sinds 2000. En dat Nederland in ten opzichte van de rest van Europa gemiddeld scoort als groene economie.

Bij de publicatie presenteerde het CBS een interessante visualisatie over de groene groei (ingesloten na de streep). Het biedt een handig inzicht in hoe Nederland het doet wat betreft groene groei, door de ontwikkeling in Nederland en de positie die Nederland inneemt in OESO-perspectief te vergelijken. Laten we met het goede nieuws beginnen: de trend in Nederland is positief voor de thema’s “milieu-efficiëntie” en “economische kansen”.

Milieu-efficiëntie
De thema’s zijn gebaseerd op verschillende indicatoren, te zien door op het thema te klikken. De positieve trend voor milieu-efficiëntie laat zien dat alle indicatoren zich positief ontwikkeld hebben. Niet alleen produceert Nederland minder broeikasgassen, de totale mondiale broeikasgassen die veroorzaakt worden door Nederlandse consumptie zijn ook afgenomen. De kwaliteit van de bodem, grond- en oppervlaktewater is toegenomen door een afname van de nutriënten emissies naar de bodem, maar het CBS merkt op dat Nederland ondanks de afname nog altijd een hoog nutriëntenoverschot heeft.De trend in Nederland mag dan positief zijn wat betreft het thema “milieu-efficiëntie”, als je kijkt naar de positie van Nederland in OESO-verband, zie je geen verbetering. Sterker nog, op de indicatoren “consumptiegerelateerde broeikasgasemissies” en “nutriëntenoverschot landbouw” is de positie van Nederland verslechterd. Op geen enkele indicator in dit thema is de positie van Nederland verbeterd. Blijft Nederland achter bij Europa?

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen bal op tv | Occupy Amsterdam vs Wall Street

COLUMN - In de documentaire ‘Don’t shoot the messenger’ zagen we hoe Occupy Amsterdam het pispaaltje van de crisis was. Twee uur eerder leerden we in de Tegenlicht-documentaire The Wall Street Code over het monster dat de financiële whizzkids hadden gecreëerd.

Ergens in september 1995 stond ik op de Dam te kijken naar een groepje bezopen koorballen die, biertjes in de hand, iedereen die langskwam uitscholden voor pauper, zwerver, sloeber of arbeider. De meeste mensen fietsten snel door, een stel autonome punkers stapten echter van hun bakfiets en begonnen er op los te meppen. Toch goed dat er een God is.

Dezelfde reactionaire koorballenagressie zag ik gisteren in Don’t shoot the messenger, een verslag van binnenuit over Occupy Amsterdam. Achter het Beursplein, op de Warmoestraat, zit het hoofdkwartier van de Amsterdamse Studenten Sociëteit. Dus het was een kleine moeite voor de corpsleden om, wanneer ze daar zin in hadden, even een bezoekje te brengen aan hun buren om ze voor vieze zwerver uit te schelden. Ze deden pogingen hun tenten te slopen. En hun camera te molesteren. “Misschien moet je een krantenwijkje nemen in plaats van hier op de kosten van de samenleving je tijd te verdoen. Hoeven wij twintig procent minder belasting te betalen. Is iedereen gelukkig.” Of woorden van soortgelijke strekking. U moet de blikken van pure minachting er zelf bij bedenken. Dit zijn ze dan, onze toekomstige bankdirecteuren en topambtenaren.

Vorige Volgende