Journalist Gerard van Westerloo overleden
Journalist Gerard van Westerloo overleden. Quote: De overheid ligt echt wakker van goede journalistiek.
De afgelopen maanden is het debat over drugs in Zuid-Amerika opener geworden dan ooit. De staatshoofden bespraken het legaliseren van drugs, omdat er tegen vechten vruchteloos is. De grootste pleitbezorger van de ommekeer is Otto Pérez Molina, sinds januari president van Guatemala. Eerder was hij juist voor een 'iron fist' tegen de misdaad. Afgelopen week heeft meneer Pérez zijn nieuwe boodschap verkondigd op het World Economic Forum over Latijns-Amerika: “Twenty years ago, I was director of intelligence in Guatemala…We had great successes. A lot of cocaine was captured. Plantations of marijuana were destroyed. Also at that time many drug-trafficking bosses were captured. Twenty years later, I assume the presidency of the country—and I find that the drug-trafficking organisations are bigger.” Lees een interview met hem bij The Economist. In Argentinië wordt de olie weer genationaliseerd. De staat had de aandelen van oliebedrijf YPF een aantal jaar geleden (in 1999 nog maar) verkocht aan de Spaanse maatschappij Repsol, maar heeft nu aangekondigd weer 51% van de aandelen in handen te willen hebben.
Journalist Gerard van Westerloo overleden. Quote: De overheid ligt echt wakker van goede journalistiek.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Vandaag kiezen Frankrijk en Griekenland nieuwe politieke leiders, via respectievelijk presidents- en parlementsverkiezingen. Maar het zijn ook een beetje onze verkiezingen. Verbonden door het Stabiliteitspact van de Europese Unie zijn wij immers allen Grieken én Fransen. Pastis of ouzo, wat is het verschil nou eigenlijk? Frankrijk een knoflookland met grandeur, Griekenland een knoflookland met malheur. En zeg nu zelf: u kookt toch ook graag mét knoflook? In Frankrijk zal Nicolas Sarkozy (de Berlusconi-light van Gallië) waarschijnlijk plaatsmaken voor de socialist François Hollande. In Griekenland zullen de kiezers de grootste regeringspartijen Nieuwe Democratie en Pasok afstraffen voor de economische problemen, communisten en fascisten verwachten zetelwinst. Maar komen daarmee de bezuinigingen -nodig voor het Stabiliteitspact dat de waardevastheid van de euro moet garanderen- in gevaar? De Europese Unie is groter dan een Hollande met verkiezingsretoriek en hebben de failliete Grieken überhaupt een keuze? Toch is de kans groot dat financiële markten na vanavond van kleur verschieten als een pastis/ouzo na een scheut koud bronwater. Let maar op: morgen is de eurocrisis weer terug. Hieronder volgen updates van de stembus-uitslagen en kunt u lezen of vanavond het ‘Alle Menschen werden Brüder’ overstemd wordt door ‘Wollt ihr den totalen Grieche’?
20.50 Actuele stand van 21.40 uur Griekse tijd (deze link blijft updaten).
The Guardian houdt live-blog bij van Franse verkiezingen.
20.30 Griekenland: extreem links 18,5%, extreem rechts 8%.
20.00 Franse zender TF 1 meldt: C’est Hollande (52%).
19.35 Griekse conservatieven aan winnende hand, maar (nog?) niet genoeg stemmen om regering te vormen, aldus Sky News.
19.30 Exitpolls blijven tot 20.00 uur verboden, maar “Het wordt nu steeds drukker op het Place de la Bastille, het plein waar links Frankrijk traditioneel zijn overwinningen viert”. Hollande aan kop, aldus de NOS
19.15 Griekse coalitie onderuit van 33,5% naar 17-20%
17.47 François Hollande aan kop met met 52,5 tot 53 procent.
Dit is een gastbijdrage van JFS. Het stuk verscheen eerder op op kingkosherbeentuit.nl.
Toen ik jong was – ongeveer vorige week dinsdag – dacht ik dat er maar weinig manieren waren om op een leuke manier rijk en beroemd te worden. Ik heb dan ook altijd hard geoefend om een matige muzikant en een afschuwelijke acteur te worden – het podiumlicht opgezocht op zoek naar die doorbraak. Uiteraard wel keurig gestudeerd, maar er geen levendiger herrinnering aan overgehouden dan bier-en-tieten flashbacks (wat meer van het eerste dan het laatste). In de tussentijd heb ik uitsluitend om sociale redenen leren praten en schrijven.
Sinds ik weet wie Sywert van Lienden is, weet ik dat ik fout zat.
Sywert verliet het Gymnasium om politiek genie te worden en doet nu vier opleidingen tegelijk aan de universiteit van Amsterdam. Uiteraard onnodig, want als je maar één keer bij DWDD hebt gezeten, hoef je de rest van je leven waarschijnlijk niet meer te solliciteren. Wat heb je bovendien nog te bewijzen als je voor je twintigste al columnist bent geweest bij HP/De Tijd en dagelijks voor de camera wedijvert met ministers? Natuurlijk is hij zo genant jong, eloquent en competent dat je je als toeschouwer direct waardeloos voelt. Toch ben ik blij dat mijn egocentrische generatie af en toe nog iemand voortbrengt die de kastanjes voor ons uit het vuur haalt.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
De RijskUniversiteit Groningen: archief met verkiezingsprogramma’s alle bijna alle partijen 1918-1989.
Voor de 90ste verjaardag van Foreign Affairs schreef Francis Fukuyama een artikel over de toekomst van de liberale democratie. Een vertaling verscheen in de Groene Amsterdammer. In beide gevallen is echter registratie nodig om het te lezen, of je probeert nog een papieren editie te scoren. Het is een goed artikel dat de uitdagingen van de moderne, met name westerse, maatschappij goed weergeeft.
In onderstaand interview komen de meeste van de punten uit het artikel ook voorbij. Over alle lessen die Fukuyama ook geleerd heeft sinds zijn “end of history” 15 minutes of fame. Gelardeerd met interessante observaties over de (recente) geschiedenis.
We hebben Bevrijdingsdag weer achter de rug en worden vandaag in alle vrijheid wakker. Hoewel het in praktijk niet overal het geval is, heet kunst vrij te zijn. Zelfs in ‘vrije landen’ staat de vrijheid van de kunstenaar menigmaal ter discussie, zeker als een werk tot enige opschudding leidt.
Dat zal altijd wel zo blijven. Ook al is de vrijheid van de kunstenaar erg relatief, de kunstenaar moet altijd alle vrijheid nemen die hij of zij nodig acht. Anderen behouden de vrijheid daar over te zeggen wat men wil.
Vandaag in Kunst op Zondag: hoe zien kunstenaars vrijheid? Geen clichés met witte duiven of obligate standbeelden van vrijheidshelden. Maar wel:
They hate us for our freedom. Deze woorden van Bush, na de aanval op de Twin Towers, gebruikte het Franse collectief Claire Fontaine in een vlammende installatie met de bedoeling er op te wijzen dat de een zijn vrijheid, de ander zijn dood kan betekenen.
Niet alleen Claire Fontaine legt een relatie tussen vrijheid en agressiviteit. Shaun O’Connor ziet maar één keuze.
Als vrijheid al niet in verband met geweld wordt gebracht, dan vaak wel met beperkingen. Zoals dit hekwerk van Sean Martindale.
Natuurlijk ontbreken vrijheid van geschreven en gesproken woord niet. Shawn HibmaCronan, beeldhouwer en meubelmaker, maakte de Freedom Press. Een apparaat dat door één mens is te bedienen en het woord ‘freedom’ reproduceert.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
When you think of islands, wide, pristine beaches and uninhabited jungles typically come to mind. These 8 lesser-known islands probably used to be like that once – but today, they have developed into entire towns. Islanders often have problems due to congestion in these settlements, and tourists from time to time come to enjoy the special charm of crowded islands.