Likoed Nederland en de wonderbaarlijke vermenigvuldiging van de Arabische legers

Ik ben altijd dol geweest op sprookjes. De gebroeders Grimm, Hans Christian Andersen, Moeder de Gans, ik kon er geen genoeg van krijgen. Vandaar waarschijnlijk dat het volgende verhaaltje – uit het saaie, degelijke Katholieke Nieuwsblad me zo aansprak:

“Op 6 oktober 1973, de dag dat de joden Jom Kippoer vierden, vielen Egypte, Syrië, Irak, Jordanië, Saoedi-Arabië, Marokko, Algerije, Libië en vele andere islamitische landen Israël tegelijkertijd aan.

Een grootschalig conflict dat later bekend werd als de Jom Kippoer-oorlog was een feit. Het kleine Israël (met toen amper 3 miljoen inwoners) moest zich verdedigen tegen meer dan een miljoen tot de
tanden bewapende Arabische soldaten.

Dat bovenstaande islamitisch-Arabische legers zo eendrachtig vochten, was een wonder. Want landen als Syrië en Jordanië gunden elkaar vaak het licht niet in de ogen, en hadden zelfs menige oorlog met elkaar uitgevochten.

Dat genoemde landen in oktober 1973 toch één front vormden tegen Israël kende maar één oorzaak: de diepgewortelde haat van veel Arabieren tegen Israël en alles wat joods was. Deze haat kon letterlijk elk meningsverschil tussen de Arabische landen overbruggen, iets wat je momenteel ook weer ziet gebeuren.”

Denk u eens in, meer dan een miljoen soldaten uit al die islamitische landen tezamen!!! Eerdere wonderbaarlijke vermenigvuldigingen uit de geschiedenis, zoals Jezus dat blijkbaar kon met vissen en brood, om niet te spreken van ‘Ezeltje strek je, tafeltje denk je’, vallen hierbij in het niet. Het Katholiek Nieuwsblad vermenigvuldigt de legers van Egypte en Syrië voor u met .. ja met van alles eigenlijk .. en biedt moeiteloos over de bijbel en het sprookje heen.

De auteur van deze nonsens is Antonius Marie (Tom) Struick van Bemmelen, ex-Eerste Kamerlid van de VVD en voorman van Likoed Nederland. Het doel van zijn verzinsels is een aanval op de Palestijnse priester Jamal Khader, één van de opstellers van het zogenoemde Kairos-document. Khader zou gezegd hebben dat Israel niet bang hoeft te zijn door verschillende Arabische landen aangevallen te worden, omdat die hopeloos verdeeld zijn. Om dat argument te ontkrachten greep Struick van Bemmelen naar zijn dikke duim.

De Likoedleider heeft het namelijk niet zo op het Kairos-document begrepen. Het is kritisch over Israel en neemt het op voor de Palestijnen, vandaar. Maar Struick van Bemmelen heeft nog een paar redenen om tegen Kairos te zijn. Ze zijn het waard even genoemd te worden:

“Zo ondersteunden zij het totaal mislukte Gaza-flottielje tegen de volgens het internationalaal (sic) recht gerechtvaardigde wapenblokkade van Gaza, dat in mei 2011 had moeten plaatsvinden. Doel was een minieme hoeveelheid hulpgoederen naar Gaza te brengen. Terwijl daar volgens de links-liberale krant The New York Times alleen al in augustus 2011 een gigantisch warenhuis en twee zeer luxueuze hotels werden geopend, met liften uit nota bene Israël. Dat hoor je alleen niet van Khader en de andere opstellers van het Kairos-document.

Khader stelt verder dat de in 2003 voltooide ‘scheidingsmuur’ (die overigens voor meer dan 95 procent een hek is), niet nodig is omdat de Palestijnen het geweld zouden hebben afgezworen. Alweer onjuist: nog geen anderhalve maand geleden werden bij de Israëlische badplaats Eilat acht Israëliërs, onder wie vier toeristen, door islamitische terroristen uit Gaza afgeslacht. Deze terroristen waren via Egypte Israël binnengekomen omdat er tegenwoordig een hek tussen Gaza en Israël staat. Daar konden ze dus niet meer langs.”

Die Struick van Bemmelen toch. Hij, als ex-katholiek, moet gedacht hebben: de lezers van dat superconservatieve blaadje weten vast van toeten noch blazen. Die weten dus niet dat ondanks het feit dat minister Rosenthal het tegendeel beweert, de blokkade van Gaza helemaal niet spoort met het internationale recht(en dat de ‘links-liberale’ krant The New York Times dan wel kan melden dat er een supermarkt en dure hotels in Gaza zijn, maar dat dezelfde krant, net als andere bladen, ook heeft gemeld dat 60% van de bevolking van Gaza ‘food insecure’ is en bijstand nodig heeft).

Struick van Bemmelen moet ook hebben gedacht dat de lezers van het Katholieke blaadje niet in de gaten hadden gehad dat Israel het fout had met de beschuldiging dat de aanstichters van die aanslagen bij Eilat in augustus uit Gaza kwamen, zodat het bloedbad dat Israel daar vervolgens ontketende (31 doden) niets anders was dan een ongeprovoceerde Israelische oorlogsmisdaad.

Om Struick van Bemmelen recht te doen moet ik natuurlijk wel toevoegen dat hij zijn stukje plaatste op 7 oktober en dat de bevestiging dat Israel had gelogen over de betrokkenheid van Gaza pas twee weken later kwam. Wel zou hij zich op zijn minst vast hebben kunnen houden aan de twijfel die daarvoor al van alle kanten was gerezen over de claim van Israel.

Maar ach, zou Struick ‘Moeder de Gans’ van Bemmelen zich daaraan nou iets gelegen laten liggen? Het lijkt me niet overeen te komen met zijn stijl. Struick van Bemmelen is veeleer iemand die het – evenmin als zijn evenknie Yochanan Visser, de baas van het clubje ‘Missing Peace’, – volstrekt niet nodig vindt zich aan de feiten te houden, of die feiten zelfs maar te kennen, als het aankomt op de verdediging van het geliefde Joodse land.

Niet toevallig staan ze ook allebei wel eens in de Volkskrant – de krant waar alles mag tegenwoordig en waarin niets meer waar hoeft te zijn. ‘Kijken met één oog dicht‘ was de kop boven Struick van Bemmelens stukje in het Katholieke blaadje. ‘Liegen met één vinger in je neus’ was een betere geweest als je het mij vraagt. Leve de verspreiders van de bla-bla-hasbara.