De wisselkoers werd eergisteren vastgesteld op 1:1027. Eén Israelische krijgsgevangene blijkt 1.027 Palestijnse gevangenen waard te zijn, volgens de deal die Hamas en Israël gisteren met elkaar sloten. De 1 staat voor Gilad Shalit , de Israëlische soldaat die in 2006 (op 19-jarige leeftijd) gevangen werd genomen door Hamas strijders aan de rand van de Gazastrook. Bezoek van het Internationale Rode werd door Hamas niet toegestaan en twee jaar geleden was voor het laatst een teken van leven van hem te zien. De 1,027 staat voor de 6,000 anonieme Palestijnse gevangenen die verspreid over 22 Israëlische gevangenissen vastzitten.[1] Onder hen zijn 270 kinderen en zo’n 220 administratief gedetineerden.[2]
De Shalit deal kwam als een verassing. Toevallig zat ik tussen tientallen familieleden van gevangenen toen het nieuws over de gevangenenruil bekend werd. Ze vertelden me over de hongerstaking die zij sinds 2 weken voeren samen met Palestijnse gevangenen in protest tegen de onmenselijke behandeling in Israëlische gevangenissen. We zitten in de protesttent die de groep heeft opgezet voor het Internationale Rode Kruis gebouw in Gaza Stad – de enige verbinding tussen hen en hun gevangen familieleden. Er zijn zelf bedden neergezet voor degenen die uit willen rusten of voor wie zitten te vermoeiend is geworden. De meeste hongerstakers zien er nog redelijk fit uit, gezien de omstandigheden. Anderen liggen op apegapen en hebben totaal geen puf meer.
Een van de hongerstakers is de felle 71-jarige Um Ibrahim, die al decennialang opkomt voor de rechten van Palestijnse gevangenen. Ze is uitzonderlijk recht voor haar raap en behoorlijk kwik voor een ‘seniore’ in hongerstaking. Wanneer het nieuws van de deal bekend wordt, geeft ze weinig respons. Ze moet het allemaal nog zien. Ze vertelt onverstoord verder over haar leven. Het was op 2 april 1986 toen haar huis in vluchtelingenkamp Jabalia (noord Gazastrook) ’s nachts omsingeld werd door soldaten. Het interieur werd overhoop gehaald en haar man en drie zoons (Mohammed, Bakr en Ibrahim) werden meegenomen. Haar man, Mohammed en Bakr kwamen na 1 maand, 1 jaar en 9 jaar weer vrij. Haar zoon Ibrahim, die een 23-jarige bouwvakker was ten tijde van zijn arrestatie, zit nog steeds vast. Hij werd tot 27 jaar gevangenisstraf veroordeeld als lid van het Palestijnse Front voor de Bevrijding van Palestina. Om te zorgen dat haar zoon en alle andere (gewetens)gevangenen niet vergeten zouden worden, begonnen Um Ibrahim en andere famlieleden in 1994 een wekelijkse demonstratie voor het hoofdkantoor van het Rode Kruis in Gaza Stad. Deze demonstratie is nog steeds vaste prik: iedere maandagochtend verzamelen familieleden zich voor het gebouw, met foto’s in hun handen van hun gevangen ouders en kinderen.
Sinds Ibrahim’s arrestatie 25,5 jaar geleden bracht zijn moeder hem koffie, thee, sigaretten en eten tijdens haar bezoeken. Het Internationale Rode Kruis vervoerde haar en andere bezoekers vanuit Gaza naar één van de 22 Israëlische gevangenissen. Dit was jarenlang de routine van Um Ibrahim en haar zoon: korte bezoekjes twee keer per maand. Tot 13 jaar geleden. Toen meldde Um Ibrahim zich, zoals op iedere bezoekdag, ’s ochtends vroeg bepakt en bezakt bij het Rode Kruis. Daar werd haar echter verteld dat haar naam niet meer op de lijst van toegestane bezoekers stond. Ze mocht niet met de Rode Kruis bus mee. Nooit meer. Geen reden, het gewoon een mededeling. Um Ibrahim ging naar huis en kon alleen nog maar huilen, zei ze.
Ze probeerde toch nog met iedere daaropvolgende Rode Kruis bus mee te gaan, maar zonder succes. In 2006 kwam voor alle inwoners van de Gazastrook een einde aan de gevangenisbezoeken; Hams had immers Shalit gevangen genomen en zij zouden daar collectief voor boeten.
Tijdens zijn verblijf in de gevangenis zijn Ibrahim’s vader en broer overleden. Hij moest het nieuws via via vernemen en heeft nooit afscheid kunnen nemen. Volgend jaar zit zijn straf erop en zou hij, op 49-jarige leeftijd, vrij moeten komen. Wanneer ik Um Ibrahim vraag of haar zoon op de lijst staat van gevangenen die vrijgelaten wordt in de Shalit-deal zegt ze: ,,Dat zou niet mogen”. Dat zou verkeerd zijn volgens haar: ,,Mijn zoon komt volgend jaar vrij en we weten dat. De moeder wiens zoon een levenslange gevangenisstraf heeft gekregen, verdient het om haar kind weer terug te zien. We moeten allemaal onze kinderen terug kunnen zien.”
Um Ibrahim voelt zich sterk verbonden met de andere moeders en familieleden van gevangenen. Dit is inmiddels haar vierde hongerstaking voor de rechten van Palestijnse gevangenen. Haar sterke solidariteit en krachtige karakter worden erg gewaardeerd en gerespecteerd door iedereen om haar heen. Wanneer ze hoort dat de stoep voor het Rode Kruis gebouw niet schoon is gehouden, roept ze meteen iemand op het matje. Of hij er meteen voor wil zorgen dat er geveegd wordt. Ze gebaart met haar in henna geverfde handen. Zo gezegd, zo gedaan. Ook wanneer ze spontaan begint te zingen over haar gevangen zoon, de vlucht uit haar dorp op 8-jarige leeftijd en alle andere gebeurtenissen in haar leven, wordt het stil om haar heen. Net als anderen, bewonder ik haar kracht en luister naar haar verhaal met een brok in m’n keel.
Of haar zoon op de lijst staat, moet nog blijken. Tot nu toe is weinig bekend over de 1.027 gevangenen die vrijgelaten zullen worden. Hoeveel van hen zijn stenengooiers, hoeveel gewetensgevangenen, hoeveel leidersfiguren, hoeveel leden van het gewapende verzet? Wel werd bekend dat 27 vrouwelijke gevangenen en ongeveer 300 levenslang gestraften ‘part of the deal’ zouden zijn. Van alle gevangenen die vrijkomen, zullen er zeker 200 in ballingschap worden gestuurd. Zij kunnen dus niet terugkeren naar hun families. Nog een saillant detail: Yoram Cohen, hoofd van Shin Bet, heeft al aangegeven dat buitengerechtelijke executies van vrijgelaten gevangenen niet worden uitgesloten.
Hoe dank ook, niks lijkt de pret hier te kunnen drukken. De laatste dagen wordt overal gevierd dat veel gevangenen vrij zullen komen. Er zijn optochten, muziekwagens tetteren door de straten en ook de imams doen wat extra’s in hun oproep tot gebed.
De vrijlating van gevangenen zal de reden van de hongerstaking echter niet veranderen. Daarvoor is teveel aan de hand: langdurige –soms jarenlange- eenzame opsluiting; marteling; collectieve sancties tegen gevangenen; het onthouden van familiebezoeken; het ontzeggen van onderwijs en literatuur; het onthouden van contact met de advocaat; en illegale praktijken. De vraag is of deze realiteit van de overgebleven 5.000 gevangenen zal veranderen.
[1] Inwoners van bezette gebieden mogen volgens internationaal recht niet buiten die bezette gebieden gevangen worden gezet.
[2] Administratieve detentie is het vasthouden van gevangenen zonder aanklacht of proces, met verwijzing naar ‘geheime bewijsstukken’ waar ook advocaten geen inzicht in krijgen. De administratieve detentie kan oneindig vaak verlengd worden, met maximaal 6 maanden verlenging per keer.
Reacties (39)
Die wisselkoers zegt alles: 1 Israëli is 1000 Palestijnen waard.
Over overwaardering gesproken
Of onderwaardering…
Au ,dat is scherp van je zeg en zo adrem ook
Dus nog maar 5 ontvoerde levende Israëlische soldaten en er zitten geen Palestijnen meer in een Israëlische gevangenis?
Israël pakt met hetzelfde gemak – en zonder reden – weer 1000 anderen op. Proces niet nodig.
Goed geschreven en misselijkmakend stuk tegelijk. Overigens worden de Israëliërs steeds meer waard. Tijdens de Gaza oorlog zijn er 13 Israëliërs omgekomen tegenover ongeveer 1300 Palestijnen. Dat is een op honderd.
God’s uitverkoren volk is aardig de weg kwijt…
Gelukkig heeft Gilad de afgelopen jaren gewoon bezoek van zijn familie gehad, een advocaat gekregen…
Het is allemaal geen pretje daar maar je bent nog altijd beter af in een israëlische cel dan als gijzelaar van Hamas.
Je bent en bij de Isrealisch en bij Hamas allebei slecht af.
Voorlopig doet hamas precies wat Isreal van ze verwacht,daarom heeft die regering ze eerst in leven gehouden en daarna aan de macht geholpen,de perfecte excuustruus
Gefeliciteerd Lydia, jij bent echt het voorbeeld van journalistiek 3.0 Jij kan straks zo voor de Telegraaf of voor de Pravda gaan werken. Je vormt je eerst een mening en aan de hand daarvan ga je artikels schrijven en bronnen opzoeken die jouw mening al dan niet fictief ondersteunen, valt toch niet te controleren. Fuck hoor en wederhoor, fuck de feiten, fuck de andere kant. “gevangen werd genomen door Hamas strijders aan de rand van de Gazastrook?” Hoe selectief kan je zijn? Niet dat ik Israel lief vind maar de Palestijnen en de rol van de Arabische dictaturen die er alles aan doen Israel als volksvijand nummer 1 te houden om zelf in het zadel te blijven zitten vind ik ook niet lief. En als jij woorden zoals marteling durft te gebruiken kom dan eens met bewijs en kom eens met feiten in plaats van alleen maar demagogische taal om de onderbuik van wie daar blijkbaar behoefte aan heeft te spekken.
Als je zo’n hekel aan demagogie hebt moet je dat eerst maar eens leren herkennen.Jij probeert mensen die een andere mening dan de jouwe verkondigen op doorzichtige wijze verdacht te maken.Je vrienden beheersen dat truckje beter dan jij,ga bij ze in de leer.
Om op een effectieve manier karaktermoord te plegen schiet je hopeloos tekort.
“op doorzichtige wijze verdacht te maken?” bedoel je dat stukje wat jij hierboven geschreven hebt? en over welke vrienden heb jij het?
Leer ze dan eerst maar eens kennen.Die loopjongens en meisjes van het Groot Israel gedachtengoed
Wat mijn gedachtegoed is maak ik zelf wel uit, niet jij en mijn gedachtegoed heeft helemaal niets met groot Israel. Jij lijkt Wilders wel, je bent met ons of je bent tegen ons. Voor alleen al de gedachte dat daar nog wel eens wat tussen in kan zitten heb jij te veel schuim op je lippen. Waarschijnlijk droom jij er van om net als jouw Turkse vrienden bij een ander volkje, 6 miljoen joden op een geheel onverzorgde wandeling door de woestijn te sturen, scheelt jouw weer een paar gaskranen en dan kan jij achteraf weer heel heldhaftig ontkennen, want daar ben jij pas echt goed in.
Wat is dan de middenlijn in een bezetting? Sla niet terug, dan doet het minder pijn?
GBH bedankt dat je mijn beschuldiging van illustratie voorziet.
Je gebruikt een sarcastische opmerking die in een draadje van een paar weken geleden plaatste om me zwart proberen te maken .
De opmerkingen die je daarna plaatst hoef ik niet eens op te reageren,het gif spuit eruit.
Je zet jezelf voor schut met dit soort haatpraat
je gaat er op vooruit brusselman, de vorige keer zat je nog glashard te ontkennen en nu is het opeens een sarcastische opmerking, misschien krijg je ooit nog wel eens de ballen toe te geven dat je de plank gewoon kompleet mis sloeg
victory kraaien met je rukdoekjes dat turkije israel aan gaat pakken terwijl turkije zelf niet de allerbeste geschiedenis heeft met haar eigen minderheden, je weet wel een klein beetje genocide op een paar miljoen en zo, is toch wel op zijn minst een beetje hypocriet
en schatje, ik haat echt niemand, zelfs jou niet, vind jou alleen een beetje dom, een beetje hypocriet, een beetje eenzijdig en gewoon laf
Bij iedere nieuwe reactie declasseer je jezelf alleen maar verder .Gebruik het kleine beetje verstand dat je nog hebt en bespaar je verdere afgang.
Dit is iets dat kan je toch niet winnen.
Ter verduidelijking voor de enkeling die dit leest.
Een paar weken geleden maakte ik in een draadje waarvan ik het onderwerp inmiddels vergeten ben een opmerking.Ik zei ” als Turkye de banden met Israel verbreekt mogen ze van mij morgen al lid worden van de EU”
Sindsdien heeft GBH mij al de moord op de Armeniers de vervolging van Koerden en Auswitch in de schoenen geschoven.
Omdat ik dit draadje van Lydia niet verder wil laten vegiftigen met de praat van GBH is dit mijn laatste woord hierover,ik gun GBH zijn zwanezang .Ga je gang maar.
ik zal het je nog een keer uitleggen want het is blijkbaar te veel moeilijk voor je; ik schuif jouw niet de moord op de Armeniers en de vervolging van Koerden in de schoenen, over Auswitch heb ik het al helemaal niet gehad maar blijkbaar speel jij graag de arme zielige martelaar
ik zeg alleen dat ik het uitermate hypocriet vind dat jij victory kraait over dat Turkije Israël gaat aanpakken terwijl de turken zelf een geschiedenis hebben waarbij die van Israël compleet verbleekt en welke Turkije tot op de dag van vandaag niet wilt erkennen en deze zelfs in stand houdt, de Koerden worden nog steeds zwaar vervolgt, noord Cyprus wordt bezet gehouden en is nog steeds etnisch gezuiverd, et, etc, etc..
trouwens ik wist niet dat we hier een wedstrijdje deden met een jury maar blijkbaar heb jij om één of andere mystieke reden dat absurde gevoel en bij een idioot die niet eens kan zien hoe hypocriet hij is valt zo wie zo al niets te winnen
@025 su, lees de oslo akkoorden er eens op na, één partij is al voor een gedeelte begonnen met de uitvoering
de middellijk is ook dat er nu nog te veel partijen zijn israel als staatsvijand nummer 1 te houden om de eigen bevolking lekker te kunnen onderdrukken, die partijen hebben proxy’s die er in opdracht alles aan doen elk vredesproces letterlijk op te blazen
@30 gbh schijnt te denken dat het om een wedstrijdje in moralisme gaat: jij steunt een grotere bandiet als ik.
Nou is het duidelijk dat je die Zionisten niet met moralisme uit de bezette gebieden jaagt en it takes a thief to catch a thief. Ik veronderstel, dat het dat is waar hij zich werkelijk zorgen om maakt.
“…..bronnen opzoeken die jouw mening al dan niet fictief ondersteunen, valt toch niet te controleren.”
Je legt precies de vinger op de verkeerde plek: het beeld dat in mijn artikelen naar voren komt, past niet in jouw beeld van de werkelijkheid. Daarom controleer je het liever ook maar niet op feitelijke waarheid. Ik zal je een handje helpen:
Mensenrechtenorganisaties maken zich al langer zorgen over de behandeling van Palestijnen in Israelische gevangenissen. Bijv. Amnesty International: http://www.amnesty.org/en/library/asset/MDE15/040/2008/en/6384adfc-93bb-11dd-8293-ff015cefb49a/mde150402008en.pdf En het werk van organisaties zoals Addameer laat zien, dat het er niet beter op wordt.
Enkele gewetensgevangenen in recente jaren: Abdallah Abu Rahma, Bassem Tamimi en Naji Tamimi. Zij zijn vastgezet voor het organiseren van demonstraties tegen de bouw van nederzettingen en de muur op hun land. Adballah is inmiddels (voorlopig) vrij.
Hoeveel van hen zijn stenengooiers, hoeveel gewetensgevangenen
Gewetensgevangenen? *proest*
Ik heb vooral de indruk dat de Israëlische regering met deze ruil Hamas weer wat populairder wil maken. Dat VN-verhaal pakte vrij goed uit voor de PA en een sterke PA betekent voor Israël dat ze moeten onderhandelen over vrede. Israël ziet liever Hamas aan de macht. Dan kunnen ze gewoon lekker doorgaan met bouwen en weigeren aan vrede te werken.
Verdeel en heers!
Deze verklaring lijkt mij logischer:
“Israëls belangrijkste troef in menselijk opzicht, maar ook als het om zijn veiligheid gaat, is het gevoel van wederzijdse verantwoordelijkheid voor zijn burgers en militairen”, zo schrijft Sjavit. “Zonder dit gevoel heeft ons leven geen betekenis. Zonder dit gevoel hebben we geen leger, geen veiligheid, kunnen we onszelf niet beschermen. Terecht of niet staat Sjalit symbool voor die solidariteit.”
http://www.trouw.nl/tr/nl/4496/Buitenland/article/detail/2966165/2011/10/13/Gilad-Sjalit-symbool-van-Israelische-solidariteit.dhtml
(Trouw is slecht in namen)
Israël heeft dus met Hamas onderhandeld.
Dat biedt kansen voor de toekomst.
hoe naief kan je zijn?
Krijgsgevangene?
Hoe krijg je het bedacht.
Ja, krijgsgevangene inderdaad. Dat is hij volgens internationaal recht. Wat is het probleem?
Geen enkel probleem. Het is de gemakkelijkste manier om twijfel te zaaien.
Hasbara-truukje.
Doorzeuren over details die eigenlijk niet belangrijk zijn om de aandacht van het hoofdonderwerp af proberen te leiden is een veelgebruikte methode bij het voetvolk.
“GAZA Wanstad Uitzendbureau” heeft het de eerste week, na alle ophef over een grote, gemeenschappelijke ruil maar druk gehad! Maar liefst 1027 nieuwe vacature’s zijn er beschikbaar gekomen en ruim 400 werkzoekenden hebben zich reeds ingeschreven. 40 van hen zijn meteen naar onder andere Syrie en Turkije uitgezonden om zich daar te vestigen.
Ervaring hebben ze genoeg ze zijn alleen wegens omstandigheden een poosje uit de roulatie geweest. Tijdens hun afwezigheid hebben ze goed nagedacht over hun toekomst en vooral welke functie hen het meest aanspreekt. Sommigen moeten weer onderaan de ladder beginnen maar van de meesten is hun uitmuntende loopbaan algemeen bekend. Ondanks dat onder de werkzoekenden meer mannen (450) tegenover (27) vrouwen zijn, mogen we de vrouwen zeker niet onderschatten. Zo heeft een mooie, jonge nieuwslezeres in 2001 haar sporen ruim verdiend met het vervoeren van een topmanager die op plaats van bestemming maar liefst 15 (waaronder 5 Nederlandse) doelstellingen wist te behalen! Zij beschikt over een groot charisma en zal uitstekend passen in een leidinggevende functie waarin ze een inspiratie zal zijn voor de nieuwe generatie. Een voormalig secretaresse, met een ongekende wil om de beste te worden, heeft in 2001 een 16-jarige stageloper onder haar hoede genomen op de Westbank. Dankzij haar heeft hij daar een mooi werkplekje gevonden want er is nooit meer iets van hem vernomen! Een oud-agent van een politiebureau in Ramallah heeft op 12 oktober 2000 grote roem vergaard door zijn medewerking te verlenen aan het uitschakelen van 2 vermeende spionnen. Hij heeft ze lang en daadkrachtig ondervraagd en uiteindelijk al het belastende bewijs zo het raam uitgegooid!! Maar alleen voor degenen met de allerbeste CV’s krijgen een kans de absolute top bereiken. Deze toppers krijgen een eenmalig project aangeboden met als gevolg, dat bij goede afronding van dit project, je voor eeuwig als held zal worden herdacht door een heel volk!
Hierbij nog even een greep uit de openstaande vacature’s: raketarchitect, logistiek oproermedewerker, chauffeur (gevaarlijk stoffen), bomriemen produceren, in- en verkoop wapentuig, vakbekwame (aan) slagers, tunnelgravers, pr-medewerker, uitvoerend producent (minimaal HAVO) en nog enkele administratieve functie’s voor het bijhouden van behaalde doelstellingen. Er is uiteraard, voor de minder ervaren werkzoeker, altijd de mogelijkheid om intern een opleiding te volgen die overigens volledig wordt vergoed door de overheid. Door de massale opkomst van gretige werkzoekenden is al snel besloten om degenen met de meeste ervaring onmiddellijk aan een baan te helpen. Op woensdag 27 oktober konden zij, na kort overleg, meteen aan de slag. De uitslagen hiervan zijn helaas ietwat teleurstellend maar ze zullen er in de toekomst alles aan doen om hun missie en daarmee zoveel mogelijk doelstellingen te volbrengen!!
Gatverdamme mens
Het gebruikt een vrouwennaam om alvast een totaal gebrek aan gevoel voor humor te rechtvaardigen.