De vorige Kunst op Zondag mondde uit in stilte. Met name de stilte compositie van John Cage. Het stuk ging in 1952 in première in de Maverick Concert Hall, een houten bouwsel op het terrein van de Maverick Art Colony, een kunstenaarscentrum in het enige , echte Woodstock.
John Cage heeft bekend dat zijn stilte-experimenten geïnspireerd waren door twee ervaringen: zijn bezoek aan een anechoïsche kamer (dode kamer) van de Harvard Universiteit. Daarbinnen is het zo stil dat je alleen het ruisen van je eigen bloedsomloop hoort) van de Harvard Universiteit en de ‘White Paintings’ van zijn goede vriend, de kunstenaar Robert Rauschenberg.
John Cage bekende in 1961: “The white paintings came first; my silent piece came later.”(in zijn voorwoord van zijn essay “On Robert Rauschenberg, artist, and his work.“, terug te vinden in het boek “Silence: Lectures and Writings by John Cage” (een in 2012 gedigitaliseerde versie is hier in te zien).
Cage kende Rauschenberg van het Black Mountain College, waar zij beiden in diverse experimenten en projecten samenwerkten met o.a. Cy Twombly (abstract-expressionistische kunst) en Merce Cunningham (moderne dans),
In dat broeinest van ongebonden, vrije kunstinnovatie maakte Rauschenberg zijn ‘witte schilderijen’.
Monochrome doeken, waar toch van alles op te zien was: lichtreflecties, schaduwen van passanten, geen dag was zo’n schilderij hetzelfde.
White Painting (three panels), 1951.
Het latere werk van Rauschenberg bestaat vooral uit collages en mixed media werken (Rauschenberg noemt ze ‘Combines’, waarin alles wordt gecombineerd wat hem maar invalt). Een overzichtje..
Untitled (Scatole Personali), 1952.
Bed, 1955.
Oracle, 1962-65.
Mud Muse, 1968-71.
Sor Aqua (Venetian), 1973.
Mirage (Jammer), 1975.
Caryatid Cavalcade I – ROCI (Rauschenberg Overseas Culture Interchange) CHILE, 1985.
Catch (Urban Bourbon), 1993.
Big Pile of Bones (Scenario), 2005.
Lees ook over Rauschenberg’s leven en werken, chronologisch samengevat door de Rauschenberg Foundation.