Nederland na Bermuda en de Kaaimaneilanden het grootste belastingparadijs
Paradijs? In elk geval niet voor de belastingbetalende burgers.
Hoewel het nog niet zo erg is als in allerlei malafide bananenrepublieken, staat ook in Nederland het vakbondsrecht op allerlei manieren onder druk. En dat is maatschappelijk ongezond. Vorig jaar heb ik met veel bonden in Oost-Europa gewerkt. Ik was onlangs in Afrika en ben in Zuid-Amerika terwijl ik dit schrijf. Ik ken de vele verhalen over bonden die soms gewelddadig worden onderdrukt en anderen die gecorrumpeerd zijn. Met onze westerse ogen denken we snel te weten hoe het zit, vaak met de conclusie dat het bij ons zoveel beter is.
Paradijs? In elk geval niet voor de belastingbetalende burgers.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Hanneke Groenteman op zoek naar antisemitisme: zo laat zich het format van het nieuwe EO-programma ‘De kanarie in de kolenmijn‘ samenvatten.
Volgens mij hadden de makers daar eigenlijk Esther Voet bij bedacht: het programma is in ieder geval op haar lijf geschreven, en Voet is een vaste EO-commentator in dat radioprogramma van Tijs van den Brink. Maar Esther had vermoedelijk andere dingen te doen. Hoe dan ook kwam Groenteman in een kant en klaar programma terecht, zo onthulde ze zelf.
Alle interviews waren aldus al geregeld, het draaiboek lag al klaar. Aflevering twee ging over antisemitisme in Engeland. De promo maakte de kijker alvast lekker bang met een paar stevige uitspraken over de gruwel die Jeremy Corbyn heet. Hij en zijn kliek hadden het antisemitisme de Labourpartij in geloodst.
Nou ja, dat was althans de mening van een prominente Joodse Labour-senator in the House of Lords. Labour was altijd een partij geweest waar Joden zich veilig konden voelen, maar dankzij Jeremy Corbyn was die tijd nu voorgoed voorbij. Anderen dachten dat het wel over zou waaien, maar ‘baron’ Parry Andrew Mitchell wist wel beter.
Hij wilde nog net niet zeggen dat hij Corbyn vanuit de grond van zijn hart haatte – zeker niet nadat hij de Corbynista’s een vurige haat jegens alles wat met Israël te maken had, inclusief Joden, had toegezegd – maar dat hij Corbyn een foute man vond, was wel duidelijk.
Voor de podcast Het Verhaal praat Monique Huijdink met schrijvers, in deze aflevering met Marit de Roij. Zij heeft (nog) geen boek geschreven maar wel een alleszins lezenswaardig blog, Tiramarit, over haar studiereizen naar Rusland en Oekraïne.
Marit de Roij studeert geschiedenis en Russische Studies aan de Universiteit Leiden. Zij verbleef onder meer in Minsk, Sint-Petersburg en Kiev. Dat levert allerlei rake observaties op.
“De Russische regering geeft niets om het volk en het volk geeft niets om de regering.” En: “Een Oekraïens souvenirkraampje is niet compleet wanneer je er geen ‘Poetin is een lul’-wc papier kunt kopen.”
Deze podcast is ook te beluisteren via iTunes, Hebban & Stitcher.
Monique Huijdink is tekstschrijver. Ze heeft tevens een thriller op haar naam staan over de intriges achter de schermen van de Tour de France.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Dit is het Sargasso-café van zondag 11-12-2016. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Toen me gevraagd werd of ik de Kunst op Zondag een keer voor mijn rekening wilde nemen, voelde ik toch een zekere nostalgie.
Kunst op Zondag ontstond alweer ruim tien jaar geleden. Als een probeersel om het nieuwsluwe weekend nu eens niet te vullen met het zoveelste opiniestuk over alweer een probleem in de wereld.
Eigenlijk heb ik zo goed als geen verstand van kunst met een grote k. En ik was dan ook blij dat na mij anderen een veel diepere invulling hebben gegeven aan deze reeks. Ze doen dat zo goed, dat ik het eigenlijk niet meer durf.
Dus kijk ik bij deze terugblik vooral vooruit.
Opgegroeid met Science Fiction boeken heb ik menig uur doorgebracht met het staren naar de covers. Ze waren soms kitch, soms goedkoop, soms zwaar techno of steampunk, niet zelden voorzien van een verwrongen vrouwbeeld en vaak met een overvloed aan extra manen of planeten aan de hemel.
De pogingen om buitenaardse soorten weer te geven varieerden van amusant tot intrigerend.
Maar meestal had het voldoende aantrekkingskracht om bij weg te kunnen dromen.
Er zijn er die dit ook echt kunst noemen. Ik geniet er vooral van.
Tot over een paar jaar hier weer, ik geef het stokje door aan de echte deskundigen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
In de Groene Amsterdammer van deze week (8.12.2016) een artikel over de bureaucratie in de zorg. Het blijkt dat de voornaamste oorzaak daarvan is de liberalisering en de invoering van marktwerking in de zorg. Het is toch wonderlijk: door het “bevrijden” (a.k. liberaliseren) van de zorg is de zorg meer dan ooit door bureaucratie geknecht en ingeperkt. Welkom in de wonderlijke wereld van het neoliberalisme.
Hier wat langere quote omdat het artikel achter een betaalmuur zit:
In beperking toont zich de meester, dat gezegde is niet van toepassing op La Monte Young, althans niet als je de lengte van z’n opus magnum in ogenschouw neemt: The Well-Tuned Piano duurt tot over de 5 uur. Maar afijn, het is zondag en mensen zijn vrij, dus als er een dag is waarop dit hier gepost kan worden dan is het wel vandaag. Gaat u er maar even voor zitten…
Dit is het Sargasso-café van zaterdag 10-12-2016. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Volgens minister Jeroen Dijsselbloem van Financiën is de de falende bankensector schuldig aan de opkomst van het populisme, omdat mensen er met een traumatische schok achter kwamen dat de financiële sector niet te vertrouwen was.
Een totale ontwrichting van het vertrouwen van mensen, van pensioenen van mensen, van werkperspectief
Hoewel Dijsselbloem een punt heeft, vinden sommigen hem hypocriet omdat de politiek te halfslachtig en te weinig goed doordacht op de crisis heeft gereageerd.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.