Closing Time | Out of Time
Damon Albarn (leadzanger van Blur en Gorillaz) blijkt gewoon over een fraaie, diepe zangstem met een warm timbre te beschikken.
Jammer dat we die niet terughoren op z’n studioalbums.
Tijdens het Hellenisme kregen de Academie van Plato en de Peripatetische school van Aristoteles gezelschap van nieuwe filosofische stromingen, zoals het Cynisme, de Cyreense School en het Epicurisme. De bekendste was de Stoa. Zenon van Kition was behalve stoïcijn ook asceet. Net als de cynici leefde hij eenvoudig. Hij was echter minder provocatief dan de cynici en had een meer conformistisch karakter. Ook hield hij er niet van de aandacht te trekken, of zich te omgeven met veel mensen. In die zin lijkt hij op Epikouros. Alles ligt van tevoren vast Op theoretische gronden verschilt hij echter sterk van de epicuristen. De verwerping van het (epicurese) geloof in toeval is fundamenteel voor het stoïcijnse deterministische geloof. Dat alles van tevoren vastligt, staat aan de basis van de stoïcijnse opvatting dat de mens fundamenteel verbonden is met de wereld waarin hij leeft.
Damon Albarn (leadzanger van Blur en Gorillaz) blijkt gewoon over een fraaie, diepe zangstem met een warm timbre te beschikken.
Jammer dat we die niet terughoren op z’n studioalbums.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Terwijl Italië en andere landen rond de Middellandse Zee geteisterd worden door extreem weer lijkt de Italiaanse regering niet van plan in actie te komen tegen de klimaatopwarming. Minister voor Milieuzaken Gilberto Pichetto Fratin zegt niet te weten in welke mate de problemen veroorzaakt worden door de mens. Hij verzet zich tegen Brusselse regels en verdedigt zijn politiek die ‘opkomt voor het nationale belang’. Zijn collega Matteo Salvini, minister van Transport, spot met de zorgen van jonge klimaatactivisten over de hittegolf in het land: ”s Zomers is het nu eenmaal altijd heet, ’s winters koud’. Premier Giorgia Meloni wil in internationale kringen nog wel eens meegaan met plannen voor de bestrijding van CO2 uitstoot. Maar thuis en in eigen kring spreekt ze over het gevaar dat het ‘ultra-ecologische fanatisme’ oplevert voor de economie. Haar ministerie van Gezondheid publiceerde deze week sterftecijfers waaruit blijkt dat in de maand juli sprake was van 7% oversterfte vanwege de hitte.
Meloni’s Fratelli d’Italia staat ondanks alles nog steeds hoog in de peilingen. Ze heeft sinds de verkiezingen aan populariteit gewonnen, is nu de grootste met bijna 30% van de stemmen. Dit gaat mogelijk ook ten koste van de partij van de onlangs overleden Berlusconi, haar kleinere coalitiepartner. Hoe dan ook: bij de komende Europese verkiezingen zullen we moeten we rekenen op heel veel conservatieve stemmen uit Italië.
COLUMN - Om over na te denken voor de komende Tweede Kamerverkiezingen: de versplintering van het politieke speelveld komt van rechts.
Na de vorige verkiezingen begonnen zeventien fracties aan hun parlementaire plicht. Sinds 1 augustus zijn dat er eenentwintig. Olaf Ephraim verlaat Groep Van Haga en gaat als eenmansfractie verder.
Dat is de vierde afsplitsing die uitbreiding van het aantal fracties veroorzaakt. Ephraim was eerder al, samen met Van Haga en Smolders, uit de FvD-fractie gestapt. Pieter Omtzigt verliet de CDA-fractie en begon voor zichzelf. En Nilüfer Gündogan ging als zelfstandige fractie verder na gedonder met Volt.
Het had erger kunnen zijn. Aan de verkiezingen in 2021 namen 37 partijen deel. Daarvan was 43% rechts, 27% links, 16% midden en 11% was niet nader te definiëren.
Sinds 1945 waren er bij 29 fracties afsplitsingen. Ter rechterzijde betrof het 59% van alle fracties. Aan de linkerkant werd 28% getroffen door afsplitsingen. Verder trad het verschijnsel voor 3% op bij middenpartijen en 10% bij niet nader te definiëren fracties.
Maar die 29 fracties waren wel goed voor 54 afsplitsingen. Met als koplopers de LPF en de PVV (elk 6 afsplitsingen). In totaal viel er bij rechtse fracties 67% splitsingen te betreuren. De linkerflank haalde dat bij lange na niet en bleef steken op een 20% afsplitsingen. (De middengroepen 6%, de ongedefinieerden 7%).
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Robert Finley is een oude rot in het vak. In 2016 maakte hij zijn comeback. Met ‘Sneakin’ Around’ houdt hij een terugkerend thema in de Bluesmuziek in ere: vrouwelijke ontrouw.
COLUMN - Mensen beoordelen hun medemensen voortdurend, en zo’n beetje op ieder mogelijke dimensie: hoe iemand eruit ziet, hoe hij zich gedraagt, hoe hij zich presenteert. En ook hoe die persoon klinkt. Mensen hoeven een ander meestal maar heel kort te zien of te horen om er een oordeel over te hebben. Dat heeft ongetwijfeld voordelen: je moet soms snel kunnen beoordelen of iemand te vertrouwen is. Maar het leidt natuurlijk ook tot ongewenste effecten, zoals discriminatie.
Discriminatie op basis van accent wordt de laatste tijd wel onderzocht. Vaak gaat het daarbij nog om autochtone accenten (hoe beoordelen we iemand met een Limburgs accent?), maar minstens even interessant zijn natuurlijk vreemde accenten. Zoals nu onderzocht in een nieuw artikel van een Moira Van Puyvelde en een aantal collega’s.
Zij lieten verschillende groepen mensen luisteren naar hetzelfde tekstje:
We zijn nu in de Verbindingsstraat. Je neemt de eerste straat rechts, de Sportpleinstraat. Dan loop je voor bij het sportplein en je neemt de eerste straat links. Dat is de Guido Gezellelaan. Je loopt tot het einde en aan de brasserie ga je naar links. Dan ben je in de Noordstraat en dan zie je de supermarkt aan de linkerkant
De truc was: verschillende groepen hoorden dit verhaal in verschillende contexten. De ene groep werd verteld dat ze de persoon, bijvoorbeeld Maarten Dhondt, hoorden en anderen werd over precies dezelfde opname verteld dat hij was ingesproken door Mert Doğan (de onderzoekers hadden er zorg voor gedragen dat die namen ongeveer hetzelfde klonken.) Een ander verschil was dat sommige van de opnamen met een Turks accent waren opgenomen en andere niet, al klonk er wel dezelfde persoon.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
U bent vermoedelijk vertrouwd met het geluid van Dick Dale doordat Quentin Tarantino een hit van hem gebruikte in Pulp Fiction.
De surfrocker werd na een concert eens uitgedaagd door een knaap dat hij vast geen pakkend deuntje kon maken op één snaar. De half-Libanese Dale herinnerde zich hoe zijn oom ‘Misirlou‘ speelde, en de rest is geschiedenis.
John Cooper Clarke is, zullen we maar zeggen, de Engelse versie van Jules Deelder. Dat ligt niet alleen aan het zwarte colbert en zonnebril.
Clarkes voordracht doet soms zelfs zozeer aan de eermalige Rotterdamse nachtburgemeester denken, dat ik me afvraag of hij de kunst wellicht stiekem van de Nederlander heeft afgekeken.
De ‘Bard van Salford’ trad echter ook op met band, en dat levert af en toe nog een lekker nummer op ook.
Op Youtube zit een Amerikaanse knul die irritant hyper allerlei Nederlandse plaatsen en plaatsjes bezoekt en van puberaal commentaar voorziet.
Hij maakt echter ook remixes, en dat klinkt lang niet slecht.
Zelfde product, maar over de grens goedkoper door inkoopbeperkingen van leveranciers.
‘Volgens de belangenorganisaties leggen producenten beperkingen op aan distributeurs en retailers. Hierdoor zijn winkels gedwongen om hun inkopen te doen in een bepaald gebied of bij een specifieke partner, en kunnen ze niet altijd inkopen waar de prijzen het gunstigst zijn.
Deze leveringsbeperkingen kunnen leiden tot prijsverschillen tussen verschillende EU-lidstaten, wat zowel consumenten als retailers zou benadelen. De belangenorganisaties pleiten daarom voor regels die dit moeten verbieden.
Een liter cola kost in Nederland op dit moment bijvoorbeeld zo’n 1,50 euro, terwijl dezelfde cola bij supermarktketen Edeka in Duitsland 1,07 euro kost. Ook producten als chocopasta, ketchup en shampoo zijn in Duitsland goedkoper.
Uit onderzoek van de Europese Commissie uit 2020 blijkt dat consumenten in totaal tot wel 14,1 miljard euro zouden kunnen besparen als de inkoopbeperkingen worden opgeheven.’ (NOS Nieuws 7 augustus 2023)
‘De interne markt is een ruimte zonder binnengrenzen waarin het vrij verkeer van goederen, personen, diensten en kapitaal is gewaarborgd volgens de bepalingen van het EU-Werkingsverdrag (artikel 26, lid 2, EU-Werkingsverdrag).’ (MinBuZa)
Waarom worden die leveringsbeperkingen dan nog steeds gedoogd?
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.