Duitsland doet het een stuk beter dan Nederland als het gaat om duurzame energie. Hoe komt dat? De ‘Nederlandse buitenlander’ ir. Paul van Son, directeur van Desertec, zet zich vanuit zijn thuisbasis München in voor duurzame energie uit de woestijn. Desertec is een industrieel consortium om energie uit de woestijnen te ontwikkelen. Bij de bekendmaking van de Duurzame 100 van dagblad Trouw bleek hij dit jaar gestegen naar de 42e plaats. Een goede aanleiding hem naar zijn ervaringen in Duitsland te vragen. Hoe kan het Nederlandse energiebeleid weer in de top-zoveel komen? Van Son werkte eerder onder meer bij Tennet en Essent, en zou nu hij een paar jaar bij Desertec werkt, als geen ander de vergelijking kunnen maken tussen het Nederlandse en Duitse energiebeleid. Maar desgevraagd zegt Van Son: “Een vergelijking is niet goed mogelijk, aangezien Duitsland een zeer nadrukkelijk energiebeleid heeft, terwijl ik zoiets in Nederland niet bespeur. Als het bestaat, dan wordt het goed verborgen gehouden. Je kunt moeilijk iets wat bestaat met iets wat niet of nauwelijks bekend is vergelijken.”
Windenergie in Texas bestaat al bijna twee eeuwen. Die conservatieve Texanen hebben dan wel een grote mond over olie, maar in feite maakte windenergie de kolonisatie van Amerika mogelijk en speelt tot op de dag van vandaag nog een cruciale rol in het leven van de boeren in Texas.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
DATA - Nederland kijkt afkeurend naar de Griekse leenmoraal, maar we hebben onszelf de afgelopen jaren veel meer in de schulden gestoken dan de zuiderlingen.
Soms kom je cijfers tegen die heerlijk ontnuchterend zijn. Credit Suisse heeft in zijn jaarlijkse Wealth Report een mooie opsomming gemaakt van de schuldenlast van huishoudens, gemeten over 2000, 2007 en 2012. De laatste is uiteraard een schatting.
Wat blijkt? Nederlandse huishoudens hebben zich sinds 2000 flink in de schulden gestoken. Er zijn maar weinig landen die ons op dit vlak kunnen evenaren.
Credit Suisse keek naar de mate van schuld ten opzichte van bezit. Voor de meeste ontwikkelde landen geldt dat dat percentage ergens tussen de 20 en 30 procent meandert. Een aantal landen zit daar in 2012 ver boven, waaronder Ierland (44 procent), Nederland (45 procent) en Denemarken (51 procent).
Credit Suisse geeft geen verklaring voor het hoge percentage in Nederland. Deels kan het te maken hebben met het uitgebreide uitkeringsstelsel in Nederland, waardoor mensen hier minder geneigd zouden zijn om grote financiële buffers aan te leggen (zoals in de VS wel meer gebeurt). Anderzijds denk je meteen aan de hoge mate van huizenbezit.
Opvallend is de mate van groei van dat schuldaandeel. In 2000 lag het percentage nog veel gemiddelder, namelijk op 26,3 procent. Qua stijging van de private schuldenlast zitten Nederland duidelijk in de voorhoede, nog veel meer dan Griekenland. Credit Suisse speculeert voorzichtig dat dit soort signalen op een kredietbubble kunnen wijzen: we hebben te goedkoop geleend. Geen verrassing op dat front dus.
COLUMN - Waarin de auteur vertelt waarom hij al wist dat Lance Armstrong een lul was. En wiens schuld dat is.
Allemachtig. Al weken word ik verveeld met het dopingverhaal van Armstrong. Er is geen ontkomen aan. Een fantastische atleet viel voor velen van een voetstuk, en een toch al verdachte sport werd nog nét iets verder de prut ingeduwd. De conclusie: Lance is een lul. Hij blijkt een gewetenloze capo te zijn geweest die anderen aanzette, nee dwong, tot dopinggebruik. Hij is gepromoveerd van symptoom naar veroorzaker. En de verontwaardiging daarover droop in liters van de twitters, facebooks en krantenkolommen. Fuck you too, Lance.
Goh.
Dat Armstrong een lul is had ik je vooraf ook wel kunnen vertellen. Mensen aan de absolute sporttop zijn nou eenmaal vaak obsessief bezig met dat waar ze goed in zijn. Alles en iedereen, inclusief henzelf, moet daarvoor wijken. Logisch, want anders stonden ze niet op die eenzame hoogte. Dan zaten ze voor de buis te kijken, zoals u en ik.
En voor deze mensen geldt dat als de sport het je onmogelijk maakt te winnen zonder de regels te breken, dan zullen de meesten geen seconde aarzelen en dat doen. Waar hebben ze anders immers al die jaren voor geïnvesteerd? Zo’n instelling moet je hebben, en wielrennen is zo’n sport. Tot het gaatje en verder. Een sport waarbij stoere mannen zich dagelijks, weken achtereen, het bloed in de keel en zichzelf het snot voor ogen rijden met als einddoel eeuwige roem, om maar een paar clichés tegen het asfalt te gooien. Combineer dat met bijvoorbeeld een Tour de France, die voor de gemiddelde topatleet al zo goed als onmogelijk te volbrengen is, en het is niet de vraag óf een sport verrot wordt, maar wanneer.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Peter Breedveld schrijft een scherpe column over het kinderleed dat we dagelijks tot ons krijgen. Heeft hij een punt?
Heeft de VVD misschien een heul klein beetje een integriteitsprobleem?
Een populaire truck is een fles breken door er met je vlakke hand bovenop te slaan. Hoe werkt dat precies? Het werd voor ons uitgezocht door de Brigham Young University.
Rabobank stopt met sponsoren wielrennen.
Opmerkelijke observaties van het tweede debat tussen Romney en Obama. Bijvoorbeeld: zwevende kiezers hebben vaker een snor en als Obama ‘drie’ zegt steekt hij twee vingers op?
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.