VVD haalt de tondeuse door haar ideologische veren. Ze is niet meer de partij voor vrijheid, maar de partij van een sterke staat en een onderdanig individu. Want VVD heeft iets nieuws bedacht: het parlement moet internationale verdragen zelf interpreteren. Gastredacteur Mihai Martoiu Tico legt uit. De VVD geeft als voorbeeld een nieuwe migrant. De VVD wilde dat de migranten niet meteen recht hebben op een uitkering (tegenwoordig kan je zelfs nationale collectieve zelfmoord verkopen als het slecht is voor migranten). Maar De Raad van State zei dat deze maatregel in strijd is met Europese verdragen, dus het ging niet door. Joost Taverne, VVD-kamerlid, voerde verkiezingscampagne met: “We willen de grondwet veranderen dat we ons in Nederland niet de wet laten voorschrijven door het buitenland en internationale verdragen.” Op dit moment heeft internationaal recht directe werking in Nederland. Stel je voor dat je Geert Wilders heet en je terecht staat voor haatzaaien. Je advocaat kan tegen de rechter zeggen: “Er bestaat een mensenrechtenverdrag dat vrijheid van meningsuiting garandeert. Meneertje de rechter, als u Wilders schuldig vindt, dan schendt u dit verdrag.” En zo loop je vrij rond. De VVD vindt dit niet goed werken.
TOEN – In 1967 rende er in de VS voor het eerst een vrouw mee in de marathon. De organisator reageerde furieus: ‘crusader’ riep hij en probeerde haar tevergeefs te stoppen. Dat veel moslims achterlopen in emancipatie is wel duidelijk, maar of ze 500 jaar achterlopen..? FILMPJE!
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Recente initiatieven beperken de bewegingsvrijheid van gelovigen. Nu pleit Herman Vuijsje ook nog eens voor een verbod op jongensbesnijdenis. Een oplossing voor een niet bestaand probleem, betoogt Bart Voorzanger.
In NRC’s Opinie en Debat van 8 september 2012 pleit Herman Vuijsje voor een verbod op de besnijdenis van jongens. Daarmee houdt hij een moreel pleidooi, en over moraal valt niet te twisten. Je kunt hoogstens wijzen op ándere situaties waarin een bepaald besluit algemeen aanvaard wordt en dan betogen dat déze situatie voldoende op die andere lijkt om hier datzelfde besluit te nemen – een analogieredenering, altijd een hachelijke onderneming. En je kunt de argumenten voor de door jou bestreden keus ondergraven door te laten zien dat de feitelijke elementen daarin niet kloppen. Vuijsje doet beide, en dat met even weinig resultaat. Zijn analogieën zijn kreupel en zijn feiten deugen niet.
Analogieën
Vuijsje begint z’n verhaal met een uitstapje naar Malawi waar de tienjarige meisjes van sommige stammen door een van opperhoofdswege aangestelde jongeman worden verkracht om ze tot vrouw te maken. Hij doet verder weinig met dit voorbeeld, maar de toon is er aardig mee gezet. Ik zal het hier verder negeren.
Vuijsje vergelijkt jongensbesnijdenis vooral met de weigering door sommige orthodoxe calvinisten hun kinderen te laten vaccineren. Die weigering wordt in ons land nog altijd getolereerd, terwijl hij soms tot stevige gezondheidsrisico’s leidt. Vuijsje meent (op grond van uitspraken van enkele spijtoptanten uit de betrokken gemeenschap – ik hoop dat hij zijn doordeweekse werk grondiger aanpakt) dat het hier gaat om een weigering die voortkomt uit sociale druk, uit angst voor de dominee en de buren, en concludeert dan dat “een consequent afgedwongen vaccinatieplicht door veel orthodox-gereformeerde ouders met een stille zucht zou worden verwelkomd”. Afgezien van dat “veel”, volgt die conclusie inderdaad uit zijn premissen, maar dat “veel” is wel cruciaal. De conclusie hangt dus nog even in de lucht.
copyright photo Andrei Tchernikov, foodstyling & recept Fiona Ivanov
Gepofte pompoen met venkel, pittige yoghurt en vegakip
vegetarisch hoofdgerecht, 4 personen
1 kleine pompoen (ca. 500 g), gewassen
2 knollen venkel
3-4 el olijfolie
200 g volle boerenyoghurt
1 el garam massala
300 g vegetarische stukjes kip van de Vegetarische Slager
2 el fijngesneden platte peterselie
1 gedroogde rode peper, verkruimeld
Verwarm de oven voor op 200 °C. Schaaf de venkel met een kaasschaaf of mandoline in zeer dunne plakken, bestrooi met zout en peper en schep om met 1-2 el olie. Pof de pompoen, onverpakt, in zijn geheel in de oven in 35-45 minuten gaar. Meng de yoghurt met de massala en zout en peper naar smaak. Verhit de rest van de olie in een koekenpan en bak hierin de kipstukjes in 6-7 minuten knapperig en gaar (hoeft niet meer met zout en peper bestrooid te worden). Neem de pompoen uit de oven, halveer met een groot mes (let op, de pompoen is heet) en schep met een lepel de zaadjes eruit. Snijd de pompoenhelften in stukken en bestrooi met zout, peper, peterselie en rode peper naar smaak. Verdeel de venkelsalade over vier borden, schep de kip erop en leg de pompoen ernaast. Schep de yoghurt over de pompoen en bestrooi met de rest van de rode peper, de peterselie en wat achtergehouden venkelgroen.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Toen John D. Liu van What If We Change? al filmend zag hoe het Chinese Loess Plateau veranderde van een woestijn in een groene oase besefte hij dat we een grote vergissing hebben gemaakt door onze economie op productie en dienstverlening te baseren en geen economische waarde toe te kennen aan gezonde, goed functionerende ecosystemen. Hij stelt dat natuur de basis van ons geld en onze economie zou moeten zijn.
In een korte video vertelt Liu ons dat er twee gesprekken gaande zijn. In het Westen hebben we het over economie en technologie. In ontwikkelingslanden gaat het over overleven en verduurzamen. Maar onze problemen zijn met elkaar verweven.
Foto: Flickr cc Jcoterhals
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
DATA, DATA - De kieskaart van Nederland is flink opgeschud afgelopen woensdag. De grote winnaar is niet de PvdA: die herstelt louter wat eerder is verloren. De VVD eet Nederland op.
Veel kaartjes in deze post. Ik heb eens per gemeente bekeken wat partijen gewonnen en verloren hebben. De kaarten zijn interactief, dus je kunt ook je eigen omgeving/gemeente opzoeken. Een aantal dingen valt op: de VVD doet het vrijwel overal goed, behalve in het hoge Noorden. De drie noordelijke provincies stemmen traditioneel ‘rood’, en dat lijkt ook nu niet veranderd te zijn.
De PvdA doet het in het noorden en in de grote steden goed, maar verder nergens. Op basis van de CDA-kaart kunnen we de christen-democratie net zo goed opdoeken, en als de PVV een blijvende factor in de Nederlandse politiek wil blijven, moet het flink gaan werken aan z’n achterban in het zuiden van Nederland.
Grote winnaar: VVD
De VVD doet het bijna overal in Nederland goed, maar vooral in Zuidoost-Brabant en Noord-Limburg. Dat is opvallend, want die regio staat niet bepaald bekend als het meest kansrijke gebied in Nederland. En je staat er ook niet dagelijks in de file, volgens mij.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.