Vraag en antwoord over de achtergrond van een bloedige aanslag. Het was het gebruikelijke gesprekje, in de uitzending van Nieuwsuur van 25 mei. Een toneelstukje zoals dat vaker wordt opgevoerd in de nasleep van een bloedige aanslag. De journalist (in dit geval Tim de Wit) gaat langs bij de imam en vraagt hem of dat geweld nou onderdeel uitmaakt van 'de islam'. Natuurlijk niet, zegt de imam. Zoiets heeft niets met de islam te maken. Maar de daders (probeert de journalist) beroepen zich wél op de islam. Ze zijn misleid, vertelt de imam. Einde gesprekje. Daarna was Tim nog even aanwezig bij de Koranles. We zagen dezelfde imam omringd door brave kindertjes. Hij leest een Koranvers voor. Een van de kindertjes probeert zijn klanken na te doen. Dat lukt niet echt. En zo is iedereen tevreden. De journalist heeft de quote waarvoor hij kwam: die bloedige aanslag heeft 'dus' niks met 'de islam' te maken. En de imam kreeg de kans zichzelf én de islam te distantiëren van dergelijke gruweldaden. De journalist zou niet weten wat hij verder moet vragen. Hij heeft geen verstand van de islam. Hij gaat er stilzwijgend van uit dat 'de islam' een helder en monolithisch stelsel van leefregels is. Dus als die imam zegt dat terreuraanslagen niet-islamitisch zijn, is voor hem de kous af. De imam heeft op zijn beurt geen behoefte om in te gaan op de claim van de daders dat ze handelen uit naam van de islam. Dat zou betekenen dat hij moet ingaan op de diepe verdeeldheid binnen de islam en de islamitische gemeenschap. Zoiets zou hem in eigen kring niet in dank worden afgenomen. Je hangt je vuile was niet buiten, en al helemaal niet voor een televisiecamera. Dus zegt hij simpelweg dat ze 'misleid' zijn. Maar is dat het hele verhaal? Wellicht dat een journalist de volgende keer eens kan doorvragen, zodat de kijkers een wat genuanceerder beeld krijgen van hoe er in de islamitische wereld hierover wordt gedacht. Er zijn wel wat interessante vragen te bedenken.
Theresa May moet gedacht hebben dat Labour onder Jeremy Corbyn impopulair genoeg was om nog een verkiezingsoverwinning te boeken voor de Conservatives en zo een publieksmandaat te krijgen voor haar Brexit-koers, maar dat zou wel eens een misrekening kunnen zijn geweest.
Het is in ieder geval nog lang geen gelopen race.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Laten we de week eens beginnen met controversiële onderwerpen. Of anders gesteld: wat een reusachtige berg ontzettend belangrijk werk ligt doelloos op de plank.
Elf april verklaarde de Tweede Kamer 250 wetsvoorstellen en beleidsdocumenten controversieel. Zolang er geen nieuw kabinet is worden die zaken niet verder behandeld. Hoe langer de (in)formatie duurt, hoe langer die 250 zaken onbehandeld blijven.
Wat wij nu willen weten is: voor welke van die onderwerpen zouden de potentiële coalitiepartners nu eens haast moeten maken? Of zijn er misschien onderwerpen bij die acuut van die lijst gehaald moeten worden en ook wel zonder een nieuw kabinet behandeld kunnen worden?
Het is tenslotte de Tweede Kamer die deze lijst heeft gemaakt, dus diezelfde Kamer zal toch zeker wel de bevoegdheid hebben die lijst ook weer te veranderen?
Download u de lijst hier en we zien uw reacties met grote nieuwsgierigheid tegemoet.
Voor de boekenpodcast Het verhaal praat Monique Huijdink met schrijvers over hun boek, in deze aflevering met columnist Sheila Sitalsing over Mark. Portret van een premier.
Over het boek
Mark is een portret van de minister-president, en daarmee ook een portret van Nederland, ‘dat ontzettend gave land’, aan het begin van de eenentwintigste eeuw.
Deze podcast is ook te beluisteren via iTunes, Hebban & Stitcher.
De auteur
Sheila Sitalsing ging na haar studie economie werken als journalist. Na het weekblad Elsevier kwam zij bij de Volkskrant terecht, waarin ze nu drie keer per week een column heeft op pagina 2. Sitalsing won in 2013 de Heldringprijs voor de beste Nederlandse columnist. Ook verschijnt zij met enige regelmaat in de rubriek schuim & as van het tv-programma Buitenhof.
Donaties
Deze boekenpodcast wordt gemaakt in eigen beheer en krijgt subsidie noch sponsorgeld. U kunt de podcast steunen met een donatie (al vanaf 5 euro). Alvast hartelijk dank voor uw bijdrage!
Monique Huijdink is tekstschrijver. Ze heeft tevens een thriller op haar naam staan over de intriges achter de schermen van de Tour de France.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Dit is het Sargasso-café van zondag 28-05-2017. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Er gaat het verhaal dat het paradijs ergens in Afrika gelegen zou hebben. Heden ten dage denken nogal wat Afrikanen dat het paradijs in Europa ligt. Qua kunst zou dat Venetië moeten zijn.
In het vorige artikel zagen we al dat op de Biënnale in Venetië maar weinig Afrikaanse kunstenaars te zien zijn: 22 kunstenaars uit 9 Afrikaanse landen.
Daarmee is ruim 16 procent van het Afrikaanse werelddeel vertegenwoordigd. Azië heeft ruim 33 procent op de biënnale staan, Latijns Amerika 24 procent, Oceanië 25 procent en Noord-Amerika scoort makkelijk 100 procent door de aanwezigheid van de V.S. en Canada..
De Venetiaanse biënnale is uiteraard vooral een Europese aangelegenheid. Dik 89 procent van de Europese landen is met een nationale inzending aanwezig.
Vanaf de eerste biënnale in 1895 tot nu toe, 57 edities later, hebben 19 van de 54 Afrikaanse landen zich er wel eens gepresenteerd. Naast de landenexposities zijn via galeries ook individuele kunstenaars te zien. Dit jaar zijn van de 120 kunstenaars die langs deze weg worden gepresenteerd, slechts 6 van Afrikaanse origine. Wat nog stukken beter is dan die ene, sinds 1975 vermiste Nederlander.
Nu is de situatie in veel Afrikaanse landen van dien aard, dat je je kunt voorstellen dat kunst wel het laatste is waar men zich druk om maakt. Misschien verklaart dat waarom er op zo’n prestigieuze biënnale weinig Afrikaanse kunst is te zien. En het verklaart wellicht ook dat een groot deel van de kunstenaars buiten Afrika woonachtig en werkzaam is.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Twee weken geleden werd George Nooks door de Jamaicaanse politie gepakt wegens bezit van cocaïne. De gevierde gospelreggaezanger ontkent. Zijn advocaat spreekt er schande van. Gelukkig heeft hij vorig jaar al een mooi lied geschreven waarin hij uitlegt dat Jezus je door dit soort situaties heen leidt.
PS: Mocht u nou een eindje boven de veertig zijn en beschikken over een ijzersterk geheugen, dan herkent u George misschien nog uit de tijd dat hij zich Prince Mohammed noemde en met June Lodge dé zomerhit van 1982 scoorde.
Dit is het Sargasso-café van zaterdag 27-05-2017. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Driemansband Moderat komt uit Berlijn. Ze hebben een naam hoog te houden als live act, maar ook bovenstaand clipje houdt de aandacht goed vast.
Anoniem gaat het wél over de inhoud, in plaats van over wie niet met wie wil
Henk Krol heeft een idee om de formatie los te trekken: laat iedereen een regeerakkoord schrijven. De beste wint. Er is wat lacherig over gedaan, maar Krol heeft wel een punt dat je op deze manier ruis van de lijn kunt halen.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.